ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะว่าตั้งกระทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงต้องขอโทดด้วยนะคะ
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนเราอยู่ม.5 เค้าคนนั้นอยู่ม.3 เราขอเรียกแทนตัวเองว่า A และเค้าคนนั้นว่า J นะคะ เราเรียนอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเราเป็นเด็กกิจกรรมมากๆ อยู่เย็นทุกวันทำกิจกรรม เรามีเพื่อนห้องเดียวกันที่ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆอยู่กลุ่มนึง เรื่องมันเกิดขึ้นเย็นวันนึง เรากำลังจะเดินกลับบ้าน เจอเพื่อนคนนึงในกลุ่มที่มาทำกิจกรรมกับเรา (สมมุติว่าเค้าชื่อ S นะคะ) S ก็เดินไปเจอ J ซึ่ง 2 คนนี้ บ้านอยู่ติดกัน แล้วก็เปนครั้งแรกที่ทำให้เราได้เจอ S ตอนนั้นก็เฉยๆนะ J เค้าไม่หล่อเลย แต่เค้าดูมีเส่ห์ ยิ้มน่ารัก (ยิ้มทีตาปิดเลย) หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอ J อีกเลย แต่ก็แปลกนะคะ คือการเจอครั้งแรกอาจจะเป็นเพราะเราประทับใจรอยยิ้มของเค้า แต่พอหลายวันเค้า เราก็ลืมค่ะ คิดว่าคงเป็นแค่คนคนนึง
แต่พอหลังจากนั้นได้ประมาณ 1 อาทิตย์ เราก็เจอเค้าค่ะ ตอนนั้นเรากำลังไปกินข้าวกับเพื่อนสนิท ชื่อ P เปนผู้ชาย (บอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย) จู่ๆเค้ากับเพื่อน 2-3 คนก็เดินมาหาเราค่ะ
J : ไปไหนอะ
A : ห้องสมุด
J : ไปด้วยดิ
A : อยากไปก็ไป ไม่มีใครห้ามสักหน่อย
J : เดินข้างๆได้ปะ?
เราก็เขินนะ แบบว่า เค้าเป็นคนพูดห้วนๆ ทำตัวน่ารักๆ แบบเห้นแล้วต้องยิ้มอะ เรายังแอบยิ้มกับบุคลิกเค้าเลยนะ แล้วเค้าก็เดินตามเรากับ P ไปห้องสมุดจริงๆ ในตอนนั้น ซึ่งพอมาถึงห้องสมุดเราก็แยกกับ P ไปหาหนังสืออ่านที่ตัวเองชอบ
J : ตั้งแต่ผมเรียนที่นี่ ผมไม่เคยเข้าห้องสมุดเลยนะ
A : ....
J : แต่ถ้าห้องสมุดมีเธอ ผมจะเข้าห้องสมุดทุกวันเลย
เขินสินะ ><'' แบบยอมรับนะว่าเคยมีแฟน แต่ไม่เคยมีโมเม้นนี้เลยค่ะ แบบมีคนมาจีบแบบนี้ไรงี้มั้ง
หลังจากนั้นเค้าก็ขอเบอร์เรา แล้วเค้าก็บอกว่าจะโทร.มาหาตอนเย็น เราก็ไม่คิดไรนะ เ็นว่าเค้าน่ารักดี ก็คือชอบเค้านิดๆนะ ><' แต่ไม่คิดว่าเค้าจะโทรมาด้วยละ วันนั้นหลังเลิกเรียน มีเบอร์แปลกโทรมาจ้า ไม่คิดว่าเป็นเค้าเลยนะ แต่ก็คงเป็นคนอื่นไปไม่ได้
J : กลับบ้านยัง
A : นี่ใครคะ?
J : อ้าว เพิ่งเจอตอนกลางวัน ลืมแล้วไง?
A : ....
