ขอระบายแบบน้ำตาไหลพรากๆน่ะค่ะ
ไปทานอาหารร้านแห่งนึง เจอเด็กประมาณ 4 ขวบ มากับพ่อแม่ แล้วเด็กปืนที่กั้นระหว่างโต๊ะมาที่โต๊ะเรา แล้วเอื้อมมือมาหยิบขวดเกลือ
พริกไทย เราเล่น เราไม่อยากดุเพราะเคยมีประสบการ์ณว่า ดุแล้วพ่อแม่ไม่พอใจ จากนั้นสักพัก พนักงานเสิร์ฟเอาอาหารมาวาง
เราก็หันไปมองอาหาร ยังไม่ทันขาดคำ เด็ก ก็ทำแจกันใส่ดอกไม้สดที่มีน้ำหกลงมา โอ้ แม่เจ้า ชีวิตกรูวว์ น้ำในแจกันหกลงมาที่มือถือของ
อิฉัน อยากจะร้องไห้ เด็กพอรู้ตัวทำผิดก็หดหัวลงไป แล้วไปกระซิบบอกแม่ แม่ก็โผล่หัวมาดูแล้วก็โวยวายตายแล้ว ยืนดูแล้วก็บอกกับสามี
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้ำหกใส่มือถือ เขามองน้ำหกแล้วพนักงานเสิร์ฟเช็ดก็จบ เราเอามือถือมาเช็ดๆ แล้วกดๆ พอดีมันใช้ได้ ก็เลยไม่โวยวาย
ต่อ แต่ๆๆๆ ตอนนี้มันเดี้ยงหนักอะ แบบมาแสดงอาการตอนทุกอย่างจบลง สรุปวันนั้น พอพนักงานมีเช็ดโต๊ะ เขาก็คือจบ ไม่เอาเด็กมา
ขอโทษ ไม่มาขอโทษเราเลย
ไม่อยากใช้คำว่า เจ็บ กับการกระทำของเด็ก แต่บางทีมันก็เจ็บจริงๆ มือถือเครื่องละหลายหมื่นกว่าจะผ่อนหมด แล้วมาเจอแบบนี้
เพราะการสอนลูกไม่เป็น สอนลูกไม่ดี ของคนสมัยนี้ คือ คุณเข้าใจหัวอกคนอื่นบ้างไหม เด็กสมัยนี้โตไว เรียนรู้เร็วจะตาย ใครบอกเด็กมันไม่รู้
เดียงสา เด็กไม่รู้ก็เพราะคุณไม่สอนให้เข้าใจต่างหาก หัดสอนให้เด็กรู้จักคำว่า เกรงใจคนอื่นบ้าง คิดถึงใจเขาใจเราบ้าง บางทีคำว่าขอโทษใน
ทุกๆครั้งที่ลูกทำผิด มันก็ไม่ได้ช่วยให้อีกคนหายทุกข์ได้ ไหนจะเจอมรสุมถูกผู้ใหญ่บางคนด่าอีกว่า ทำไมไม่ให้อภัยเด็ก เขายังเด็ก ...
เกลียดคำนี้จัง เพราะยังเด็ก เลยต้องอภัยงั้นหรอ แล้วเมือไหร่เขาจะเรียนรู้ รอให้โตไปมันก็สายที่จะสอนให้เขาเข้าใจคนอื่น ในเมื่อที่ผ่านมา
ฉันก็ทำอะไรก็ได้
อยากให้ผู้ปกครองสอนลูกๆถึงคำว่า ความเกรงใจ กันตั้งแต่เด็กๆเลยดีกว่า เพราะคำขอโทษไม่สามารถชดเชยสิ่งที่เสียไป
ไปทานอาหารร้านแห่งนึง เจอเด็กประมาณ 4 ขวบ มากับพ่อแม่ แล้วเด็กปืนที่กั้นระหว่างโต๊ะมาที่โต๊ะเรา แล้วเอื้อมมือมาหยิบขวดเกลือ
พริกไทย เราเล่น เราไม่อยากดุเพราะเคยมีประสบการ์ณว่า ดุแล้วพ่อแม่ไม่พอใจ จากนั้นสักพัก พนักงานเสิร์ฟเอาอาหารมาวาง
เราก็หันไปมองอาหาร ยังไม่ทันขาดคำ เด็ก ก็ทำแจกันใส่ดอกไม้สดที่มีน้ำหกลงมา โอ้ แม่เจ้า ชีวิตกรูวว์ น้ำในแจกันหกลงมาที่มือถือของ
อิฉัน อยากจะร้องไห้ เด็กพอรู้ตัวทำผิดก็หดหัวลงไป แล้วไปกระซิบบอกแม่ แม่ก็โผล่หัวมาดูแล้วก็โวยวายตายแล้ว ยืนดูแล้วก็บอกกับสามี
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้ำหกใส่มือถือ เขามองน้ำหกแล้วพนักงานเสิร์ฟเช็ดก็จบ เราเอามือถือมาเช็ดๆ แล้วกดๆ พอดีมันใช้ได้ ก็เลยไม่โวยวาย
ต่อ แต่ๆๆๆ ตอนนี้มันเดี้ยงหนักอะ แบบมาแสดงอาการตอนทุกอย่างจบลง สรุปวันนั้น พอพนักงานมีเช็ดโต๊ะ เขาก็คือจบ ไม่เอาเด็กมา
ขอโทษ ไม่มาขอโทษเราเลย
ไม่อยากใช้คำว่า เจ็บ กับการกระทำของเด็ก แต่บางทีมันก็เจ็บจริงๆ มือถือเครื่องละหลายหมื่นกว่าจะผ่อนหมด แล้วมาเจอแบบนี้
เพราะการสอนลูกไม่เป็น สอนลูกไม่ดี ของคนสมัยนี้ คือ คุณเข้าใจหัวอกคนอื่นบ้างไหม เด็กสมัยนี้โตไว เรียนรู้เร็วจะตาย ใครบอกเด็กมันไม่รู้
เดียงสา เด็กไม่รู้ก็เพราะคุณไม่สอนให้เข้าใจต่างหาก หัดสอนให้เด็กรู้จักคำว่า เกรงใจคนอื่นบ้าง คิดถึงใจเขาใจเราบ้าง บางทีคำว่าขอโทษใน
ทุกๆครั้งที่ลูกทำผิด มันก็ไม่ได้ช่วยให้อีกคนหายทุกข์ได้ ไหนจะเจอมรสุมถูกผู้ใหญ่บางคนด่าอีกว่า ทำไมไม่ให้อภัยเด็ก เขายังเด็ก ...
เกลียดคำนี้จัง เพราะยังเด็ก เลยต้องอภัยงั้นหรอ แล้วเมือไหร่เขาจะเรียนรู้ รอให้โตไปมันก็สายที่จะสอนให้เขาเข้าใจคนอื่น ในเมื่อที่ผ่านมา
ฉันก็ทำอะไรก็ได้