ครั้งแรกที่โดนอำ เรารู้สึกหายใจไม่ออกเหมือนโดนกดอยู่ เหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น เราจำได้ว่าเราพยามขยับตัว และพยายามกัดลิ้นตัวเองให้รู้สึกตัว  ที่ปลายที่นอนเราเหมือนมีเงาดำๆสองเงา กำลังหัวเราะอยู่ เป็นเสียงหัวเราะที่น่าเย็นและน่ากลัวมาก เราพยายามกัดลิ้นตัวเองพักนึงก็รู้สึกตัว แล้วก็เหมือนมีอะไรข่มให้หลับไปทั้งๆที่ไม่รู้สึกอยากหลับ รู้สึกตัวอีกทีทุกอย่างมันเหมือนความจริงมาก แต่ครั้งนั้นก็ไม่ได้คิดมากอะไรเพราะเคยโดนอำบ่อยเวลานอนกลางวันที่บ้าน

ครั้งที่สอง. เรากลับมาจากทำงานกลับมาถึงบ้านราวๆ 9โมงเช้า ก็อาบน้ำแล้วก็นอนหลับไป อาการเดิมเริ่มอีกแล้ว รู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น หายใจไม่ออก แล้วเห็นผู้ชายคนนึง เสื้อผ้าขาดผมเผ้ารุงรังสกปรกเหมือนคนจรจัด เราจำได้เลยว่าเป็นคนเดียวกับเคยมาอำเราคราวที่แล้ว
ตอนนั้นเรานอนตะแคง  เขาดึงมือเราไปกัด และข่วนอย่างแรง ตอนนั้นรู้สึกเจ็บมากๆ แล้าเขาก็กรี๊ดอัดหูดังมาก เราก็ตะโกนไปในใจ ว่า กุไม่กลัวหรอก(ขออภัยนะคะถ้ามันหยาบคาย) ประมาณว่าใจดีสู้เสือน่ะค่ะ ปกติเป็นคนไม่กลัวเรื่องผีๆสางๆ  แล้วเขาตวาดว่า. "จำได้ไหม ทำอะไรกับกูไว้" พอจบคำนั้นเราก็รู้สึกเหมือนโดนข่มให้หลับอีก
ตื่นมาอีกทีลักษณะท่าทางการนอน ที่นอน ผ้าห่ม เหมือนตอนที่โดนอำทุกอย่าง เรารีบคว้าสร้อยพระบนหัวนอนมาคล้องคอเลย ปกติไม่เคยกลัวผี แต่ตอนนั้นกลัวจริงๆ

เราไปเล่าให้แม่ฟัง แม่เราไม่เชื่อ กลับบอกว่า พระเต็มบ้าน ที่ห้องปู่(ห้องข้างๆ)ก็มีพระเยอะ ผีที่ไหนจะกล้าเข้ามา แต่เรามั่นใจจริงๆว่าไม่ใช่ฝันแน่นอนเพราะเราจำเรื่องราวทุกอย่างได้แม่นยำเหมือนมันเกิดขึ้นจริงๆ
ตอนที่โดนเราอายุ25  เบญจเพศพอดี
ติดใจอยู่คำนึง ที่เขาถามว่า จำได้ไหมทำอะไรกุเอาไว้
งงมาก เพราะเราไม่เคยทำอะไรเลย
ตอนนี้เราก็ทำบุญใส่บาตร มากขึ้น พยามกรวดน้ำอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร เผื่อหนักจะได้เป็นเบา

(กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่เราตั้งพลาดตรงไหนขออภัยด้วยค่ะ)