ก่อนอื่น นี้เป็นกระทู้แรกของผมเลยครับ อ่านของคนอื่นมานานและครับขอระบายบ้าง ใครมีคำแน่ะนำดีๆบอกบ้างนะครับ
คือตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี1 คณะวิศวะกรรม ม เกษตรศาสตร์ศรีราชา ครับ ซึ่งเธอก็เรียนอยู่ที่นี้ครับแต่คนล่ะสาขากัน แต่เรารู้จักกันก่อนหน้านี้นะครับ ตั้งแต่สมัยประถม เลยอ่ะครับ ซึ้งตอนนั้นอยู่คนล่ะ โรงเรียนกันด้วยครับแต่บังเอิญได้ไปเข้าค่ายระหว่าง โรงเรียนเลยได้เจอเธอในตอนนั้นครับ โอ้ยบอกเลยตอนนั้นใครโดนใจอ่ะครับ(ตามภาษาเด็กประถมอ่ะครับ)และก็มีเสียงหลุดไปเข้าหูเธอเข้าว่า"เพื่อนชอบ" แต่ในตอนนั้น โทรสับ ยังไม่ถึงมือเด็กประถมเหมือนสมัยนี้ครับเลยไม่ได้ติดต่อกันเธอ แต่ก็เจอเธออยู่เรื่อยๆครับแต่ก็ไม่บ่อยนัก จนผม รู้สึกหมดหวังไปแล้วครับ. แต่ก็นะผมดันสอบติด โรงเรียนประจำอำเภอ. อ่ะครับและเธอก็เช่นกัน แต่อยู่คนล่ะห้องกันครับ แรกผมคิดจะจีบเธอเลยครับแบบมีโอกาสเจอเธอทุกวันขนาดนี้ จนวันนึ่งเธอทักมาก่อนเลยครับ ดันบอกให้ผมไปขอเบอร์เพื่อนผมให้เธอหน่อย(แบบพูดแซวอ่ะ)ผมแห้วเลยครับ หลังจากนั้นเจอก็ทักปกติ เหมือนคนรู้จักกันปกติ ผมก็เลยมีแฟนซะเลยเธอก็รู้นะตอนนั้นมีแซวด้วย"แฟนน่ารักนะ"ผมทำไรไม่ถูกเลยครับ และผมก็เลิกจะแฟนผมคนนั้นในเวลาต่อมาไม่นานนัก
จนผมอยู่ม3ได้มั้งครับผม รู้สึกเฮิร์ทอะไรขึ้นมาไม่รู้ครับขอเบอร์เธอมาและโทรไปจีบเฉยเลย แต่มันไปไม่สวยครับในตอนนั้น หลายอย่างมันไม่ค่อยลงตัวแบบไม่ลงตัวจนผมตัดใจเลยครับ จนขึ้นมปลายดันได้อยู่ห้องเดียวกันเลยครับ วันแรกที่รู้ผมทั้งโครตดีใจและสับสนว่าจะเอาไงดี จนเปิดเทอมมาเรียนห้องเดียวกับเธอแรกๆทำตัวไม่ถูก พูดผิดพูดถูก แบบเสียงสั่นตลอดจนหลังๆต้องทำเข้มๆสู้ ก็ใจมันสั่นนี้ครับ หน้าเธอยังไม่กล้ามองครับ ทุกวันนี้ก็ยังไม่กล้ามองเลยครับ(แบบมองแบบจองอ่ะครับ) แต่ก็คุยกันบ่อยอยู่แบบ ช่วงสอบผมก็ไปส่งเธอที่บ้านนะครับ เรามาสนิทกันช่วง มอปลายนี้แล่ะครับแต่แบบเพื่อนนะครับ
