เชื่อว่าทุกคนล้วนเคยเจอใครสักคนด้วยความบังเอิญ  พร้อมกับทำให้หัวใจของเราเต้นแรง  
การเจอกันครั้งแรกของเราเกิดขึ้นเมื่อเราไปเดินเล่นที่ถนนคนเดินกับเพื่อน  พี่เค้า ใส่เสื้อยูนิฟอร์มแบบทำงานในโรงพยาบาล  สวมแว่นตาสีเขียวพาสเทล  ได้แค่เดาๆว่าคงเป็นเภสัชมั่ง เห็นแค่ครั้งแรกก็แอบชอบเค้าเสียแล้ว  ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใคร  

อาทิตย์ต่อมาก็เจอกันอีกที่ถนนคนเดิน พอมีครั้งที่2เราแบบว่าดีใจสุดๆเลยเพราะรู้สึกว่ามันยากน่ะที่คนที่อยู่กันคนละที่จะมาพบกันอีกในเวลาที่ไม่นาน  

การเจอกันครั้งที่3รู้แล้วว่าเค้าเป็นใคร วันอาทิตย์มีการทำบุญประจำปีที่อาคารเรียนของสาขาเรา  เราคงกินอาหารแล้วผิดสำแดง  แบบว่าตื่นมาเช้าวันจันทร์ไปเรียนไม่ได้เลย  ทั้งท้องเสีย กินอะไรก็อาเจียนออกหมด แทบจะคลานเข้าห้องน้ำทุกๆ30นาทีเลย ทรมานมาก  วันนั้นเลยไม่ได้ไปเรียนทั้งวัน  ตกเย็นเพื่อนเลยบังคับหาหมอ  เราไม่อยากไปคลีนิคกลัวแพงอ่ะ  555 ขนาดป่วยยังงกอีก  ไปหาคลีนิคนอกเวลา ใช้สิทธิ์นักศึกษาจะได้ไม่เสียตังมาก  พอเข้าไปก็ไปรับบัตรคิว  บลาๆๆ  ระหว่างรอให้ถึงคิวตรวจ โคตรยาว  เลยชวนเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ  ต้องเดินผ่านห้องตรวจ  พอสายตามองเข้าไปถึงกับช็อค  พี่คนที่เห็นที่ถนนคนเดินนี่  แบบไปไม่เป็นเลย  ไม่อยากตรวจเลย  แต่ก็ต้องตรวจอยู่ดี   พอเข้าไปในห้องตรวจก็เริ่มบทสนทนาขึ้น
เรา    : สวัสดีค่ะ
พี่เค้า :  สวัสดีครับ  เป็นอะไรมาครับ
เรา    : ท้องเสีย  อาเจียน ปวดหัว บลาๆๆ
พี่เค้า : ไปทานอะไรมาบ้างครับ
เรา    : ออ เมื่อวานทำบุญตึก  น่าจะเป็นอาหารที่อยู่ในตึกค่ะ
พี่เค้า : ออ เราก็เลยโซ้ยซะเติมที่เลย
เราแบบ เอิ้มหนูไม่ได้อดอยากปากแห้งขนาดนั้นน่ะค่ะ ได้แต่คิดในใจ (กวนจัง)
พี่เค้า  :  อาหารเป้นพิษน่ะครับ  ไปรอรับยาที่ช่อง....
เรา     : ขอบคุณค่ะ
ระหว่างที่ถามตอบ  เราแทบไม่กล้าสบตาเลย ใครจะกล้าล่ะ ได้คุยกับคนที่เราแอบปิ้งโดยไม่คาดคิด  ทั้งทำตัวไม่ถูก ทั้งเขิน และโคตรดีใจ  ก็แอบชำเรืองดูชื่อแทน แต่ก็เห็นไม่หมดอ่ะ  เห็นแค่พยางค์แรก

การเจอกันครั้งที่4   เรากับเพื่อนไปหาซื้อของที่ห้างกัน  ก็คุยกันตามประสาผญ  นู้นนี่นั้นไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายมาลงที่เรื่องพี่หมอ  แล้วพี่เค้าก็เดินผ่านเรา   แบบว่าเงิบ  หน้าแดง  คิดว่าพี่เข้าคงรู้ว่าเราเขิน   รีบจูงแขนเพื่อนเข้าแผนกเครื่องสำอางค์นานพอควร
คิดว่าพี่เค้าคงไม่กลับมาแล้ว  จึงออกจากแผนกนี้  แต่แบบว่าพี่เค้าเดินกลับมาพอดี เลยป่ะกันอีกรอบ   ทีนี้สปีดเลยอยากหายตัวเลย
ทีนี้เราเข้าวัตสัน  เลือกซื้อของเสร็จแล้วจะกลับ  พี่เค้าก็เดินมาอีกแบบอะไรเนี้ย เราอุตสาห์หลบยังเจออีกหรอ  พอเดินผ่านเราไปพี่เค้าก็หันหลังกลับมามองเรา  ตายแน่ๆมีอย่างที่ไหนไปหน้าแดงให้คนที่แอบชอบเห็น   จำหน้าเราได้แน่ๆ

