เราได้อ่านหลายกระทู้มากในพันทิป เกี่ยวกับตามหาเนื้อคู่ เอ้ย คนที่อยากเจอ ก็เลยตัดสินใจรวบรวมความกล้าลองดูบ้าง >//////<
คือว่าๆ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสงกรานต์วันสุดท้ายค่ะ วันที่ 15 เม.ย. ที่ผ่านมา เราไปเล่นน้ำสงกรานต์กับเพื่อนที่ข้าวสรคะ ก็แฮปปี้ดีตอนกลางวัน พอมืดๆ เรากับเพื่อนก็คุยกันว่าเข้าซอยย่อยดีกว่า น่าสนุกดี เพลงก็มันส์ด้วย เราก็ต่อแถวกันเดินไปค่ะ คือเราไปกัน6คน เราเดินต่อแถวคนที่4 แล้วคือยิ่งเดินเข้าไปเรื่อยๆ คนก็ยิ่งเยอะคะ แล้วก็เบียดมากๆเลย จนเดินไปไหนไม่ได้ แล้วเพื่อนที่ต่อหลังเราอีก2คนก็หลุดหายไปไหนไม่รู้ค่ะ แล้วเหตุการณ์ก็เริ่มต่อจากนี้ค่ะ มีกลุ่มผู้ชายเกาะไหล่กันมาเดินอยู่ข้างๆเราค่ะ ตอนนั้นเบียดมาก แบบไม่ไหวแล้ว อยากออกจากตรงนั้นมาก แล้วเราจะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าคล้องคอมาดูเวลาค่ะ แต่ดันทำแว่นตากันน้ำหล่นพื้น แล้วผู้ชายคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างๆเราก็หันมาถามว่า อะไรตก เราก็ตอบไปว่า แว่นตา เราก็พยายามมองหาที่พื้น แต่มันมืดคะ เลยหาไม่เจอ แล้วเค้าก็ก้มลงใช้มือคลำๆที่พื้นหาให้เรา แล้วเค้าก็บอกเพื่อนๆว่า ช่วยกันหาแว่นให้เราสิ แล้วโมเม้นตอนที่เราทั้งคู่ก้มหาแว่นอะคะ หัวเราก็ก้มชนกัน (เขินมากๆๆๆๆๆๆ) แล้วเพื่อนเค้าก็หาแว่นเราเจอคะ เค้าก็หยิบมายื่นให้เรา เราก็ขอบคุณ คือวินาทีตอนนั้นเราเบียดกันมากๆคะ แล้วอยู่ดีๆ เค้าก็หลุดจากเพื่อนของเค้า เค้าก็เข้ามาเบียดเรา ตอนแรกเค้าเกาะน้องคนข้างหน้าที่เราเกาะอยู่ แล้วตอนนั้นก็ดันมีคนเล่นเวฟ เบียดกันซ้ายขวา เราก็จะล้มไปโดนเค้า แต่เค้าก็ช่วยพยุงไว้ เขินที่สุด แล้วเค้าก็ตัดสินใจกะเพื่อนที่เหลือว่ามาต่อแถวกับเราดีกว่า เค้าเลยมายืนข้างหลังเราคะ ตอนแรกๆเค้าก็เดินตามเรา แต่พอเริ่มเบียดกันเรื่อยๆ เค้าก็เริมเอามือมาเกาะไหล่เราคะ พอดีว่าวันนั้นเราใส่เสื้อเปิดไหล่สีดำ เริ่มเดินไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มเบียดไปเรื่อยๆคะ แล้วคือเค้าที่เกาะอยู่ข้างหลังเราก็เบียดหนักมาก จะสมสู่กันก็ว่าได้ ใกล้กันมากจนลมหายใจเค้าเป่าลงมาที่หน้าเราเลยคะ วินาทีนั้นจะตายเพราะเขินแล้วก็เพราะเบียดคะ แล้วคือเค้าเกาะแน่นมาก ไม่หลุดจากเราไปไหนเลย พอเดินไปเรื่อยๆ รุ่นพี่เราที่นำแถวก็ตัดสินใจพักกลางทางเพราะเหนื่อยกับการต่อสู้ระหว่างทาง