ต่อจากตอนก่อนที่คนน้องพยายามลืมพระเอกด้วยการทำตัวเย็นชาใส่ แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองยังตัดใจจากพระเอกไม่ได้
ตัดมาอีกวันหนึ่ง คนน้องแวะไปจิบชาที่ร้านอาหารที่เพื่อนอ้วนของพระเอกทำงานอยู่ เพื่อนอ้วนเห็นคนน้องก็หน้าเสียออกปากอ้อมแอ้มขอโทษ คนน้องก็รับคำขอโทษไปแกนๆ แล้วเข้าไปนั่งสั่งชามาจิบเป็นปกติ
ระหว่างนั่งจิบชาอยู่ คนน้องก็คุยกับเจ้าของร้านกะเทยควายถึงเรื่องที่เคยคุยกันก่อนหน้านั้น (เรื่อง
"ทำไมเราถึงเกลียดคนที่เราเคยรักได้") แล้วบอกว่าบางทีตอนนี้ตัวเองก็อาจได้รับรู้ประสบการณ์ที่ว่าแล้วก็ได้ เจ้าของร้านก็ถามว่าใคร คนน้องก็ตอบว่าก็พระเอกนั่นแหละ เล่นเอาเจ้าของร้านถึงกับตาเหลือกเพราะผิดคาด
ตาอ้วนแว่นก็ถามว่าแล้วแบบนี้จะเกลียดกันได้ง่ายๆ เหรอ อยู่บ้านเดียวกันเจอหน้ากันทุกวันแบบนี้ เจ้าของร้านเลยแนะว่าถ้ายังไง ใช้วิธีเปลี่ยนไปหารักใหม่แทนให้ลืมรักเก่าดีกว่ามั้ย คนน้องได้ฟังดังนั้นก็เงียบไป
ตัดฉากไปที่พระเอกที่แวะไปห้องของคนพี่เหมือนเคย คนพี่ก็ถามพระเอกเรื่องคนน้องว่าท่าทางเป็นยังไงบ้าง พระเอกก็ถามว่าคนน้องยังไม่ยอมตอบไลน์คนพี่อีกเหรอ คนพี่ก็เงียบเป็นเชิงตอบรับ แล้วบอกต่อว่าคนน้องคงไม่เอาเรื่องระหว่างพระเอกกับคนพี่ไปบอกแม่หรอก เพราะเจ้าตัวไม่ใช่คนปากสว่าง พระเอกก็บอกว่างั้นก็ดีแล้วนี้ ต่างคนต่างอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ แบบนี้เหมือนที่ผ่านมาก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ คนพี่ก็ตอบรับว่านั่นสินะ แต่สีหน้าบอกชัดว่ายังมีอะไรในใจอยู่
พระเอกเห็นแบบนั้นก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ขยับตัวพรวดเข้าไปคว้าแขนเสื้อคนพี่ไว้แล้วบอกขอจูบได้มั้ย คนพี่ก็ตกใจว่าพระเอกเป็นอะไรขึ้นมา แต่พอเห็นสายตาอ้อนวอนของพระเอกก็ใจอ่อน ยอมจูบพระเอกโดยดี
จูบที่พระเอกรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเย็นชาต่างจากจูบครั้งอื่นๆ ที่ผ่านมา...
ตัดฉากไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์ที่โรงเรียน อเล็กซ์เด็กฝรั่งกำลังนั่งอ่านวารสารนิยายอยู่ในห้องคนเดียว นั่งอยู่พักหนึ่งคนน้องก็เดินเข้ามา อเล็กซ์เห็นคนน้องเข้ามาก็หน้าแดงทันที (เพราะหมอนี่ชอบคนน้องตั้งแต่แรกพบ) พอตั้งสติได้ก็เริ่มพยายามชวนคนน้องคุยโน่นนี่
ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น คนน้องจ้องหน้าอเล็กซ์อยู่ตลอดเวลาจนเจ้าตัวผิดสังเกตถามกลับว่ามีอะไรเหรอ คนน้องก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยว่า
"มาลองจูบกันมั้ย?"
