PC คือพนักงานขายโทรศัพท์ หน้าที่ของ PC คือเป็นทั้งเซลล์เรียกลูกค้าเข้าร้าน เป็นทั้งผู้รับส่งสินค้า ผู้หาสินค้าจากช็อปข้างๆมาขายต่อ เป็นทั้งนักคอมพิวเตอร์ ทั้งลงโปรเเกรมเครื่อง สมัครemail สมัคร Apple id รวมไปถึงการทำสินเชื่อการกู้ยืม การผ่อนโทรศัพท์มือถือ เเละ การซ่อม เคลม เครื่องให้ลูกค้า
การเป็น PC จะไม่ทำให้คุณวุ่นวาย
เเต่ทำให้คุณกดดัน
การเป็น PC ไม่มีเหนื่อยกาย
เเค่เหนื่อยใจเท่านั้นเอง
การเป็น PC จะไม่ทำให้คุณโดนเจ้านายด่า
เพราะคุณจะโดนลูกค้าด่าก่อนเสมอ
(หากวันใด ลูกค้าเกิดติเตียนคุณ เมื่อนั้นเจ้านายจะแอบตามมาสมทบ)
การเป็น PC ไม่ควรมีความรัก
เพราะเมื่อใดที่คุณมีความรัก พัฒนาการในงานของคุณจะลดต่ำลง.......
"สวัสดีค่า... ปลายฟ้าค่ะ เริ่มงานวันเเรก ฝากตัวด้วยนะคะ ^_^ "
ฉันหยุดยืนจังก้าหน้าร้านพร้อมทักทายพนักงานด้วยกันอย่างเต็มที่ ภาพที่เห็นคือพนักงานทุกคนยุ่งกับงานในร้าน บ้างก็เปิดร้าน เปิดคอมพ์ เปิดเครื่อง เช็คเเบต เปิดบิล ดูเเล้วช่างวุ่นวาย มีพี่คนหนึ่งรีบวิ่งเอาถังน้ำมาให้ฉันพร้อมทั้งกล่าวคำทักทายคำว่า
"รีบๆเอาผ้าไปซักเร็ว เเล้วมาถูพื้น"
เค้ากล่าวคำทักทายเเบบเร่งๆ เเล้วดันหลังฉันไปทั้งที่ฉันยังมึนอยู่ ซักผ้าเหรอ อ่า เครๆ .... ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นพร้อมด้วยถังน้ำสีชมพู มีผ้าที่ต้องซักอยู่ข้างใน =_= คนอื่นยุ่งเราก็ต้องยุ่งบ้าง ฮึบ เอ....คำทักทายของคนที่นี่ดูแปลกดีนะ ช่างมันเหอะ ไปซักผ้าดีกว่า เอ่อ...ซักผ้าไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันนะ ปัญหามันมีเเค่นิดหน่อยเเค่นั้นเอง .... คือว่า...
ห้องน้ำไปทางไหน?????
นี่ศูนย์การค้านะ เเล้วก็เป็นห้างใหญ่ใจกลางเมืองชลบุรี ฉันหาห้องน้ำไม่เจอหรอก ย้าก ฉันเองก็เพิ่งย้ายมาอยู่เเถวนี้ ฉันไม่เคยเดินห้างนี้ด้วยซ้ำ เเต่ตามหลักการ ทุกชั้นในห้างต้องมีห้องน้ำ เดินหาหน่อยละกัน ฉันเดินๆไปเรื่อยๆ ไม่พบเจอผู้คน เพราะห้างนี้ยังไม่เปิดให้ใช้บริการ มีเพียงเฉพาะพนักงานร้านต่างๆในศูนย์การค้าเท่านั้นที่จะสามารถเข้ามาภายในศูนย์การค้าก่อนเวลาได้ เเละช็อปของฉันดันเปิดเร็วกว่าช็อปไหน เลยทำให้พื้นที่นี้เหมือนห้างร้างเพราะไร้ผู้คนเลยอ่ะ โฮกก...ว่าเเต่ เดินวนมารอบนึงนี่ไม่เจอห้องน้ำเลยอ้ะ เรื่องเเค่นี้ก็มีปัญหาซะละฉัน ฉันมองไปรอบๆไม่พบเจอห้องน้ำ จนกระทั่งเจอรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่สูง รูปร่างดี ผิวขาว ใส่ชุดยูนิฟอร์มของร้านเซ็นเตอร์โฟน ซึ่งเซ็นเตอร์โฟนเป็นช็อปที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับช็อปของฉัน เจอที่พึ่งละเรา ไม่รอช้าฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเค้าทันที
"พี่คะ...ห้องน้ำไปทางไหนคะ"
เขาเหลือบสายตาลงมามองฉันพร้อมทั้งมองถังน้ำในมือของฉันเเล้วตอบว่า
"ไปซีเอ็ดบุ้ค ข้างๆร้าน จะมีทางเล็กๆ ห้องน้ำอยู่ในนั้นครับ"
มิน่าล่ะ มันอยู่ในซอยลึกเข้าไปอีกนี่เอง ถึงหาไม่เจอซะที ฮึ่ย.... ป่านนี้คนที่ร้านรอเเย่ละมั้ง ฉันรีบกล่าวคำขอบคุณเค้าเเล้วรีบวิ่งไปหาร้านซีเอ็ดบุ้คทันที เย้! เจอห้องน้ำแล้ว ฉันรีบเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำหญิง มองเห็นอ่างล้างหน้า จึงเอาถังน้ำวางลงในอ่าง เตรียมหยิบผ้าออกมาซัก และ......