แล้วเราก็เดินออกจากห้องมา เจอเค้ายืนอยุ่หน้าห้องพอดี แล้วเค้าก็บอกเราว่า "กลับบ้านดีๆนะ" ยิ้มให้เราแล้วก็เดินไป เพื่อนๆเห็นก็แซวสิคะ เรานี่เขินจนไม่รุ้จะมุดหน้าไปทางไหน แต่มีคนนึงที่ดูจะไม่ยินดียินร้ายกับเราเลยคือ S เค้าเดินมาหาเราแล้วถามเราว่าเป็นแฟนกับ J เหรอ เราก็บอกว่าเปล่าแค่คุยกันเฉยๆ S ก็บอกเราว่าจะคบจริงๆเหรอ J เค้าไม่ใช่คนไทยนะ เรานี่งงเลย อะไรคือไม่ใช่คนไทย ยังไง
เราเลยมารู้ทีหลังว่า J เค้าเป็นคนไทใหญ่ ที่อพยพจากพม่า มาอยุ่แถวๆชายแดนของไทยแถบๆเชียงใหม่ เชียงราย เค้าเป็นลูกคนงานก่อสร้าง แล้วก็ไม่ได้เข้ามาอย่างถูกต้อง ประมาณว่าอพยพมา แล้วอาศัยอยู่ในทะเบียนบ้านของคนไทยที่รู้จัก J แก่กว่าเรา 1 ปี แต่ที่เค้าต้องเรียนม.3 เพราะเค้ามีปัญหาเรื่องเข้าสมัครเรียนในตอนนั้นทำให้เค้าต้องเรียนช้ากว่าคนอื่นไป 2 ปี พอเรามารู้ก็ไม่ได้คิดอะไรนะ เรากลับคิดว่าการคบกันมันไม่น่าจะมีปัญหาตรงจุดนี้เท่าไหร่ แต่ในตอนนั้นเราก็คิดว่า S คงเป็นห่วงเรา แต่เรื่องกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเลย
หลังจากวันนั้นอีก ประมาณ 2 เดือนเราก็คุยสนิทกับ J มากขึ้น เวลามีกิจกรรม J ก็มาช่วยงานเราตลอด มีดอกกุหลาบให้ (คือสงสารเราเถอะนะ เราเห่อมาก ไม่เคยมีคนซื้อดอกกุหลาบให้ ><') พาเดินเที่ยว ซื้อน้ำให้ ถือของให้ ถือสุภาพบุรุษมากๆ แล้ววันนั้นก็เกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้น
เพื่อนกลุ่ม 1 : เฮ้ย 2 คนนี้ยังไงเป็นแฟนกันเหรอ?
J : ป่าวไม่ได้เป็น
เพื่อนกลุ่ม 2 : แฟนกันปะเนี่ย
J : ใช่ๆ แฟนกัน
A : เดี๋ยวๆเราไปตกลงเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ย่ะ
J : อ้าวเรายังไม่ตกลงกันเหรอ งั้นถือว่าตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ถือว่าตกลงตามนี้
คืองงแปป แบบเฮ้ย คือไม่ถามสักคำปะ แต่เป็นการขอเป็นแฟนที่บ้ามาก ไม่มีคำหวาน ไม่มีบอกรักเลย แต่ดูจริงใจดีนะ
หลังจากนั้นข่าวที่เราคบกับ J ก็รู้กันทั่วโรงเรียน แล้วเหตุการณ์ที่เราคิด ก็เกิด วันถัดมา ไม่มีเพื่อนคุยกับเราเลย สายตาเพื่อนทั้งห้องมองเราแปลกไปจนเราจับสังเกตได้ เราถามเพื่อนคนอื่นๆจนได้ความว่า "S ชอบ J แต่เราไปแย่ง J มา" เรางงเลยเกิดไรขึ้น ไหนบอกว่าเปนเพื่อนบ้านกันเฉย ดันไปสืบรู้มาอีกว่า S ชอบแฟนเรา แต่แฟนเราชอบเรา เค้าเลยโกรธเราไปเป่าหูเพื่อนๆว่าเราแย่ง J ไป ตอนนั้นอาจจะเป็นคราวซวยของเรามากๆ P เพื่อนสนิทคนเดียวไปต่างจังหวัด 1 อาทิตย์ เรารเหมือนอยู่คนเดียวตลอดเวล ไม่มีเพื่อน นั่งร้องไห้ทั้งคาบเรียน (คือยอมรับว่าเป็นคนอ่อนแอมากๆ อยากจะไปแก้ตัวกับเพื่อนๆนะ แต่พูดไปใครจะเชื่อ ใครๆก็รู้ว่าเรามาทีหลัง S กับแฟนเรารู้จักกันมานานแล้ว จนแฟนเราทนไม่ไหว ถมว่าเลิกไหม