สวัสดีค่ะ ^^ <br>
คือเรามีแฟนเป็นหนุ่มพม่าน่าตาดี และด้วยความหล่อน่ารักสไตล์ญี่ปุ่นเลยทำให้มีผู้หญิง(พม่า)เข้ามาพัวพันเยอะ คนรอบข้างเค้า ไม่ว่าจะ พี่ น้อง เพื่อนผู้หญิงที่ทำงานอยู่ด้วยกันส่วนใหญ่ก็มีแต่คนหน้าตาดี น่ารัก ขาว สวยใสในแบบฉบับสาวพม่า คือดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์ทุกคนเลย แตกต่างจากเราที่สู้อะไรเค้าไม่ได้ ทั้งน่าตา รูปร่าง ภาษา การสื่อสาร วัฒนธรรม คือมันทำให้เราดูด้อยค่าลงไปอีก #มีความน้อยใจสูงมาก แต่ญาติๆ พี่น้องเค้าก็ชมนะว่าเราน่าตาดี สวยมากๆเลย จนได้ชื่อใหม่ว่า "คนสวย" ^^ แต่เราก็ยังขาดความมั่นใจอยู่ดี <br>
<br>
เราเคยถามเค้าว่า"คิดยังไงถึงมาชอบเรา ทั้งที่เราไม่สวย พูดพม่าก็ไม่ได้ ฟังก็ไม่เข้าใจ ชอบหรอที่บ้างครั้งต้องใช้ภาษามือ ชอบหรอที่มีแฟนน่าตาขี้เหร่อย่างเรา ชอบหรอที่ต้องมาทนกินอาหารรสชาติห่วยๆ ตัวเองก็มีสาวๆพม่าน่ารักๆมาจีบตั้งเยอะ ไม่สนใจเลยหรอ??.. พวกนั้นทั้งน่ารัก แต่งตัวเรียบร้อย ฟังพูดพม่าได้ เราไม่ได้มีอะไรดีเลย ทำไมต้องมาชอบเราด้วย ทำไมต้องมาทนอยู่กับผู้หญิงอย่างเราด้วย" คือมาถึงจุดนี้น้ำตาเราไหลเลย ความไม่เข้าใจหลายๆอย่างเทใส่เค้า ณ ตอนนั้น เราเอาแต่ร้องไห้และก็พล่ามไปเรื่อย คือมันอึดอัดไปหมด เค้าก็ได้ยิ้มแล้วดึงเราเข้าไปกอดจากนั้นตอบกลับว่า "เธอสวยกว่าเยอะ น่ารักกว่าด้วย ใครว่าทำอาหารไม่อร่อยเธอนะทำเก่งที่สุดเลยนะ พูดภาษาพม่าไม่ได้ แต่เราพูดไทยได้นิ ฟังภาษาพม่าไม่เข้าใจ แต่เราฟังเธอเข้าใจทุกคำเลยนะ เราไม่ได้ทนอยู่กับเธอซักหน่อย ที่เราอยู่เพราะว่ารักไง" ถึงแม้จะได้ยินอย่างนั้น แต่ความมั่นใจในตัวเองมันก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยสักนิด มันเหมือนเป็นแค่คำปลอบโยนที่ทำให้รู้สึกดีเพียงครั้งคราวเท่านั้น... <br>
<br>
และเหมือนเค้าจะรับรู้ถึงความทุกข์ใจของเรา.....<br>
<br>
เวลาทำงานเค้าก็จะมองมาที่เราตลอด เหมือนกำลังจะบอกว่าในสายตาเค้ามองแค่เราคนเดียวนะ ถึงแม้ว่าจะมีสาวสวยยืนข้างๆเค้าก็ยังมองมาที่เราเหมือนเดิมทำให้เราหายระแวงไปได้นิดนึง อย่างน้อยๆเวลาหันไปมองเค้าก็จะมีสายตาบวกรอยยิ้มหวานๆนั้นเสมอ <br>
แถมเค้ายังบอกอีกว่า เวลามองเราแล้วรู้สึกมีกำลังใจทำงาน มองกี่ทีๆก็ไม่เบื่อ <br>
<br>
