ในระหว่างที่เรามีปัญหาชีวิต  เราก็มีคนข้างๆ แต่ทำไมเรากลับรู้สึก ไม่อยากให้เค้าต้องมารับรู้
หรือ ลำบาก เผชิญไปกับเรา เราอยากหายไปจากชีวิตเค้า ไม่อยากให้เค้าลำบากใจ
เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง คนธรรมดาทั่วไป  เราไม่อยากให้คนที่เรารักมารับรู้ปัญหาชีวิตที่อึดอัด
พูดให้ใครรับรู้ไม่ได้  เพราะเป็นปัญหาที่เราสร้างขึ้นเอง  และต้องหาวิธีแก้ไขมันด้วยตัวเอง
จนบางครั้งเราหงุดหงิด  ที่หาทางออกไม่ได้และไม่พอพาลอารมณ์เสียกับคนที่เรารัก
เราควรปล่อยเค้าไปเจอคนที่ดีกว่าเรา  หรือเราควรเก็บเค้าไว้เป็นกำลังใจ  เวลาเราท้อ
เราเหนื่อย  จะได้มีอีกคนที่เป็นกำลังใจ  แม้เค้าไม่สามารถช่วยอะไรเราได้ แต่เค้าก็คอยปลอบใจ
หรือคอยพูดให้เรามีกำลังใจสู้กับปัญหาต่างๆ  เสมอ มันจะเดินไปต่อยังไง ตอนนี้เราเหนื่อย เราท้อ
เราอยากอยู่เงียบๆ นิ่งๆ ไม่อยากเอาอะไรมาเพิ่มในสมอง  เหนื่อยจริงๆ  รู้สึกผิดเหมือนกันหากต้องเดินจากไป.
ทั้งที่เค้าไม่ผิดอะไรเลย