สวัสดีคร่าาาา หลังจาก EP 10-10  ฉายไปแล้ว มีทั้งฉากที่ทำให้รู้สึกร้องไห้กดดัน อึดอัด แค้นใจ สงสาร รังเกียจ ความหวัง
ละครเรื่องนี้ มันให้อารมณ์หลายๆ อย่างจริงๆ นอกจากผู้กำกับและคนเขียนบทดึงความสามารถของทุกตัวละครออกมาแล้ว

แบบเห้ยยย ทุกคนแสดงดีมากๆ ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ตัวร้าย ยันแม่บ้าน

อันดับ 1
ฉากแรกที่ประทับใจ คือเป็นฉากที่ โสมฯ กลับมาบ้านคือนางมองไปรอบๆ อารมณ์เหมือนคนหมดหวังในชีวิต นี่คือสถานที่ที่ฉันต้องอยู่ไปตลอดชีวิตหรอ มันมีทั้งความทรงจำที่ดีและไม่ดี

ประกอบกับซาวน์เพลงที่เปิดมา คือ ปุยฝ้ายไม่ต้องพูดอะไร ใช้แค่สายตามองไปรอบๆ มองไปที่ชิดชบา แล้วหลับตา มองหน้าชิด แล้วเบือนหน้าหนี โอ้โห ฉากนี้เราว่ามันทำให้เราต้องกลับมาดูอีกรอบ



ต่อเรื่อยๆ นะคะ พิมพ์สด อิอิ