การเจอกันครั้งที่5  ก็เจอที่ถนนคนเดิน

การเจอกันครั้งที่6  เราไม่ได้เจอพี่เค้านานมากประมาณ3เดือนได้  วันนั้นไปกินนมปั้นกับเพื่อน  กินใกล้หมดแล้วแหละ   ก็พูดกับเพื่อนว่าไม่เจอพี่เค้านานแล้ว บลาๆๆ  ระหว่างนั้นพี่เค้าก็ปั้นจักรยานผ่านหน้าเราไป  เรารีบวิ่งออกไปที่ถนนว่าใช่พี่เค้าจริงไหม  พร้อมบอกเพื่อนว่าพี่หมอ   ให้เพื่อนรีบคิดเงิน  แล้วแว๊นตามพี่เค้า  เห็นจักรยานรีบตามเลย  แล้วจักรยานคันนั้นก็จอดที่หน้า7  เข้าไปใกล้แป๋ว  เด็กม.ต้น  เพื่อนเลยพูดว่าสงสัยคิดถึงเค้ามากไปจนตาฝาดมั่ง  เลยชวนเพื่อนไปไหว้พระที่พระธาตุ  แล้วก็เจอพี่เค้า  หันหน้าไปหาเพื่อนเห็นไหมเราไม่ได้ตาฝาด   ดีใจมาก  เพราะหอพักเรากับในตัวเมืองห่างกันมาก แล้วจะเจอกันไม่ใช่เรื่องง่าย  เพราะขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย  ไม่ว่าจะเป็น วัน  เวลา  สถานที่  ที่ต้องมีความเชื่อมโยงกัน

การเจอกันครั้งที่7 และ 8เจอกันที่ถนนคนเดิน และพี่หมอเปลี่แว่นเป็นสีขาว   เรื่องราวต่างๆได้เล่าให้พี่สาวฟัง  การเจอกันของคนเราที่ไม่รู้จักกันไม่ได้เกี่ยวข้องทางอาชีพ นี้ถือว่าเป็นเรื่องยาก ชอบเค้าก็เข้าไปคุยเลย  ไม่ใช่ว่าจะไปจู่โจมเลย  แบบค่อยเป็นค่อยไป เราเลยบอกพี่ว่าให้เจอกันครั้งที่9หรือไม่ก็11ก่อน  จะเข้าไปพูดแน่นอน  (คงไม่มีทางที่จะเจอกันมากขนาดนั้นมั่ง)

การเจอกันครั้งที่9 ที่ ขับรถสวนกันที่ริมโขง  รอครั้งที่11 ก่อนน่ะยังไม่ได้เตรียมใจเลย

การเจอกันครั้งที่10  หลังจากที่ไม่ได้เจอกัน 3เดือน  ตรงกับวันที่14 กุมภาพอดี  เจอกันที่ห้าง พี่เค้ามากับแม่  ขากลับเรายังจอดรถติดกัน  ไปติดไฟแดงที่เดียวกันฟินมากๆเลย

ครั้งที่11  ยังเป็นช่วงควันหลงของเทศกาลตรุษจีน  และเราก็เจอกันอีกครั้งที่ถนนคนเดิน  เพื่อนแบบบังคับให้เข้าไปคุยเลย  แต่เราก้ยังไม่กล้า  พอด้เห็นพี่เค้าไปเขียนการ์ดติดบอร์ด  เลยรอดูก่อนเผื่อเขียนถึงแฟนเราก็จะไม่เข้าไปคุย   พอเขียนเสร็จบอกตำแหน่งแล้วให้เพื่อนเข้าไปอ่าน  แล้วเพื่อนก็กลับมาพร้อมจูงแขนไปอ่าน  พี่เค้าเขียนให้แฟน  แบบว่าซ็อก  แต่ก็ยังดีบังเอิญที่รู้ตัวก่อน   อะไรๆช่างเหมาะเจาะกันจัง  พอจะเข้าไปคุยกับพี่เค้า  ก็รู้ความจริงว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว    

ขอบคุณ11 ครั้ง     1 ปี1  เดือน10  วันที่ทำให้เราได้พบกัน  มันเป็นเรื่องบังเอิญดี  
  แล้วเพื่อนๆล่ะเคยพบเรื่องบังเอิญแบบไหนบ้าง