เราเคยบอกเค้าว่าอยากไปทำหน้าใหม่ เค้าก็ว่าจะไปทำทำไม แบบนี้ก็สวยอยู่แล้ว ชอบแบบนี้มากกว่า ถ้าไปทำหน้า จะเลิกรักเลยนะ แถมยังลงท้าย "นิสัยไม่ดี" #เกี่ยวไรกันอ่ะ <br>
<br>
เค้าไม่เคยลังเลที่จะบอกกับใครๆว่าเราเป็นแฟนกัน คนนี้คือผู้หญิงของฉัน!! ใครยุ่งแกตาย!!! อันนี้ก็เวอร์ไป 555+ แต่ถึงจะบอกอย่างนั้นเหล่าชะนีก็ยังไม่เลิกยุ่งวุ่นวายซักที ทนจริงๆ <br>
<br>
เค้าดูแลเทคแคร์เราดีเสมอตอนเสมอปลาย เมื่อก่อนเคยเป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ แต่อนาคตก็ไม่แน่....<br>
<br>
คือเอาจริงๆ ถึงแม้เค้าจะแสดงออกอย่างนั้นแต่มันก็เหมือนเดิมโอโจ้ด้วยความรู้สึกหวาดระแวงก็ยังไม่หาย คือเราไม่เคยรักใครจนระแวงได้ขนาดนี้ <br>
เราโคตรเกลียดความรู้สึกอย่างนี้เลย ไม่รู้จะทำยังไงให้มันหายไป #ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ ทั้งที่เมื่อก่อนคบกับผู้ชายมากี่คนๆก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้...เราควรทำไงดี <br>
<br>
ปล.เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค่ะ <br>
#ด่าได้แต่อย่างแรง ^^ <br>
<br>
หนักใจมีแฟนเป็นหนุ่มพม่าน่าตาดี
คือเรามีแฟนเป็นหนุ่มพม่าน่าตาดี และด้วยความหล่อน่ารักสไตล์ญี่ปุ่นเลยทำให้มีผู้หญิง(พม่า)เข้ามาพัวพันเยอะ คนรอบข้างเค้า ไม่ว่าจะ พี่ น้อง เพื่อนผู้หญิงที่ทำงานอยู่ด้วยกันส่วนใหญ่ก็มีแต่คนหน้าตาดี น่ารัก ขาว สวยใสในแบบฉบับสาวพม่า คือดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์ทุกคนเลย แตกต่างจากเราที่สู้อะไรเค้าไม่ได้ ทั้งน่าตา รูปร่าง ภาษา การสื่อสาร วัฒนธรรม คือมันทำให้เราดูด้อยค่าลงไปอีก #มีความน้อยใจสูงมาก แต่ญาติๆ พี่น้องเค้าก็ชมนะว่าเราน่าตาดี สวยมากๆเลย จนได้ชื่อใหม่ว่า "คนสวย" ^^ แต่เราก็ยังขาดความมั่นใจอยู่ดี <br>
<br>
เราเคยถามเค้าว่า"คิดยังไงถึงมาชอบเรา ทั้งที่เราไม่สวย พูดพม่าก็ไม่ได้ ฟังก็ไม่เข้าใจ ชอบหรอที่บ้างครั้งต้องใช้ภาษามือ ชอบหรอที่มีแฟนน่าตาขี้เหร่อย่างเรา ชอบหรอที่ต้องมาทนกินอาหารรสชาติห่วยๆ ตัวเองก็มีสาวๆพม่าน่ารักๆมาจีบตั้งเยอะ ไม่สนใจเลยหรอ??.. พวกนั้นทั้งน่ารัก แต่งตัวเรียบร้อย ฟังพูดพม่าได้ เราไม่ได้มีอะไรดีเลย ทำไมต้องมาชอบเราด้วย ทำไมต้องมาทนอยู่กับผู้หญิงอย่างเราด้วย" คือมาถึงจุดนี้น้ำตาเราไหลเลย