แอด...ปัง! เสียงปิดประตูดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งสุดตัว ฉันรีบมองไปทางประตู เห็นนายคนเมื่อกี๊เข้ามาในห้องน้ำหญิงเเล้วปิดประตูสำหรับทางออกไว้พลางมองมาที่ฉัน 0_0
"ทำอะไรอ่ะ!!! "
ฉันไม่ได้กลัวหมอนี่นะ เเค่ขาฉันมันสั่นพั่บๆๆแล้ว
"ชู่ว..เงียบๆ"
เขายืนดันประตูไว้เเล้วหันมาทำเสียงใส่ฉัน
โอเค...ฉันรู้เเล้วว่าฉันอ่ะน่ารัก สาววัย 17 ที่ตาโต ปากเล็ก ผิวขาว รูปร่างบอบบาง ตัวเล็กด้วยความสูงเเค่ 158 อย่างฉันน่ะทำเอานายอดใจไม่ไหวตั้งเเต่เเรกเห็น นายก็หล่อนะเเต่มันก็ดูไม่ดี เพราะเราเพิ่งรู้จักกัน ฉะนั้น....เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะว้อยยยยยยย !!!!! >_<
ฉันเตรียมจะโวยวายก็ได้ยินเสียงซึ่งน่าจะเป็นเสียงของเเม่บ้านดังขึ้น
"อ้าว...ยังไม่ได้เปิดประตูเหรอ"
แม่บ้านว่าก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไป หมอนี่เงี่ยหูฟังสักพักก็ถอนหายใจ เเล้วหันมามองที่ฉัน
"...???..."
"นี่น้อง... มันมีห้องสำหรับซักผ้า น้องมาซักตรงอ่างเเบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเเม่บ้านมาเห็นนี่ด่าเละ เด็กใหม่ใช่มั้ยเราน่ะ...? มานี่ "
ฉันอึ้งแปปก่อนที่จะพยักหน้าช้าๆพลางจ้องหมอนี่ไม่วางตา เขานำฉันให้ไปอีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับห้องน้ำชายซะด้วย
เป็นห้องที่มีขนาดเล็กพอดี มีอ่างขนาดใหญ่สำหรับซักผ้า เขาชี้ไปที่ตรงนี้ เเล้วเดินจากไป ฉันรีบเอาผ้าไปซักทันทีพลางนึกขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ทำลายฉันให้หน้าเเตกด้วยการด่าเค้าว่าไอ้โรคจิตทั้งๆที่เค้าหวังดีกับฉัน.... เเต่เอ๊ะ เค้าตามมาดูฉันเหรอ คงเห็นว่าเป็นเด็กใหม่เลยกลัวซักผ้าผิดที่งั้นเหรอ เค้าตามมาช่วยฉันงั้นเหรอ ลงทุนเข้ามาในห้องน้ำหญิงเนี่ยนะ.....
ไอ้โรคจิต -..- (อ้าว?!)
ฉันคิดในใจพลางนึกขึ้นได้ว่าลืมขอบคุณเขา
"อยู่ฝั่งตรงข้ามกันนี่นา ไว้ค่อยขอบคุณละกัน"
ฉันว่าก่อนที่จะรีบซักเเล้วรีบวิ่งกลับเข้าร้าน พร้อมกับคำทักทายของพี่ๆในร้านว่า
"ทำไมมาช้าจังเนี่ยยยย..."