อเล็กซ์ถึงกับตะลึงหน้าแดงแจ๋ ถามตะกุกตะกักว่าเป็นอะไรของเธอ คนน้องไม่ตอบคำถาม แต่ถามกลับว่าเกลียดชั้นเหรอ ไม่อยากจูบกับชั้นเหรอ ไม่อยากก็ไม่เป็นไร อเล็กซ์ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่นว่าอยากสิ
ก็เลยเข้าท่าเตรียมจูบกัน
แต่ยังไม่ทันได้จูบกัน คนน้องก็เกิดเปลี่ยนใจเป็นฝ่ายผละออกกลางคัน บอกอเล็กซ์ให้ลืมเรื่องทั้งหมดซะ แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งไอ้หนุ่มหัวทองให้ยืนตาค้างหน้าแดงแจ๋อยู่เพียงลำพังในห้องชมรม
เรื่องดำเนินไปตามแพทเทิร์นที่น่าจะเป็นเลยแฮะ (ไม่งั้นคงไม่วางบทให้อเล็กซ์ชอบคนน้องตั้งแต่แรกพบแบบนี้)
แถมทางด้านคนพี่เองก็ออกอาการโลเลขึ้นมาอีกรอบแล้ว งานนี้จะเป็นยังไงคงต้องรอดูหลังโกลเด้นวีคละครับ
แถมท้ายตารางความสัมพันธ์ตัวละคร (เฉพาะบางส่วน)
แปลคร่าวๆ จะได้ตามนี้แฮะ
ลูกศรระหว่างพระเอกกับคนพี่ = คู่รัก
ลูกศรจากคนน้องถึงพระเอก = ชอบ
ลูกศรจากพระเอกถึงคนน้อง = ลังเล
ลูกศรจากอเล็กซ์ถึงคนน้อง = รักแรกพบ
ประมาณนี้แล
[Spoil] Domestic na Kanojo #48 - จูบของแต่ละคน
ตัดมาอีกวันหนึ่ง คนน้องแวะไปจิบชาที่ร้านอาหารที่เพื่อนอ้วนของพระเอกทำงานอยู่ เพื่อนอ้วนเห็นคนน้องก็หน้าเสียออกปากอ้อมแอ้มขอโทษ คนน้องก็รับคำขอโทษไปแกนๆ แล้วเข้าไปนั่งสั่งชามาจิบเป็นปกติ
ระหว่างนั่งจิบชาอยู่ คนน้องก็คุยกับเจ้าของร้านกะเทยควายถึงเรื่องที่เคยคุยกันก่อนหน้านั้น (เรื่อง "ทำไมเราถึงเกลียดคนที่เราเคยรักได้") แล้วบอกว่าบางทีตอนนี้ตัวเองก็อาจได้รับรู้ประสบการณ์ที่ว่าแล้วก็ได้ เจ้าของร้านก็ถามว่าใคร คนน้องก็ตอบว่าก็พระเอกนั่นแหละ เล่นเอาเจ้าของร้านถึงกับตาเหลือกเพราะผิดคาด
ตาอ้วนแว่นก็ถามว่าแล้วแบบนี้จะเกลียดกันได้ง่ายๆ เหรอ อยู่บ้านเดียวกันเจอหน้ากันทุกวันแบบนี้ เจ้าของร้านเลยแนะว่าถ้ายังไง ใช้วิธีเปลี่ยนไปหารักใหม่แทนให้ลืมรักเก่าดีกว่ามั้ย คนน้องได้ฟังดังนั้นก็เงียบไป
ตัดฉากไปที่พระเอกที่แวะไปห้องของคนพี่เหมือนเคย คนพี่ก็ถามพระเอกเรื่องคนน้องว่าท่าทางเป็นยังไงบ้าง พระเอกก็ถามว่าคนน้องยังไม่ยอมตอบไลน์คนพี่อีกเหรอ คนพี่ก็เงียบเป็นเชิงตอบรับ แล้วบอกต่อว่าคนน้องคงไม่เอาเรื่องระหว่างพระเอกกับคนพี่ไปบอกแม่หรอก เพราะเจ้าตัวไม่ใช่คนปากสว่าง พระเอกก็บอกว่างั้นก็ดีแล้วนี้ ต่างคนต่างอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ แบบนี้เหมือนที่ผ่านมาก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ คนพี่ก็ตอบรับว่านั่นสินะ แต่สีหน้าบอกชัดว่ายังมีอะไรในใจอยู่