เรานี่ยิ่งโมโหใหญ่เลย เราบอกแฟนเราว่า เราไม่ผิด เราคบกันเราไม่ผิด เพราะฉะนั้นเราไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่น แล้วเราก็ได้รู้ความจริงจากปากเค้าอย่างนึงว่า แต่ก่อนค้าเป็นคนเจ้าชู้มาก เฟรนลี่ คบใครทีละหลายๆคน หลังจากวันที่เค้าเจอเราครั้งแรก เค้าก็หายไปเพื่อจะเลิกกับผู้หญิงที่เค้าคบทุกคน เพื่อมาคบเรา 1 ในนั้นคนที่เค้าเลิกคือน้องสาวของ S ตอนนั้นยอมรับว่าตกใจมาก แต่ไม่รุ้ว่าเค้าโกหกหรือเปล่า แต่เรารู้สึกว่าเราเลือกคนไม่ผิดจรองๆ เค้าทำให้เรามีแรงฮึด กล้าที่จะสู้กับคนอื่นๆ กล้าที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง หลังจากวันนั้น เราก็ไปเรียนเหมือนปกติ ไม่ร้อง ไม่สนใจใคร พักเที่ยงก็กินข้าวกับ J เสร็จไปเรียน กลับ J ก็ไปส่ง ผ่านมา 5 วัน S ก็มาขอโทดเราที่ทำแบบนั้นไป ก็กลับมาคุยกับเราปกติ เราก็ไม่ได้คิดไรมาก แค่ยังเคืองๆอยู่บ้าง หลังจากนั้น S ก็ทำมาตีสนิทกับแฟนเรา ขอซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แฟนเรากลับบ้าน โมโหมาก แต่ทำไงได้ เค้าบ้านติดกัน แล้วเรากับ P บ้านติดกัน ก็ต้องกลับพร้อม P ทำให้ปฎิเสธไม่ได้ J ก็บอกว่าจะไปส่งเราก่อน แต่เราก็ไม่อยากให้ลำบากแฟนเราก็เลยต้องทำยอมๆไป โมโหทุกครั้งที่มันซ้อนท้ายแฟนเรา แอบกอดเอวแฟนเราด้วย TT^TT'
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ><
มีแฟนเป็นคนพม่า
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อตอนเราอยู่ม.5 เค้าคนนั้นอยู่ม.3 เราขอเรียกแทนตัวเองว่า A และเค้าคนนั้นว่า J นะคะ เราเรียนอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ตอนนั้นเราเป็นเด็กกิจกรรมมากๆ อยู่เย็นทุกวันทำกิจกรรม เรามีเพื่อนห้องเดียวกันที่ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยๆอยู่กลุ่มนึง เรื่องมันเกิดขึ้นเย็นวันนึง เรากำลังจะเดินกลับบ้าน เจอเพื่อนคนนึงในกลุ่มที่มาทำกิจกรรมกับเรา (สมมุติว่าเค้าชื่อ S นะคะ) S ก็เดินไปเจอ J ซึ่ง 2 คนนี้ บ้านอยู่ติดกัน แล้วก็เปนครั้งแรกที่ทำให้เราได้เจอ S ตอนนั้นก็เฉยๆนะ J เค้าไม่หล่อเลย แต่เค้าดูมีเส่ห์ ยิ้มน่ารัก (ยิ้มทีตาปิดเลย) หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอ J อีกเลย แต่ก็แปลกนะคะ คือการเจอครั้งแรกอาจจะเป็นเพราะเราประทับใจรอยยิ้มของเค้า แต่พอหลายวันเค้า เราก็ลืมค่ะ คิดว่าคงเป็นแค่คนคนนึง
แต่พอหลังจากนั้นได้ประมาณ 1 อาทิตย์ เราก็เจอเค้าค่ะ ตอนนั้นเรากำลังไปกินข้าวกับเพื่อนสนิท ชื่อ P เปนผู้ชาย (บอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย) จู่ๆเค้ากับเพื่อน 2-3 คนก็เดินมาหาเราค่ะ
J : ไปไหนอะ
A : ห้องสมุด
J : ไปด้วยดิ
A : อยากไปก็ไป ไม่มีใครห้ามสักหน่อย
J : เดินข้างๆได้ปะ?
