การทีท่านนำลูกหลานเหลนโหลนเข้ามารับประทานอาหารแล้วปล่อยให้เด็กเดินพล่านไปทำลายข้าวของหรือแม้แต่ปล่อยให้เข้าไปในพื้นที่ประกอบอาหาร
เท่าที่เราเห็นโดยรวมจากพฤติกรรมของผู้ปกครองคือ แค่เรียกชื่อเด็กเป็นระยะๆแต่ไม่ลุกมายับยั้งหรือหยุดการกระทำของเด็ก
ร้านเรามีซากของชำรุดปรักหักพังจากฝีมือเด็กเล็กเต็มไปหมด จะหักเงินก็กลัวกระทบความรู้สึกลูกค้าเพราะมูลค่าของมันไม่เท่าไร แต่ทุกครั้งที่ร้านเรามีลูกค้าพาเด็กเล็กมาด้วย เรารู้สึกถึงการทำลายล้างมันกำลังจะเกิดขึ้นอีก
ในฐานะผู้ประกอบกิจการเราอยากทราบความรู้สึกของท่านจริงๆว่า ท่านปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้ เพราะอะไร
(ขออนุญาตมาระบายเพราะไม่กล้าไปถามผู้ปกครองซึ่งๆหน้า)