เพื่อนก็แค่เพื่อนครับ. มันทำให้ผมและเธอต่างก็มีแฟน แต่ก็ไปไม่รอดทั้งคู่ ก็ไม่รู้ทำไมครับ จนจบม6 ผมก็สมัครเรียนไปเรื่อยเปื่อยจนติดรับตรงที่นี้ผมก็เอาเลยครับ ขก วุ่นวายอีกเรียนไหนก็เหมือนกัน ส่วนเธอผมก็เห็นเธอ ไปสอบก็หลายที่นะครับก็พอรู้ว่าเธอสอบผ่านของ มหาลัยใน กทม แล่ะมันก็ดันเป็นช่วงปิดเทอมที่ยาวมากอ่ะครับ ผมก็เลยไม่ค่อยได้สนใจใครเท่าไหร่ ก็มันช่วงพักผ่อน ทำใจรอขึ้นมหาลัย จน โรงเรียนเก่าบอกให้แจ้งว่าติด สาขาอะไรที่ไหน ผมก็ส่งและก็อ่านของคนอื่นบ้าง(มันเป็นไลน์กลุ่มห้องตอนม6อ่ะครับ). อ้าวเธอดัน มาเรียนบัญชี ที่นี้เฉยเลย ก็เลยได้ติดต่อและมาจองหอพรัอมกัน ห้องเธอหรอ ข้างห้องผมเอง เวลาไปเรียนหรอะไรก็ให้ไป รับ-ส่ง อยู่บ่อยๆ แต่ก็คุยกันไม่ค่อยบ่อยนักครับส่วนใหญ่ก็เวลามีธุระ ก็เรื่องไรสาระก็รู้กันหมดแล้ว
ตือผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดีแบบ จะถามๆก็ไม่กล้าครับถ้ากล้า9ปีผมพูดมานานแล้ว แต่ที่กลับผญคนอื่นผมดันกล้า ก็คำว่าเพื่อนนี้แล่ะครับ กล้าจะมองหน้ากันไม่ติดครับ ปล.ผมพยายามจะเป็นเพื่อนกันเธอแล้วแต่มันก็หวั่นไหวตลอด ที่อยู่กับเธอ
*ถ้าเธอบังเอิญมาเจอกระทู้นี้ก็ของโทษ และก็ของถามเลยว่าคิดยังไง "ให้กูจีบใหม่ก็ได้555555"
มีเพื่อนสนิทกันมาเกือบ9ปีแล้ว รู้สึกดีกับเธอมาโดยตลอดแต่ไม่มีปัญญาบอก กลัวว่ามันจะแย่ลง
คือตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี1 คณะวิศวะกรรม ม เกษตรศาสตร์ศรีราชา ครับ ซึ่งเธอก็เรียนอยู่ที่นี้ครับแต่คนล่ะสาขากัน แต่เรารู้จักกันก่อนหน้านี้นะครับ ตั้งแต่สมัยประถม เลยอ่ะครับ ซึ้งตอนนั้นอยู่คนล่ะ โรงเรียนกันด้วยครับแต่บังเอิญได้ไปเข้าค่ายระหว่าง โรงเรียนเลยได้เจอเธอในตอนนั้นครับ โอ้ยบอกเลยตอนนั้นใครโดนใจอ่ะครับ(ตามภาษาเด็กประถมอ่ะครับ)และก็มีเสียงหลุดไปเข้าหูเธอเข้าว่า"เพื่อนชอบ" แต่ในตอนนั้น โทรสับ ยังไม่ถึงมือเด็กประถมเหมือนสมัยนี้ครับเลยไม่ได้ติดต่อกันเธอ แต่ก็เจอเธออยู่เรื่อยๆครับแต่ก็ไม่บ่อยนัก จนผม รู้สึกหมดหวังไปแล้วครับ. แต่ก็นะผมดันสอบติด โรงเรียนประจำอำเภอ. อ่ะครับและเธอก็เช่นกัน แต่อยู่คนล่ะห้องกันครับ แรกผมคิดจะจีบเธอเลยครับแบบมีโอกาสเจอเธอทุกวันขนาดนี้ จนวันนึ่งเธอทักมาก่อนเลยครับ ดันบอกให้ผมไปขอเบอร์เพื่อนผมให้เธอหน่อย(แบบพูดแซวอ่ะ)ผมแห้วเลยครับ หลังจากนั้นเจอก็ทักปกติ เหมือนคนรู้จักกันปกติ ผมก็เลยมีแฟนซะเลยเธอก็รู้นะตอนนั้นมีแซวด้วย"แฟนน่ารักนะ"ผมทำไรไม่ถูกเลยครับ และผมก็เลิกจะแฟนผมคนนั้นในเวลาต่อมาไม่นานนัก