เราก็เขินนะ แบบว่า เค้าเป็นคนพูดห้วนๆ ทำตัวน่ารักๆ แบบเห้นแล้วต้องยิ้มอะ เรายังแอบยิ้มกับบุคลิกเค้าเลยนะ แล้วเค้าก็เดินตามเรากับ P ไปห้องสมุดจริงๆ ในตอนนั้น ซึ่งพอมาถึงห้องสมุดเราก็แยกกับ P ไปหาหนังสืออ่านที่ตัวเองชอบ
J : ตั้งแต่ผมเรียนที่นี่ ผมไม่เคยเข้าห้องสมุดเลยนะ
A : ....
J : แต่ถ้าห้องสมุดมีเธอ ผมจะเข้าห้องสมุดทุกวันเลย
เขินสินะ ><'' แบบยอมรับนะว่าเคยมีแฟน แต่ไม่เคยมีโมเม้นนี้เลยค่ะ แบบมีคนมาจีบแบบนี้ไรงี้มั้ง
หลังจากนั้นเค้าก็ขอเบอร์เรา แล้วเค้าก็บอกว่าจะโทร.มาหาตอนเย็น เราก็ไม่คิดไรนะ เ็นว่าเค้าน่ารักดี ก็คือชอบเค้านิดๆนะ ><' แต่ไม่คิดว่าเค้าจะโทรมาด้วยละ วันนั้นหลังเลิกเรียน มีเบอร์แปลกโทรมาจ้า ไม่คิดว่าเป็นเค้าเลยนะ แต่ก็คงเป็นคนอื่นไปไม่ได้
J : กลับบ้านยัง
A : นี่ใครคะ?
J : อ้าว เพิ่งเจอตอนกลางวัน ลืมแล้วไง?
A : ....
แล้วเราก็เดินออกจากห้องมา เจอเค้ายืนอยุ่หน้าห้องพอดี แล้วเค้าก็บอกเราว่า "กลับบ้านดีๆนะ" ยิ้มให้เราแล้วก็เดินไป เพื่อนๆเห็นก็แซวสิคะ เรานี่เขินจนไม่รุ้จะมุดหน้าไปทางไหน แต่มีคนนึงที่ดูจะไม่ยินดียินร้ายกับเราเลยคือ S เค้าเดินมาหาเราแล้วถามเราว่าเป็นแฟนกับ J เหรอ เราก็บอกว่าเปล่าแค่คุยกันเฉยๆ S ก็บอกเราว่าจะคบจริงๆเหรอ J เค้าไม่ใช่คนไทยนะ เรานี่งงเลย อะไรคือไม่ใช่คนไทย ยังไง
เราเลยมารู้ทีหลังว่า J เค้าเป็นคนไทใหญ่ ที่อพยพจากพม่า มาอยุ่แถวๆชายแดนของไทยแถบๆเชียงใหม่ เชียงราย เค้าเป็นลูกคนงานก่อสร้าง แล้วก็ไม่ได้เข้ามาอย่างถูกต้อง ประมาณว่าอพยพมา แล้วอาศัยอยู่ในทะเบียนบ้านของคนไทยที่รู้จัก J แก่กว่าเรา 1 ปี แต่ที่เค้าต้องเรียนม.3 เพราะเค้ามีปัญหาเรื่องเข้าสมัครเรียนในตอนนั้นทำให้เค้าต้องเรียนช้ากว่าคนอื่นไป 2 ปี พอเรามารู้ก็ไม่ได้คิดอะไรนะ เรากลับคิดว่าการคบกันมันไม่น่าจะมีปัญหาตรงจุดนี้เท่าไหร่ แต่ในตอนนั้นเราก็คิดว่า S คงเป็นห่วงเรา แต่เรื่องกลับไม่ใช่อย่างที่คิดเลย
หลังจากวันนั้นอีก ประมาณ 2 เดือนเราก็คุยสนิทกับ J มากขึ้น เวลามีกิจกรรม J ก็มาช่วยงานเราตลอด มีดอกกุหลาบให้ (คือสงสารเราเถอะนะ เราเห่อมาก ไม่เคยมีคนซื้อดอกกุหลาบให้ ><') พาเดินเที่ยว ซื้อน้ำให้ ถือของให้ ถือสุภาพบุรุษมากๆ แล้ววันนั้นก็เกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้น
เพื่อนกลุ่ม 1 : เฮ้ย 2 คนนี้ยังไงเป็นแฟนกันเหรอ?
