เรื่องของเรื่องก็คือพี่สาวผม พี่แกมีแฟนแล้ว ผมก็ไม่ได้คิดติดข้องใจอะไรเรื่องพรรคนั้น
จะพี่สาว พี่ชาย จะไปมีแฟนนั้นมันก็เรื่องธรรมดาของมนุษย์
ผมรู้ว่าพี่สาวผมกับแฟนพี่แกก็คบกันมาหลายเดือนแล้ว
แน่นอนมันต้องมีเรื่องอย่างว่าแน่นอนเพราะ พี่สาวผมก็ไปเที่ยวส่วนตัวกับแฟนแกอยู่ออกบ่อย แน่นอน ผมไม่ได้คิดหึงหวงข้องใจอะไรกับพี่แกคับ มันเป็นเรื่องปกติ และผมขอบอกก่อนที่พวกคุณจะตีความผมในทางแย่ๆนะคับ
ผมไม่ได้ชอบพี่สาวตัวเองคับ เธอก็เป็นคนในครอบครัว เป็นลูกของพ่อแม่เดียวกันของผม เป็นครอบครัวครับ

แต่ความรู้สึกผมมันรู้สึกแปลกๆเมื่อรู้ว่า พี่สาวผมนั้น...ขอโทดนะคับ ไม่ซิงแล้ว
มันแบบว่า ผมมองพี่แกแบบคิดไม่ถึงอะ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง พี่แกเป็นคนยิ้มแย้ม นิสัยดี ช่วยเหลือครอบครัว เฮฮาอะไรประมาณนี้
แต่ไอเรื่องแบบนั้น ผมเข้าใจดีว่า มันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ผมยอมรับไม่ได้ ไม่รู้ทำไม

แต่เรื่องยังไม่จบครับ นั่นมันเรื่องอดีตที่เกือบจะนานแต่ก็ไม่นาน
จนเรื่องที่เกือบจะถึงปัจจุบัน ก็มีเรื่องอยู่ว่า
ผมรู้ว่าพี่สาวผม กับแฟนพี่แกเลิกกันแล้ว พี่แกร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายอย่างที่ว่า ผมไม่เคยเสียใจเท่าพี่แกมาก่อน
ถึงผมจะเคยโดนบอกเลิกมาแล้ว แต่ผมก็แค่ตื้นๆตันๆ ร้องไห้แบบเงียบๆ
แต่นี่ พี่แกร้องไห้ฟูมฟายแบบจะเป็นจะตายมากในคืนนั้น ผมเล่นคอมอยู่ ก็ลองถามว่า
ผม : โอ้ย ร้องดังแท้ ดังถึงห้อง ''ผม'' เลยเนี่ย 5555
พี่สาว : โทดที (แล้วก็ส่งสติกเก้อร้องไห้)

แล้วผมก็ไม่ถามพี่แกอีกแล้ว ก็เงียบ จบแค่นั้น พี่แกก็หยุดร้อง
แต่ผมไม่หยุดคิดคับ ประมาณว่า เห้ยเงียบๆงี้ ทำไรปล่าววะ ผมก็นึกถึงภาพที่เห็นตามเฟส
ที่มีการกรีดแขน แล้วโพสรูปไรนั่น มันแวบมาในหัวผมเลยคับ ไช้เวลาในการครุ่นคิดว่า จะเปิดเข้าไปดีไหมวะ รึจะไม่ดี คงไม่มั้ง 2 จิต 2 ใจ จนผมใจกล้า
ลุกขึ้นจากจอคอม เดินโผ่งผ่างตรงไปห้องพี่อย่างทันทีทันใด ไม่บอกไคร ทำเป็นเหมือนรู้แค่คนเดียว ก็เลยเปิดประตูห้องพี่สาว
แน่นอนคับ ล็อคคับ และพี่แกก็ล็อคตลอดด้วย จนลูกบิดแทบพัง เพราะผมหงุดหงิดทุกครั้ง เวลาจะเรียกพี่ แล้วบิดกลอนประตูแล้วเปิดไม่ได้
จนมันสึกหรอ
ผมก็เลยบิดๆไปๆมาๆ แล้วมันก็เปิดได้
แล้วภาพที่เห็นครับ โครตน่ากลัวเลยคับ พี่แกถือมีด เตรียมจะกรีดแขนตัวเอง ผมก็ร้องเห้ย ทำ *** ไรนะ!!! แล้วรีบพุ่งไปหยุดพี่
ตอนนั้นไม่สนแหละคับ พี่แกถือมีดของมีคมอะไรก็ชั่ง ผมก็จับมือพี่สลัดมีดบ้านั่นออก โดยไม่กลัวมันบาดผมเลย(ก็ไม่โดนบาดอยู่แล้ว)
พ่อแม่ก็ตามมาดู ก็มาคุย พี่แกก็ร้องห่มร้องไห้  อย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วก็พ่อแม่ก็บอกพี่สาวผมว่า ไอเรื่องงี่เง่าแบบนี้ อย่าไปบอกไห้ไอผู้ชายเฮงซวยพรรคนั้นรู้เลย เรื่องก็ผ่านไปแล้ว อย่าทำไห้พ่อแม่เสียใจเรื่องลูกไปมากกว่านี้เลย ก็ร้องไห้แล้วผม กับพ่อแม่ ก็ต้องเฝ้าเธอที่ห้องตอนนอนอยู่หลายวัน เฝ้าดูเธอตลอด มันน่ากลัวมากคับ เหมือนชีวิตพี่สาวผม แขวนอยู่บนเส้นด้าย พร้อมทำเรื่องบ้าๆกับชีวิตตัวเองได้ทุกเมื่อ
แต่ตอนนี้ เธอก็เข้มแข็งขึ้นแล้วคับ กลับมายิ้มได้เหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเมื่อก่อน
ผมไม่อยากเอ่ย ประวัติที่มาของครอบครัวผมหรอกคับ เรื่องของครอบครัวผมตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว

นั่นละคับ อย่างที่ผมคิดจริงๆ ผู้หญิงบางคนเนี่ย จะยอมเสียกายไห้ไครซักคนเนี่ย มันไม่ไช่จะยอมง่ายๆนะคับ
เธอจะคิดว่า เมื่อทำแบบนั้นแล้ว จะต้องอยู่กับเธอตลอด ไม่หนีไปไหน แต่สำหรับผู้ชายที่เป็นแฟนพี่สาวผมไม่ไช่คับ

ผมยังคิดหนักเลยว่า ถ้าผมไปมีอะไรกับไครแล้วละก็ ผมจะต้องรักเธอไปตลอดเนี่ย คือมัน...
อาจจะฟังดูแย่นะคับ แต่มันทำไม่ได้หมดทุกคนหรอกคับ

ก็นั่นละคับ เป็นอุทาหรสอนใจ ไครมีความคิดเห็นแนะนำยังไงเกี่ยวกับเรื่องที่ว่า
จะรับมือยังไง กับคนที่อกหักแทบบ้าอย่างพี่สาวผม ก็แนะนำมาได้เลยนะคับ