นาน ๆ ทีหม่ามี๊จะใจดีพาพวกเราทั้ง 4 สาวไปเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันซะที อยากรู้ไหมคะว่ามันวุ่นวายขนาดไหน ตามมา ตามมา


ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ

หนูชื่อ “เต้าหู้” ค่ะ


หนูชื่อ “เต้าฮวย” ค่ะ


หนูชื่อ “อัลฟ่า” ค่ะ


หนูชื่อ “แองเจิ้ล” ค่ะ


พอขึ้นรถได้ พวกเราก็กระวนกระวายแย่งกันดูวิวข้างทางกันใหญ่ มองผ่านกระจกไม่สะใจ ช่วยกันกดเปิดกระจกชมวิวข้างทางให้หม่ามี๊ปวดหัวเล่นสักพัก แล้วก็ตีตั๋วหาที่นอนกันค่ะ แอร์เย็นฉ่ำจริง ๆ


พอมาถึงเพชรบุรีเราก็อนุญาตให้หม่ามี๊แวะปั๊มเข้าห้องน้ำค่ะ ส่วนพวกเราก็ลงมาเดินเล่น ไม่อยากเข้าห้องน้ำ ไม่กินน้ำเลยค่ะ เพราะตื่นเต้นมาก...ตอนแรกก็แอบกลัวว่าหม่ามี๊จะเอาพวกเรามาทิ้งหรือเปล่า


ขับไปอีกสักพัก หม่ามี๊บอกหิวข้าวกลางวัน ร้อน ๆ แบบนี้ขอแวะกินข้าวแช่หน่อย ก็ดีเหมือนกันพวกเราจะได้แวะชมวิวริมแม่น้ำ ยืดเส้นยืดสายอีกสักรอบ แถวนั้นมีหมาไทยด้วย อัลฟ่าไม่ค่อยถูกชะตากับพวกหมาไทยเท่าไร นำทีมเห่ากระหน่ำเลย หม่ามี๊ต้องไปรีบไล่หมาไทยไปไกล ๆ เจ้าของร้านบอกว่าหมามันไม่กัดหรอก หม่ามี๊บ่นว่า ไม่ได้กลัวหมาไทยมากัด กลัวแต่อัลฟ่าเด็กดื้อจะหลุดไปวิ่งไล่กวดหมาไทยน่ะสิ หม่ามี๊บ่นกระปอดกระแปดจนพวกเราหูชาไปเลยเชียว


“ข้าวแช่” ที่หม่ามี๊โหยหา หอมรัญจวญ เย็นชื่นใจ ในราคาสบายกระเป๋า เห็นหม่ามี๊ว่างั้นนะ ไม่แบ่งให้เราชิมเลย


ยังไม่หมดแค่นั้น หม่ามี๊บอกว่า ขอแวะซื้อ "ทองม้วนทิพย์” ที่ท่ายาง ของโปรดด้วย