J : ป่าวไม่ได้เป็น
เพื่อนกลุ่ม 2 : แฟนกันปะเนี่ย
J : ใช่ๆ แฟนกัน
A : เดี๋ยวๆเราไปตกลงเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ย่ะ
J : อ้าวเรายังไม่ตกลงกันเหรอ งั้นถือว่าตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วนะ ถือว่าตกลงตามนี้
คืองงแปป แบบเฮ้ย คือไม่ถามสักคำปะ แต่เป็นการขอเป็นแฟนที่บ้ามาก ไม่มีคำหวาน ไม่มีบอกรักเลย แต่ดูจริงใจดีนะ
หลังจากนั้นข่าวที่เราคบกับ J ก็รู้กันทั่วโรงเรียน แล้วเหตุการณ์ที่เราคิด ก็เกิด วันถัดมา ไม่มีเพื่อนคุยกับเราเลย สายตาเพื่อนทั้งห้องมองเราแปลกไปจนเราจับสังเกตได้ เราถามเพื่อนคนอื่นๆจนได้ความว่า "S ชอบ J แต่เราไปแย่ง J มา" เรางงเลยเกิดไรขึ้น ไหนบอกว่าเปนเพื่อนบ้านกันเฉย ดันไปสืบรู้มาอีกว่า S ชอบแฟนเรา แต่แฟนเราชอบเรา เค้าเลยโกรธเราไปเป่าหูเพื่อนๆว่าเราแย่ง J ไป ตอนนั้นอาจจะเป็นคราวซวยของเรามากๆ P เพื่อนสนิทคนเดียวไปต่างจังหวัด 1 อาทิตย์ เรารเหมือนอยู่คนเดียวตลอดเวล ไม่มีเพื่อน นั่งร้องไห้ทั้งคาบเรียน (คือยอมรับว่าเป็นคนอ่อนแอมากๆ อยากจะไปแก้ตัวกับเพื่อนๆนะ แต่พูดไปใครจะเชื่อ ใครๆก็รู้ว่าเรามาทีหลัง S กับแฟนเรารู้จักกันมานานแล้ว จนแฟนเราทนไม่ไหว ถมว่าเลิกไหม เรานี่ยิ่งโมโหใหญ่เลย เราบอกแฟนเราว่า เราไม่ผิด เราคบกันเราไม่ผิด เพราะฉะนั้นเราไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่น แล้วเราก็ได้รู้ความจริงจากปากเค้าอย่างนึงว่า แต่ก่อนค้าเป็นคนเจ้าชู้มาก เฟรนลี่ คบใครทีละหลายๆคน หลังจากวันที่เค้าเจอเราครั้งแรก เค้าก็หายไปเพื่อจะเลิกกับผู้หญิงที่เค้าคบทุกคน เพื่อมาคบเรา 1 ในนั้นคนที่เค้าเลิกคือน้องสาวของ S ตอนนั้นยอมรับว่าตกใจมาก แต่ไม่รุ้ว่าเค้าโกหกหรือเปล่า แต่เรารู้สึกว่าเราเลือกคนไม่ผิดจรองๆ เค้าทำให้เรามีแรงฮึด กล้าที่จะสู้กับคนอื่นๆ กล้าที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเอง หลังจากวันนั้น เราก็ไปเรียนเหมือนปกติ ไม่ร้อง ไม่สนใจใคร พักเที่ยงก็กินข้าวกับ J เสร็จไปเรียน กลับ J ก็ไปส่ง ผ่านมา 5 วัน S ก็มาขอโทดเราที่ทำแบบนั้นไป ก็กลับมาคุยกับเราปกติ เราก็ไม่ได้คิดไรมาก แค่ยังเคืองๆอยู่บ้าง หลังจากนั้น S ก็ทำมาตีสนิทกับแฟนเรา ขอซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แฟนเรากลับบ้าน โมโหมาก แต่ทำไงได้ เค้าบ้านติดกัน แล้วเรากับ P บ้านติดกัน ก็ต้องกลับพร้อม P ทำให้ปฎิเสธไม่ได้ J ก็บอกว่าจะไปส่งเราก่อน แต่เราก็ไม่อยากให้ลำบากแฟนเราก็เลยต้องทำยอมๆไป โมโหทุกครั้งที่มันซ้อนท้ายแฟนเรา แอบกอดเอวแฟนเราด้วย TT^TT'
เดี๋ยวมาต่อนะคะ ><