กาลครั้งหนึ่ง ยังไม่ค่อยนานเท่าไหร่
มีพระราชพระองค์หนึ่ง  ได้เปรยกับคนใกล้ชิกว่า
" นี่ก็นานแล้ว( สิน่ะ ) ที่เราไม่ได้เสด็จออกไปเยื่ยมเยือนเหล่าพลเมือง
เห็นทีจะไม่ได้การ  เราจะต้องออกไปเยื่ยมเยือนสักน้อย
เพื่อให้รู้ว่ายังมีพระราชาปกครองเมืองนี้อยู๋ "

ด้วยพระองค์  เป็นคนที่ขึ้นชื่อลือชา  อินเทรนในเรื่องการแต่งตัว
การออกไปเยื่ยมเยือนเหล่าพลเมืองทั้งที  ก็จะต้องมีฉลองพระองค์ชุดใหม่ๆ ไปอวดเหล่าพสกนิกร ให้ได้ชื่นชม

ถึงจะมีช่างประจํา    แต่ครั้งนี้สําหรับพระองค์แล้ว  มันจะต้องมีอะไรพิเศษที่มากกว่าปกติ
ไม่ใช่ตัดชุดแบบเดิมๆ  สไตล์เหมือนกันหมด ให้พระองค์ได้สวมใส่

จึงเป็นหน้าที่ของเหล่าอํามาตย์  ข้าราชบริพาร ทั้งหลาย
ที่จะต้องออกไปป่าวประกาศหาช่างตัดเสื้อฝีมือสุดยอดของแผ่นดิน
"กะจองฮอง  กะจองฮอง  เจ้าข้าเอย  ใครมีฝีมือทางการ ตัดเย็บเสื้อผ้า
พรุ่งนี้   ในพระราชวัง  ได้จัดให้มีการประกวดตัดชุดฉลองพระองค์ชุดใหม่  ผู้ใดสามารถตัดชุด
จนเป็นที่พอพระทัยมากที่สุด  จะได้รับรางวัลเป็นทองคําหนึ่งพันตําลึง "

เมื่อหมายกําหนดนัดมาถึง
เหล่าช่างตัดเสื้อฝีมือเยี่ยมยุทธ  ผู้อยากพลิกผันชีวิตตัวเองทั้งหลาย  ต่างก็พากันเดินทาง มุ่งหน้าสู่พระราชวัง

เมื่อมากันพร้อมหน้าพร้อมตา  
การแข่งขันจึงได้เริ่มขึ้น
ช่างตัดเสื้อแต่ละคน  ต่างก็ขะมักขะแม้น   บรรจง  ตัดฉลองพระองค์กันอย่างสุดฝีมือ

ผู้ที่ตัดเสร็จ   ต่างก็ผลัดเปลี่ยนนําชุดมาถวาย  เพื่อให้ทรงทอดพระเนตร
แต่คนแล้ว  คนเล่าผ่านไป  ก็ยังไม่เป็นที่พอพระทัย

จนมาถึงช่างตัดเสื้อหน้าตี๋คนสุดท้าย  พร้อมกับหีบใส่ชุดฉลองพระองค์ใบใหญ่  มาเข้าเฝ้า
ช่างตัดเสื้อคนนี้    นอกจากจะมีฝีมือ   ยังมีความกะล่อนเป็นเลิศ

ท่ามกลางเหล่าอํามาตย์  ข้าราชบริพารมากมาย
ที่กําลังใจจดใจจ่อเพื่อชมความงดงาม   ของฉลองพระองค์ชุดสุดท้าย

มาถึงก็ไม่รอช้า  
นั่งลงเปิดหีบใส่ฉลองพระองค์   พร้อมบรรจงกรีดนิ้วหยิบขึ้นมา ด้วยความทะนุถนอม  
พร้อมทั้งบรรยายสรรพคุณ  
"  นี่ไงพระเจ้าค่า  ฉลองพระองค์  ที่สุดอลังการ เริดหรูที่สุด เท่าที่หม่อมชั้น  เคยตัดเย็บมา"
ยังไม่ทัน  สิ้นเสียงบรรยายสรรพคุณ
ทําเอาผู้ที่อยู่ ณ.ที่นั่น ต่างมีสีหน้า ชวนงวยงง สงสัย  บ้างก็ขยี้ตาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
นี่มันอัลไลกันแว่  

จนช่างตัดเสื้อหน้าตี๋ บรรยายสรรพคุณต่อ
" ชุดนี้  หม่อมชั้นตัดเย็บ  ด้วยไหมชนิดพิเศษ  คนดี หรือ คนมีคุณธรรม  จริยธรรม
ที่สูงส่งเท่านั้น  จึงจะมองเห็น คนชั่ว หรือ ไพร่  จะไม่มีวันมองเห็นอย่างเด็ดขาด พระเจ้าค่า"
พอสิ้นเสียงช่างตัดเสื้อหน้าตี๋เท่านั้นแหละ   ทั่วทั้งท้องพระโรง  
ก็ส่งเสียงอื้ออึง  บรรยาย  ชื่นชม  ความงดงาม กันเซ็งแซ่ ชนิดฟังไม่ได้ศัพย์
ต่างจากสีหน้างุนงง สงสัย  ก่อนหน้า   ชนิดหน้ามือ เป็นหลังตรีน

" โอ้ว...หม่อมชั้นเห็นชัดๆ  กะลูกกะตาตัวเอง  มันช่างเป็นชุดที่เริดมาก หม่อมชั้น
ไม่เคยเห็นอะไรเริด แบบนี้มาก่อน "

"โอว....มันช่างยอดเยี่ยม มั๊กมาก "

" ฉลองพระองค์ชุดนี้   หม่อมชั้นเชียร์ "
เป็นเสียงชื่นชม  ของเหล่าอํามาตย์  ข้าราชบริพาร  ที่ดังจนลั่นท้องพระโรง

ในที่สุด พระราชาก็เลยตัดสินใจ  เลือกฉลองพระองค์   ของช่างตัดเสื้อหน้าตี๋
พร้อมมอบรางวัลทองคําหนึ่งพันตําลึง  ให้กับช่างตัดเสื้อหน้าตี๋   ไปเป็นรางวัล

-------------------