ความไม่เข้าใจหลายๆอย่างเทใส่เค้า ณ ตอนนั้น เราเอาแต่ร้องไห้และก็พล่ามไปเรื่อย คือมันอึดอัดไปหมด เค้าก็ได้ยิ้มแล้วดึงเราเข้าไปกอดจากนั้นตอบกลับว่า "เธอสวยกว่าเยอะ น่ารักกว่าด้วย ใครว่าทำอาหารไม่อร่อยเธอนะทำเก่งที่สุดเลยนะ พูดภาษาพม่าไม่ได้ แต่เราพูดไทยได้นิ ฟังภาษาพม่าไม่เข้าใจ แต่เราฟังเธอเข้าใจทุกคำเลยนะ เราไม่ได้ทนอยู่กับเธอซักหน่อย ที่เราอยู่เพราะว่ารักไง" ถึงแม้จะได้ยินอย่างนั้น แต่ความมั่นใจในตัวเองมันก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยสักนิด มันเหมือนเป็นแค่คำปลอบโยนที่ทำให้รู้สึกดีเพียงครั้งคราวเท่านั้น... <br>
<br>
และเหมือนเค้าจะรับรู้ถึงความทุกข์ใจของเรา.....<br>
<br>
เวลาทำงานเค้าก็จะมองมาที่เราตลอด เหมือนกำลังจะบอกว่าในสายตาเค้ามองแค่เราคนเดียวนะ ถึงแม้ว่าจะมีสาวสวยยืนข้างๆเค้าก็ยังมองมาที่เราเหมือนเดิมทำให้เราหายระแวงไปได้นิดนึง อย่างน้อยๆเวลาหันไปมองเค้าก็จะมีสายตาบวกรอยยิ้มหวานๆนั้นเสมอ <br>
แถมเค้ายังบอกอีกว่า เวลามองเราแล้วรู้สึกมีกำลังใจทำงาน มองกี่ทีๆก็ไม่เบื่อ <br>
<br>
เราเคยบอกเค้าว่าอยากไปทำหน้าใหม่ เค้าก็ว่าจะไปทำทำไม แบบนี้ก็สวยอยู่แล้ว ชอบแบบนี้มากกว่า ถ้าไปทำหน้า จะเลิกรักเลยนะ แถมยังลงท้าย "นิสัยไม่ดี" #เกี่ยวไรกันอ่ะ <br>
<br>
เค้าไม่เคยลังเลที่จะบอกกับใครๆว่าเราเป็นแฟนกัน คนนี้คือผู้หญิงของฉัน!! ใครยุ่งแกตาย!!! อันนี้ก็เวอร์ไป 555+ แต่ถึงจะบอกอย่างนั้นเหล่าชะนีก็ยังไม่เลิกยุ่งวุ่นวายซักที ทนจริงๆ <br>
<br>
เค้าดูแลเทคแคร์เราดีเสมอตอนเสมอปลาย เมื่อก่อนเคยเป็นยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ แต่อนาคตก็ไม่แน่....<br>
<br>
คือเอาจริงๆ ถึงแม้เค้าจะแสดงออกอย่างนั้นแต่มันก็เหมือนเดิมโอโจ้ด้วยความรู้สึกหวาดระแวงก็ยังไม่หาย คือเราไม่เคยรักใครจนระแวงได้ขนาดนี้ <br>
เราโคตรเกลียดความรู้สึกอย่างนี้เลย ไม่รู้จะทำยังไงให้มันหายไป #ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยนะ ทั้งที่เมื่อก่อนคบกับผู้ชายมากี่คนๆก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้...เราควรทำไงดี <br>
<br>
ปล.เพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะค่ะ <br>
#ด่าได้แต่อย่างแรง ^^ <br>
<br>