เรียน ผู้ที่เป็นคุณพ่อ คุณแม่ และก็พวกที่อยากหนักหนา อ่านทางนี้นิดนะครับ
พอดีเมื่ออาทิตย์ที่แล้วต้องเดินทางกลับด้วยเครื่องบิน (เอาเป็นไม่บอก flight หรือสายการบินแล้วกัน เพราะว่ามันไม่เกี่ยวกับการบริการของเขา) พอดีเบาะด้านหลังมีคุณแม่ และก็คุณลูก และก็ผู้หญิงฝรั่งนั่งด้วยกัน 3 คน (แต่ผมว่าผู้หญิงฝรั่ง she อดทนมาก เพราะว่าถ้าเป็นผมคงขอย้าย และจะได้จบปัญหา) ซึ่ง flight ดังกล่าว เป็น flight หัวค่ำ ถึงดึก ซึ่งแน่นอน เราไม่รู้หรอก บางทีคนที่โดยสารมาด้วย ก็อาจจะไปใช้ชีวิตผจญภัยและคิดว่า เดี๋ยวฉันก็จะขอไปพักผ่อนบนเครื่อง...
แต่ปัญหาคือ อีเด็กเปรต บอกเลย อีเด็กเปรต จะอ่านซ้ำกี่รอบก็จะเรียกแบบนี้ มันแหกปากพูดตั้งแต่เครื่องขึ้น ยันเครื่องสนามบินที่กรุงเทพฯ คุณแม่ หรือจะเรียกอีแม่มันที่นั่งข้างๆ ก็ไม่ได้ว่ากล่าวหรือดูแลที่จะหาวิธีทำให้อีเด็กเปรตลูกสาวของตัวเองให้มันหยุดพูดได้ หรือจะใช้ความคุ้นเคยที่อีเด็กเปรตมันพูดเป็นโดนหอยต่อย หรือไงไม่ทราบ บอกตรง น่ารำคราญมาก และก็หันไปเหวี่ยงให้ก็หลายครั้ง แต่จะบอกว่า ไม่รู้ว่า ก่อนจะมีเนี่ย วางแผนที่จะอบรมเลี้ยงดูหรือหาวิธีที่จะเลี้ยงดูหรือเปล่า หรือสักแต่ว่า อยากจะมีก็มี แล้วก็มาปล่อยให้สังคมเป็นผู้เลี้ยงดู
คุณอาจจะมองกว่า ลูกสาวฉันน่ารัก หรืออย่างไร ข่อยก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ในสังคม คนเป็นพ่อแม่ ก็มีหน้าที่อบรมสั่งสอนให้เด็กรู้แต่เด็ก ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร หรือจะรอให้เด็กติดเป็นสันดานไปจนโต ไปสร้างความเดือดร้อนในสังคมต่อ แบบที่พ่อแม่มันคิดว่า จ่ายตังค์แล้ว แล้วไง คิดว่าคนอื่นเขานั่งฟรีหรือเหรอ ไม่ได้จ่ายตังค์เหรอ
บอกเลย พอเครื่องถึง ผู้หญิงฝรั่งคนนั้น เหวี่ยงมาก เธอกระแทกกระเป๋าโครมต่อหน้าที่เบาะ ทุกคนในละแวก +/- 3 แถวเห็นหมด ส่วนข่อยเหรอ มองอีคุณแม่ด้วยสายตาอย่างโดดถีบ ส่วนอีคุณลูกโดนหางเลขแบบที่หล่อนยอมเงียบ แต่อีคุณแม่กลับ ยิ้มหน้าบาน ไม่รู้สึกรู้สา ที่โดนชาวบ้านมอง ดีออกกกกกกกกกกก
--------------
พ่อแม่แย่ๆ กับเด็กเปรตบนเครื่องบิน
พอดีเมื่ออาทิตย์ที่แล้วต้องเดินทางกลับด้วยเครื่องบิน (เอาเป็นไม่บอก flight หรือสายการบินแล้วกัน เพราะว่ามันไม่เกี่ยวกับการบริการของเขา) พอดีเบาะด้านหลังมีคุณแม่ และก็คุณลูก และก็ผู้หญิงฝรั่งนั่งด้วยกัน 3 คน (แต่ผมว่าผู้หญิงฝรั่ง she อดทนมาก เพราะว่าถ้าเป็นผมคงขอย้าย และจะได้จบปัญหา) ซึ่ง flight ดังกล่าว เป็น flight หัวค่ำ ถึงดึก ซึ่งแน่นอน เราไม่รู้หรอก บางทีคนที่โดยสารมาด้วย ก็อาจจะไปใช้ชีวิตผจญภัยและคิดว่า เดี๋ยวฉันก็จะขอไปพักผ่อนบนเครื่อง...
แต่ปัญหาคือ อีเด็กเปรต บอกเลย อีเด็กเปรต จะอ่านซ้ำกี่รอบก็จะเรียกแบบนี้ มันแหกปากพูดตั้งแต่เครื่องขึ้น ยันเครื่องสนามบินที่กรุงเทพฯ คุณแม่ หรือจะเรียกอีแม่มันที่นั่งข้างๆ ก็ไม่ได้ว่ากล่าวหรือดูแลที่จะหาวิธีทำให้อีเด็กเปรตลูกสาวของตัวเองให้มันหยุดพูดได้ หรือจะใช้ความคุ้นเคยที่อีเด็กเปรตมันพูดเป็นโดนหอยต่อย หรือไงไม่ทราบ บอกตรง น่ารำคราญมาก และก็หันไปเหวี่ยงให้ก็หลายครั้ง แต่จะบอกว่า ไม่รู้ว่า ก่อนจะมีเนี่ย วางแผนที่จะอบรมเลี้ยงดูหรือหาวิธีที่จะเลี้ยงดูหรือเปล่า หรือสักแต่ว่า อยากจะมีก็มี แล้วก็มาปล่อยให้สังคมเป็นผู้เลี้ยงดู
คุณอาจจะมองกว่า ลูกสาวฉันน่ารัก หรืออย่างไร ข่อยก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ในสังคม คนเป็นพ่อแม่ ก็มีหน้าที่อบรมสั่งสอนให้เด็กรู้แต่เด็ก ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร หรือจะรอให้เด็กติดเป็นสันดานไปจนโต ไปสร้างความเดือดร้อนในสังคมต่อ แบบที่พ่อแม่มันคิดว่า จ่ายตังค์แล้ว แล้วไง คิดว่าคนอื่นเขานั่งฟรีหรือเหรอ ไม่ได้จ่ายตังค์เหรอ
บอกเลย พอเครื่องถึง ผู้หญิงฝรั่งคนนั้น เหวี่ยงมาก เธอกระแทกกระเป๋าโครมต่อหน้าที่เบาะ ทุกคนในละแวก +/- 3 แถวเห็นหมด ส่วนข่อยเหรอ มองอีคุณแม่ด้วยสายตาอย่างโดดถีบ ส่วนอีคุณลูกโดนหางเลขแบบที่หล่อนยอมเงียบ แต่อีคุณแม่กลับ ยิ้มหน้าบาน ไม่รู้สึกรู้สา ที่โดนชาวบ้านมอง ดีออกกกกกกกกกกก
--------------