ติดตามตอนต่อไป
Sweethart PC ฉันรักนายได้มั้ย?
การเป็น PC จะไม่ทำให้คุณวุ่นวาย
เเต่ทำให้คุณกดดัน
การเป็น PC ไม่มีเหนื่อยกาย
เเค่เหนื่อยใจเท่านั้นเอง
การเป็น PC จะไม่ทำให้คุณโดนเจ้านายด่า
เพราะคุณจะโดนลูกค้าด่าก่อนเสมอ
(หากวันใด ลูกค้าเกิดติเตียนคุณ เมื่อนั้นเจ้านายจะแอบตามมาสมทบ)
การเป็น PC ไม่ควรมีความรัก
เพราะเมื่อใดที่คุณมีความรัก พัฒนาการในงานของคุณจะลดต่ำลง.......
"สวัสดีค่า... ปลายฟ้าค่ะ เริ่มงานวันเเรก ฝากตัวด้วยนะคะ ^_^ "
ฉันหยุดยืนจังก้าหน้าร้านพร้อมทักทายพนักงานด้วยกันอย่างเต็มที่ ภาพที่เห็นคือพนักงานทุกคนยุ่งกับงานในร้าน บ้างก็เปิดร้าน เปิดคอมพ์ เปิดเครื่อง เช็คเเบต เปิดบิล ดูเเล้วช่างวุ่นวาย มีพี่คนหนึ่งรีบวิ่งเอาถังน้ำมาให้ฉันพร้อมทั้งกล่าวคำทักทายคำว่า
"รีบๆเอาผ้าไปซักเร็ว เเล้วมาถูพื้น"
เค้ากล่าวคำทักทายเเบบเร่งๆ เเล้วดันหลังฉันไปทั้งที่ฉันยังมึนอยู่ ซักผ้าเหรอ อ่า เครๆ .... ฉันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นพร้อมด้วยถังน้ำสีชมพู มีผ้าที่ต้องซักอยู่ข้างใน =_= คนอื่นยุ่งเราก็ต้องยุ่งบ้าง ฮึบ เอ....คำทักทายของคนที่นี่ดูแปลกดีนะ ช่างมันเหอะ ไปซักผ้าดีกว่า เอ่อ...ซักผ้าไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันนะ ปัญหามันมีเเค่นิดหน่อยเเค่นั้นเอง .... คือว่า...
ห้องน้ำไปทางไหน?????
นี่ศูนย์การค้านะ เเล้วก็เป็นห้างใหญ่ใจกลางเมืองชลบุรี ฉันหาห้องน้ำไม่เจอหรอก ย้าก ฉันเองก็เพิ่งย้ายมาอยู่เเถวนี้ ฉันไม่เคยเดินห้างนี้ด้วยซ้ำ เเต่ตามหลักการ ทุกชั้นในห้างต้องมีห้องน้ำ เดินหาหน่อยละกัน ฉันเดินๆไปเรื่อยๆ ไม่พบเจอผู้คน เพราะห้างนี้ยังไม่เปิดให้ใช้บริการ มีเพียงเฉพาะพนักงานร้านต่างๆในศูนย์การค้าเท่านั้นที่จะสามารถเข้ามาภายในศูนย์การค้าก่อนเวลาได้ เเละช็อปของฉันดันเปิดเร็วกว่าช็อปไหน เลยทำให้พื้นที่นี้เหมือนห้างร้างเพราะไร้ผู้คนเลยอ่ะ โฮกก...ว่าเเต่ เดินวนมารอบนึงนี่ไม่เจอห้องน้ำเลยอ้ะ เรื่องเเค่นี้ก็มีปัญหาซะละฉัน ฉันมองไปรอบๆไม่พบเจอห้องน้ำ จนกระทั่งเจอรุ่นพี่คนหนึ่ง เขาเป็นผู้ชายที่สูง รูปร่างดี ผิวขาว ใส่ชุดยูนิฟอร์มของร้านเซ็นเตอร์โฟน ซึ่งเซ็นเตอร์โฟนเป็นช็อปที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับช็อปของฉัน เจอที่พึ่งละเรา ไม่รอช้าฉันรีบวิ่งเข้าไปหาเค้าทันที
"พี่คะ...ห้องน้ำไปทางไหนคะ"
เขาเหลือบสายตาลงมามองฉันพร้อมทั้งมองถังน้ำในมือของฉันเเล้วตอบว่า
"ไปซีเอ็ดบุ้ค ข้างๆร้าน จะมีทางเล็กๆ ห้องน้ำอยู่ในนั้นครับ"
มิน่าล่ะ มันอยู่ในซอยลึกเข้าไปอีกนี่เอง ถึงหาไม่เจอซะที ฮึ่ย.... ป่านนี้คนที่ร้านรอเเย่ละมั้ง ฉันรีบกล่าวคำขอบคุณเค้าเเล้วรีบวิ่งไปหาร้านซีเอ็ดบุ้คทันที เย้! เจอห้องน้ำแล้ว ฉันรีบเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำหญิง มองเห็นอ่างล้างหน้า จึงเอาถังน้ำวางลงในอ่าง เตรียมหยิบผ้าออกมาซัก และ......
