ตอนแรกทุกอย่างดีหมด ว่างคือโทรหา แต่พักหลังทุกอย่างมันทำร้ายมาก พูดอะไรนิดหน่อย โมโห พูดอะไรก็หงุดหงิด แค่ขอทำให้เชื่อใจทำไม่ได้ ต้องหงุดหงิด คอยโวยวาย ทุกคืนจะหายหลัง 2ทุ่มบ้าง 3 ทุ่มบ้าง(ความคิดเราคงจะเอาเวลาที่เป็นของเราไปคุยกับคนอื่น)
ในโซเชี่ยวคือทำให้เราเชื่อใจได้ระดับนึง เอาสถานะขึ้นเฟส เอารูปลง สารพัด
ล่าสุดบอกไม่ได้กลับบ้าน คงยังไม่เจอกัน เราก็ทำเหมือนไม่เป็นอะไร ทั้งๆที่เรารู้ตัวเองมากว่าเราแค่เป็นตัวเลือกเขา อาการแบบนี้เหมือนคนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก  เราพูดบอกเขาหมดเลย ถ้ามีใครไปเลย ไม่ต้องเก็บไว้ ไม่ต้องสงสาร จะมาทำร้ายกันทำไม ทั้งๆที่เราเต็มใจทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น
แต่ความดีไม่ใช่รางวัลของความรักจริงๆ
ทำไมต้องคบซ้อน ทำไมต้องสองรัก คำถามมากมายเต็มหัว
ใจนึงก็อยากเดินออกมา แต่เจ็บมาก มากที่สุด
รู้สึกเราพลาดมากที่ให้เขาเป็นคนแรก ที่ให้ความไว้ใจ ความเชื่อใจ แต่ทำไมความจริงใจแลกมากับความทรยศ
คบซ้อนนี่คือกลัวไม่เหลือใครหรือเปล่า เราไม่อยากเสียเขาไป ขอแค่อยากเจอครั้งสุดท้ายก็ยังดี รู้ทั้งรู้ แต่ยอมทุกอย่างเลย
ตอนนี้อยากใจแข็งเดินออกมามาก แต่อะไรหลายๆอย่างทำให้เราไม่อยากตัดเขาออกไป ถึงเขาจะนอกใจเรา แต่จะไม่โง่แล้ว
แค้นมากก็แค้น แต่แค้นไปก็เท่านั้น มันไม่ช่วยอะไรเลย สุดท้ายเขาก็ไปกับคนอื่น คนที่เขามีมาก่อนหน้าเรา
💔ปล. อย่าคบซ้อน อย่าสองรัก อย่าทำลายความรักความซื่อสัตย์ของอีกคนที่มีให้เลยค่ะ ความรู้สึกนี้แย่จริงๆ  มันคือบทเรียนครั้งแรกที่จำฝังใจมาก คงต้องศึกษาการคบคนอีกยาวๆ
โลกโซเชี่ยวไม่ช่วยให้จริงใจมากขึ้นเลยค่ะ แย่มากกกก! 😔😔😔😔