ว่าด้วยเรื่องของ "โดนัท"
ในสมัยก่อนเชื่อว่า โดนัท ต้องมีรูตรงกลาง..ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป อิฉันกระหยิ่มยิ้มเยาะในใจว่า "ข้าพเจ้านั้น เกิดมาในยุคสมัยที่คุ้มค่าโดนัทไม่มีรูและเห้ย"
เจ้าโดนัทพัฒนาขึ้น โดยมีไส้มาแทนแป้ง ที่นี้แหละ..ผู้บริโภคอย่างอิฉันคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม
ปกติขนมพวกนี้ไม่ค่อยได้กินเงินอิฉันบ่อยครั้ง อิฉันคิดว่า..มันเป็นสิ่งฟุ่มเฟือย กินสองชิ้นกินข้าวได้จานนึง แต่เป็นข้าวที่มีแต่ข้าว ไม่มีเนื้อสัตว์ หรือผักใดๆ แถมยังเป็นข้าวน้อยด้วย ใช้เพียงแป้งกระหยิบมือนวดๆ แระปล่อยให้ยีสต์ หรือผงฟูทำงาน ต้นทุนถึง 6 บาทไหมน๊ออออออ.. ด้วยความที่อิฉันหิวโซหน้ามืดตามัว..ควัก 15 บาทไทยเพื่อซื้อมัน 1 ชิ้น อ้อ!! นี่อิฉันก็ไม่ได้คิดว่าอิฉันเป็นเหยื่อการตลาดหรอกนะ อย่างน้อย..มันก็ทำให้อิฉันหายหิวไปได้นิดนึง เพราะถือว่า เป็นค่าการตลาด ค่าโฆษณา ค่าจิปาถะอื่นๆ..
..เมื่ออิฉันกัดไปคำแรก..โลกใบนี้ยังคงสวยงาม..คำแรก ไม่เจออะไร ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่นา..
อ้ามมมม..มมม..คำที่สอง..บังเอินว่าเป็นชะนีตระกละ กัดสองคำครึ่งลูก..หมดไป 7 บาท 50 สิ่งที่อิฉันพบ..
โลกก็ยังสวยอยู่..หวังลึกๆในใจว่า มันต้องมีไส้สิ แต่อาจจะอยู่อีกฝั่ง ตอนฉีดไส้ เข็มอาจจะเบี้ยวก็ได้ และกัดอีกคำ
อุ๊บส์!! อิฉันกลืนไส้ลงไปไม่รู้ตัวแน่ๆ ม่ายน้าาาาาา
กรุณาช่วยเขียนไว้ว่าไส้นี่แต้มไว้เพื่อการโฆษณานะคะ
จิตใจทำด้วยอะไรถึงทำกับแบบนี้ TT จริงอยู่ที่จะพูดว่าไม่พอใจก็อย่ากินสิ..แต่ในมุมมองผู้บริโภค คิดว่าเอาเปรียบเกินไปอ่ะ
มุมมองผู้บริโภค..จิตใจทำด้วยอะไรคะ
ในสมัยก่อนเชื่อว่า โดนัท ต้องมีรูตรงกลาง..ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป อิฉันกระหยิ่มยิ้มเยาะในใจว่า "ข้าพเจ้านั้น เกิดมาในยุคสมัยที่คุ้มค่าโดนัทไม่มีรูและเห้ย"
เจ้าโดนัทพัฒนาขึ้น โดยมีไส้มาแทนแป้ง ที่นี้แหละ..ผู้บริโภคอย่างอิฉันคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม
ปกติขนมพวกนี้ไม่ค่อยได้กินเงินอิฉันบ่อยครั้ง อิฉันคิดว่า..มันเป็นสิ่งฟุ่มเฟือย กินสองชิ้นกินข้าวได้จานนึง แต่เป็นข้าวที่มีแต่ข้าว ไม่มีเนื้อสัตว์ หรือผักใดๆ แถมยังเป็นข้าวน้อยด้วย ใช้เพียงแป้งกระหยิบมือนวดๆ แระปล่อยให้ยีสต์ หรือผงฟูทำงาน ต้นทุนถึง 6 บาทไหมน๊ออออออ.. ด้วยความที่อิฉันหิวโซหน้ามืดตามัว..ควัก 15 บาทไทยเพื่อซื้อมัน 1 ชิ้น อ้อ!! นี่อิฉันก็ไม่ได้คิดว่าอิฉันเป็นเหยื่อการตลาดหรอกนะ อย่างน้อย..มันก็ทำให้อิฉันหายหิวไปได้นิดนึง เพราะถือว่า เป็นค่าการตลาด ค่าโฆษณา ค่าจิปาถะอื่นๆ..
..เมื่ออิฉันกัดไปคำแรก..โลกใบนี้ยังคงสวยงาม..คำแรก ไม่เจออะไร ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่นา..
อ้ามมมม..มมม..คำที่สอง..บังเอินว่าเป็นชะนีตระกละ กัดสองคำครึ่งลูก..หมดไป 7 บาท 50 สิ่งที่อิฉันพบ..
โลกก็ยังสวยอยู่..หวังลึกๆในใจว่า มันต้องมีไส้สิ แต่อาจจะอยู่อีกฝั่ง ตอนฉีดไส้ เข็มอาจจะเบี้ยวก็ได้ และกัดอีกคำ
อุ๊บส์!! อิฉันกลืนไส้ลงไปไม่รู้ตัวแน่ๆ ม่ายน้าาาาาา
กรุณาช่วยเขียนไว้ว่าไส้นี่แต้มไว้เพื่อการโฆษณานะคะ
จิตใจทำด้วยอะไรถึงทำกับแบบนี้ TT จริงอยู่ที่จะพูดว่าไม่พอใจก็อย่ากินสิ..แต่ในมุมมองผู้บริโภค คิดว่าเอาเปรียบเกินไปอ่ะ