จนผมอยู่ม3ได้มั้งครับผม รู้สึกเฮิร์ทอะไรขึ้นมาไม่รู้ครับขอเบอร์เธอมาและโทรไปจีบเฉยเลย แต่มันไปไม่สวยครับในตอนนั้น หลายอย่างมันไม่ค่อยลงตัวแบบไม่ลงตัวจนผมตัดใจเลยครับ จนขึ้นมปลายดันได้อยู่ห้องเดียวกันเลยครับ วันแรกที่รู้ผมทั้งโครตดีใจและสับสนว่าจะเอาไงดี จนเปิดเทอมมาเรียนห้องเดียวกับเธอแรกๆทำตัวไม่ถูก พูดผิดพูดถูก แบบเสียงสั่นตลอดจนหลังๆต้องทำเข้มๆสู้ ก็ใจมันสั่นนี้ครับ หน้าเธอยังไม่กล้ามองครับ ทุกวันนี้ก็ยังไม่กล้ามองเลยครับ(แบบมองแบบจองอ่ะครับ) แต่ก็คุยกันบ่อยอยู่แบบ ช่วงสอบผมก็ไปส่งเธอที่บ้านนะครับ เรามาสนิทกันช่วง มอปลายนี้แล่ะครับแต่แบบเพื่อนนะครับ
เพื่อนก็แค่เพื่อนครับ. มันทำให้ผมและเธอต่างก็มีแฟน แต่ก็ไปไม่รอดทั้งคู่ ก็ไม่รู้ทำไมครับ จนจบม6 ผมก็สมัครเรียนไปเรื่อยเปื่อยจนติดรับตรงที่นี้ผมก็เอาเลยครับ ขก วุ่นวายอีกเรียนไหนก็เหมือนกัน ส่วนเธอผมก็เห็นเธอ ไปสอบก็หลายที่นะครับก็พอรู้ว่าเธอสอบผ่านของ มหาลัยใน กทม แล่ะมันก็ดันเป็นช่วงปิดเทอมที่ยาวมากอ่ะครับ ผมก็เลยไม่ค่อยได้สนใจใครเท่าไหร่ ก็มันช่วงพักผ่อน ทำใจรอขึ้นมหาลัย จน โรงเรียนเก่าบอกให้แจ้งว่าติด สาขาอะไรที่ไหน ผมก็ส่งและก็อ่านของคนอื่นบ้าง(มันเป็นไลน์กลุ่มห้องตอนม6อ่ะครับ). อ้าวเธอดัน มาเรียนบัญชี ที่นี้เฉยเลย ก็เลยได้ติดต่อและมาจองหอพรัอมกัน ห้องเธอหรอ ข้างห้องผมเอง เวลาไปเรียนหรอะไรก็ให้ไป รับ-ส่ง อยู่บ่อยๆ แต่ก็คุยกันไม่ค่อยบ่อยนักครับส่วนใหญ่ก็เวลามีธุระ ก็เรื่องไรสาระก็รู้กันหมดแล้ว
ตือผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดีแบบ จะถามๆก็ไม่กล้าครับถ้ากล้า9ปีผมพูดมานานแล้ว แต่ที่กลับผญคนอื่นผมดันกล้า ก็คำว่าเพื่อนนี้แล่ะครับ กล้าจะมองหน้ากันไม่ติดครับ ปล.ผมพยายามจะเป็นเพื่อนกันเธอแล้วแต่มันก็หวั่นไหวตลอด ที่อยู่กับเธอ
*ถ้าเธอบังเอิญมาเจอกระทู้นี้ก็ของโทษ และก็ของถามเลยว่าคิดยังไง "ให้กูจีบใหม่ก็ได้555555"