พระเอกเห็นแบบนั้นก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ขยับตัวพรวดเข้าไปคว้าแขนเสื้อคนพี่ไว้แล้วบอกขอจูบได้มั้ย คนพี่ก็ตกใจว่าพระเอกเป็นอะไรขึ้นมา แต่พอเห็นสายตาอ้อนวอนของพระเอกก็ใจอ่อน ยอมจูบพระเอกโดยดี
จูบที่พระเอกรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเย็นชาต่างจากจูบครั้งอื่นๆ ที่ผ่านมา...
ตัดฉากไปที่ห้องชมรมวรรณศิลป์ที่โรงเรียน อเล็กซ์เด็กฝรั่งกำลังนั่งอ่านวารสารนิยายอยู่ในห้องคนเดียว นั่งอยู่พักหนึ่งคนน้องก็เดินเข้ามา อเล็กซ์เห็นคนน้องเข้ามาก็หน้าแดงทันที (เพราะหมอนี่ชอบคนน้องตั้งแต่แรกพบ) พอตั้งสติได้ก็เริ่มพยายามชวนคนน้องคุยโน่นนี่
ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น คนน้องจ้องหน้าอเล็กซ์อยู่ตลอดเวลาจนเจ้าตัวผิดสังเกตถามกลับว่ามีอะไรเหรอ คนน้องก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยว่า "มาลองจูบกันมั้ย?"
อเล็กซ์ถึงกับตะลึงหน้าแดงแจ๋ ถามตะกุกตะกักว่าเป็นอะไรของเธอ คนน้องไม่ตอบคำถาม แต่ถามกลับว่าเกลียดชั้นเหรอ ไม่อยากจูบกับชั้นเหรอ ไม่อยากก็ไม่เป็นไร อเล็กซ์ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าอย่างหนักแน่นว่าอยากสิ
ก็เลยเข้าท่าเตรียมจูบกัน
แต่ยังไม่ทันได้จูบกัน คนน้องก็เกิดเปลี่ยนใจเป็นฝ่ายผละออกกลางคัน บอกอเล็กซ์ให้ลืมเรื่องทั้งหมดซะ แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งไอ้หนุ่มหัวทองให้ยืนตาค้างหน้าแดงแจ๋อยู่เพียงลำพังในห้องชมรม
เรื่องดำเนินไปตามแพทเทิร์นที่น่าจะเป็นเลยแฮะ (ไม่งั้นคงไม่วางบทให้อเล็กซ์ชอบคนน้องตั้งแต่แรกพบแบบนี้)
แถมทางด้านคนพี่เองก็ออกอาการโลเลขึ้นมาอีกรอบแล้ว งานนี้จะเป็นยังไงคงต้องรอดูหลังโกลเด้นวีคละครับ
แถมท้ายตารางความสัมพันธ์ตัวละคร (เฉพาะบางส่วน)
แปลคร่าวๆ จะได้ตามนี้แฮะ
ลูกศรระหว่างพระเอกกับคนพี่ = คู่รัก
ลูกศรจากคนน้องถึงพระเอก = ชอบ
ลูกศรจากพระเอกถึงคนน้อง = ลังเล
ลูกศรจากอเล็กซ์ถึงคนน้อง = รักแรกพบ
ประมาณนี้แล