เราก็ยืนอยู่ข้างๆฟุตบาท เค้าก็หยุดพักด้วย ตอนนั้นเรางงมาก (แต่ก็แอบดีใจ) คิดว่าเค้าคงจะเดินต่อไปกับเพื่อน แต่เค้าก็มายืนอยู่ข้างๆเรา ยืนอยู่พักนึงเพื่อนของเค้าก็เรียกให้เค้าเดินไปต่อ ตอนนั้นเราใจหวิวมาก พยายามชวนเพื่อนให้เดินไปด้วยแต่เพือนไม่เดิน เค้าก็เดินไปกับเพื่อนคะ แต่ตอนที่เค้ากำลังจะเดินไป เหมือนเราเห็นว่าเค้ามองมาที่เราด้วย (ตอนนั้นในใจแอบหวังลึกๆว่าเค้าจะยังไม่ไป) แต่เค้าก็เดินจากไป T______T เราคิดว่าเราไม่อะไรคะ เพราะเราไม่ได้รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ แต่พอเรากลับถึงบ้าน เราอยากรู้จักเค้ามากขึ้น เราเสียดายมากๆ แล้วเหตุการณ์ต่างๆมันก็วนอยู่ในหัวเรา เราน่าจะทำอะไรสักอย่างวันนั้นก่อนที่เราต้องลากัน เราแอบหวังในใจว่าเค้าอาจจะคิดเหมือนกับเรา แต่เราก็สบายใจแล้วคะ ที่ได้พูดความในใจออกไป ไม่ว่าจะเจอหรือไม่ก็ตาม
วันนั้นเค้าใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีเทาๆดำๆ หน้าตี๋ๆ ผิวขาว สูงประมาณ170นิดๆ มีหนวดเขียวๆ (จริงๆเราจำหน้าเค้าไม่ค่อยได้หรอกคะ เพราะมัวแต่เขินเลยไม่ได้มองหน้าเค้า)
ขอบคุณที่เข้ามาเสียเวลาอ่าเรื่องเพ้อเจ้อของเรานะคะ
ตามหา!!! ผู้ชายใส่เสิ้อแขนสั้นสีเทา ณ ข้าวสารสงกรานต์วันสุดท้าย
คือว่าๆ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อสงกรานต์วันสุดท้ายค่ะ วันที่ 15 เม.ย. ที่ผ่านมา เราไปเล่นน้ำสงกรานต์กับเพื่อนที่ข้าวสรคะ ก็แฮปปี้ดีตอนกลางวัน พอมืดๆ เรากับเพื่อนก็คุยกันว่าเข้าซอยย่อยดีกว่า น่าสนุกดี เพลงก็มันส์ด้วย เราก็ต่อแถวกันเดินไปค่ะ คือเราไปกัน6คน เราเดินต่อแถวคนที่4 แล้วคือยิ่งเดินเข้าไปเรื่อยๆ คนก็ยิ่งเยอะคะ แล้วก็เบียดมากๆเลย จนเดินไปไหนไม่ได้ แล้วเพื่อนที่ต่อหลังเราอีก2คนก็หลุดหายไปไหนไม่รู้ค่ะ แล้วเหตุการณ์ก็เริ่มต่อจากนี้ค่ะ มีกลุ่มผู้ชายเกาะไหล่กันมาเดินอยู่ข้างๆเราค่ะ ตอนนั้นเบียดมาก แบบไม่ไหวแล้ว อยากออกจากตรงนั้นมาก แล้วเราจะหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าคล้องคอมาดูเวลาค่ะ แต่ดันทำแว่นตากันน้ำหล่นพื้น แล้วผู้ชายคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างๆเราก็หันมาถามว่า อะไรตก เราก็ตอบไปว่า แว่นตา เราก็พยายามมองหาที่พื้น แต่มันมืดคะ เลยหาไม่เจอ แล้วเค้าก็ก้มลงใช้มือคลำๆที่พื้นหาให้เรา