แอด...ปัง! เสียงปิดประตูดังขึ้นทำเอาฉันสะดุ้งสุดตัว ฉันรีบมองไปทางประตู เห็นนายคนเมื่อกี๊เข้ามาในห้องน้ำหญิงเเล้วปิดประตูสำหรับทางออกไว้พลางมองมาที่ฉัน 0_0
"ทำอะไรอ่ะ!!! "
ฉันไม่ได้กลัวหมอนี่นะ เเค่ขาฉันมันสั่นพั่บๆๆแล้ว
"ชู่ว..เงียบๆ"
เขายืนดันประตูไว้เเล้วหันมาทำเสียงใส่ฉัน
โอเค...ฉันรู้เเล้วว่าฉันอ่ะน่ารัก สาววัย 17 ที่ตาโต ปากเล็ก ผิวขาว รูปร่างบอบบาง ตัวเล็กด้วยความสูงเเค่ 158 อย่างฉันน่ะทำเอานายอดใจไม่ไหวตั้งเเต่เเรกเห็น นายก็หล่อนะเเต่มันก็ดูไม่ดี เพราะเราเพิ่งรู้จักกัน ฉะนั้น....เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะว้อยยยยยยย !!!!! >_<
ฉันเตรียมจะโวยวายก็ได้ยินเสียงซึ่งน่าจะเป็นเสียงของเเม่บ้านดังขึ้น
"อ้าว...ยังไม่ได้เปิดประตูเหรอ"
แม่บ้านว่าก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกไป หมอนี่เงี่ยหูฟังสักพักก็ถอนหายใจ เเล้วหันมามองที่ฉัน
"...???..."
"นี่น้อง... มันมีห้องสำหรับซักผ้า น้องมาซักตรงอ่างเเบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเเม่บ้านมาเห็นนี่ด่าเละ เด็กใหม่ใช่มั้ยเราน่ะ...? มานี่ "
ฉันอึ้งแปปก่อนที่จะพยักหน้าช้าๆพลางจ้องหมอนี่ไม่วางตา เขานำฉันให้ไปอีกห้องหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับห้องน้ำชายซะด้วย
เป็นห้องที่มีขนาดเล็กพอดี มีอ่างขนาดใหญ่สำหรับซักผ้า เขาชี้ไปที่ตรงนี้ เเล้วเดินจากไป ฉันรีบเอาผ้าไปซักทันทีพลางนึกขอบคุณพระเจ้าที่ไม่ทำลายฉันให้หน้าเเตกด้วยการด่าเค้าว่าไอ้โรคจิตทั้งๆที่เค้าหวังดีกับฉัน.... เเต่เอ๊ะ เค้าตามมาดูฉันเหรอ คงเห็นว่าเป็นเด็กใหม่เลยกลัวซักผ้าผิดที่งั้นเหรอ เค้าตามมาช่วยฉันงั้นเหรอ ลงทุนเข้ามาในห้องน้ำหญิงเนี่ยนะ.....
ไอ้โรคจิต -..- (อ้าว?!)
ฉันคิดในใจพลางนึกขึ้นได้ว่าลืมขอบคุณเขา
"อยู่ฝั่งตรงข้ามกันนี่นา ไว้ค่อยขอบคุณละกัน"
ฉันว่าก่อนที่จะรีบซักเเล้วรีบวิ่งกลับเข้าร้าน พร้อมกับคำทักทายของพี่ๆในร้านว่า
"ทำไมมาช้าจังเนี่ยยยย..."
ติดตามตอนต่อไป