แล้วเค้าก็บอกเพื่อนๆว่า ช่วยกันหาแว่นให้เราสิ แล้วโมเม้นตอนที่เราทั้งคู่ก้มหาแว่นอะคะ หัวเราก็ก้มชนกัน (เขินมากๆๆๆๆๆๆ) แล้วเพื่อนเค้าก็หาแว่นเราเจอคะ เค้าก็หยิบมายื่นให้เรา เราก็ขอบคุณ คือวินาทีตอนนั้นเราเบียดกันมากๆคะ แล้วอยู่ดีๆ เค้าก็หลุดจากเพื่อนของเค้า เค้าก็เข้ามาเบียดเรา ตอนแรกเค้าเกาะน้องคนข้างหน้าที่เราเกาะอยู่ แล้วตอนนั้นก็ดันมีคนเล่นเวฟ เบียดกันซ้ายขวา เราก็จะล้มไปโดนเค้า แต่เค้าก็ช่วยพยุงไว้ เขินที่สุด แล้วเค้าก็ตัดสินใจกะเพื่อนที่เหลือว่ามาต่อแถวกับเราดีกว่า เค้าเลยมายืนข้างหลังเราคะ ตอนแรกๆเค้าก็เดินตามเรา แต่พอเริ่มเบียดกันเรื่อยๆ เค้าก็เริมเอามือมาเกาะไหล่เราคะ พอดีว่าวันนั้นเราใส่เสื้อเปิดไหล่สีดำ เริ่มเดินไปเรื่อยๆ มันก็เริ่มเบียดไปเรื่อยๆคะ แล้วคือเค้าที่เกาะอยู่ข้างหลังเราก็เบียดหนักมาก จะสมสู่กันก็ว่าได้ ใกล้กันมากจนลมหายใจเค้าเป่าลงมาที่หน้าเราเลยคะ วินาทีนั้นจะตายเพราะเขินแล้วก็เพราะเบียดคะ แล้วคือเค้าเกาะแน่นมาก ไม่หลุดจากเราไปไหนเลย พอเดินไปเรื่อยๆ รุ่นพี่เราที่นำแถวก็ตัดสินใจพักกลางทางเพราะเหนื่อยกับการต่อสู้ระหว่างทาง เราก็ยืนอยู่ข้างๆฟุตบาท เค้าก็หยุดพักด้วย ตอนนั้นเรางงมาก (แต่ก็แอบดีใจ) คิดว่าเค้าคงจะเดินต่อไปกับเพื่อน แต่เค้าก็มายืนอยู่ข้างๆเรา ยืนอยู่พักนึงเพื่อนของเค้าก็เรียกให้เค้าเดินไปต่อ ตอนนั้นเราใจหวิวมาก พยายามชวนเพื่อนให้เดินไปด้วยแต่เพือนไม่เดิน เค้าก็เดินไปกับเพื่อนคะ แต่ตอนที่เค้ากำลังจะเดินไป เหมือนเราเห็นว่าเค้ามองมาที่เราด้วย (ตอนนั้นในใจแอบหวังลึกๆว่าเค้าจะยังไม่ไป) แต่เค้าก็เดินจากไป T______T เราคิดว่าเราไม่อะไรคะ เพราะเราไม่ได้รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ แต่พอเรากลับถึงบ้าน เราอยากรู้จักเค้ามากขึ้น เราเสียดายมากๆ แล้วเหตุการณ์ต่างๆมันก็วนอยู่ในหัวเรา เราน่าจะทำอะไรสักอย่างวันนั้นก่อนที่เราต้องลากัน เราแอบหวังในใจว่าเค้าอาจจะคิดเหมือนกับเรา แต่เราก็สบายใจแล้วคะ ที่ได้พูดความในใจออกไป ไม่ว่าจะเจอหรือไม่ก็ตาม
วันนั้นเค้าใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีเทาๆดำๆ หน้าตี๋ๆ ผิวขาว สูงประมาณ170นิดๆ มีหนวดเขียวๆ (จริงๆเราจำหน้าเค้าไม่ค่อยได้หรอกคะ เพราะมัวแต่เขินเลยไม่ได้มองหน้าเค้า)
ขอบคุณที่เข้ามาเสียเวลาอ่าเรื่องเพ้อเจ้อของเรานะคะ