ลองแต่งดูอ่ะค้ะ ยังไงก็ติชมละ
แนะนําวิธีการเขียนมี่ทําให้เรื่องสนุกๆได้ค้า

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ขอเริ่มเลยละกัน ก็ขอฝากรื่องนี้ด้วยนะ
มีสมาชิกในเรื่องทั้งหมด7คน
1จุนไค
2หยวน
3เชียนซี
4ลีมิน
5คาเรลล่า
6ยูนอา
7จีมโน
คราวๆคือ
ตระกูลtfboyมีลูกอยู่3คน พ่อได้ทิ้งลูกน้อยๆทั้ง3ให้แม่อันแสนเบาะบางดูแลเพียงคนเดียว

ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะค้ะ

ตอนแรกค้ะ
นานมาแล้วตระกูลTfboysในฉงชิ่ง ได้กําเนิดลูกชายมา3คน จุนไค หวังหยวน และเชียนซี
ครอบครัวอันน้อยนี้ มีทั้งพ่อแม่และลูกน้อยๆทั้ง3
เมื่อลูกน้อยทั้งสามเริ่มเติบโตขึ้นเงินที่ปู่ย่าที่ให้มาก็ไม่เพียงพอต่อค่าเล่าเรียน ค่าผ่อนบ้าน
ในฐานะพ่อเป็นเสาหลักของครอบครัวจึงต้องออกไปหาอะไรทําแต่ก็เงินที่ได้มานั้นก็ยังไม่เพียงพอ
ในทุกๆวันพ่อก็ต้องทํางานหนักขึ้นเพื่อลูกน้อยทั้งสามได้อยู่อย่างสุขสบาย
แต่เมื่อต้องการเงินมากขึ้นก็ต้องแลกกับนํ้าพักนํ้าแรงอย่างมาก

อยู่มาวันนึงพ่อทํางานอยู่ดีๆก็ชัก ไม่มีให้เห็นจนสุดท้ายก็ตายลง
ทิ้งลูกน้อยทั้งสามไว้ให้แม่เลี้ยงเพียงคนเดียว อยู่ไปเรื่อยๆค่าบ้านค่าเล่าเรียนก็ไม่ได้ส่งเสีย
ทําให้มีเจ้าหน้าที่มายึดบ้าน ลูกน้อยทั้งสามก็โดนไล่ออกจากรร
แม่คิดอะไรไม่ออกได้เพียงแต่มองลูกน้อยทั้งสามยังน่าสงสารแต่จู่ๆก็ไปพบกับแม่ของลีมิน
ที่เคยเป็นเพื่อนสมัยเรียนในอดีต จึงได้ขอเพื่อนคนนั้นไปอาศัยอยู่ด้วย
แต่แม่ของลีมินก็พูดขึ้นว่า "ฉันไม่ได้อยู่ที่จีนแล้ว นี้มาเที่ยวเฉยๆ เดี่ยวฉันก็ต้องกลับไปที่ไทย"
แม่ของลูกน้อยทั้งสามจึงพูดขึ้นมาว่า"ขอไปอาศัยอยู่ที่ไทยด้วยได้ไหม ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ"
แล้วเขาก็ร้องไห้ออกมา ขอร้องละฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ แม่ของลีมินสงสารเลยให้แม่และลูกน้อยทั้งสามไปอยู่ด้วย
แต่มีข้อแม้ว่า1ใน3คนนี้ต้องแต่งงานกับลูกฉันในตอนโต แม่ของลูกน้อยทั้งสามตอบตกลงในทันที

พอวันนั้นมาถึงระหว่างทางไปสนามบิน แท๊กซี่คันที่แม่และลูกน้อยทั้งสามนั่งได้เกิดอุบัติเหตุรถชน
แม่ของลูกน้อยทั้งสามได้เสียเลือดไปมากเลยได้เสียชีวิตลงในที่สุด เหลือเพียงลูกน้อยทั้งสาม
ที่จะต้องไปอยู่กับแม่ของลีมิน แม่ของลีมินก็ได้เลี้ยงดูอุปธรรม เด็กน้อยทั้งสามเหมือนลูกของตนเอง


6ปีผ่านไป~~~~

เด็กน้อยทั้งสามและลีมินก็ได้เติบโตขึ้น จุนไคและหวังหยวนก็เกิดความสนใจในตัวกันเอง
ส่วนเชียนก็ดป็นผู้ชายที่เรียบร้อยและติดตุ๊กตาคุมะมาก ส่วนทางด้านลีมินก็เติบโตเป็นสาวเต็มวัย

อยู่มาวันนึงจุนไคและหยวนเกิดอารมณ์ หยวนและจุนไคจึงจูบ!กัน  เชียนเข้ามาเห็นเชียนรับไม่ได้
จึงขอลีมินว่าขอไปนอนด้วย ลีมินไม่ได้คิดอะไรจึงตอบตกลง เนื่องจากเชียนเป็นผู้ชายที่เรียบร้อย
จึงไปตรงสเปคของลีมิน ทําให้ลีมินชอบเชียนและห่วงเชียนมาก แต่เชียนไม่ได้คิดอะไร
ลีมินจึงได้แอบชอบเพียงฝ่ายเดียว คอยแอบมอง ตอนพักกลางวันก็คอยเอาข้าวไปให้
ลีมินก็แอบทําแบบนี้เรื่อยมาจนกระทั่ง!!

วันจันทร์ของเดือนมกราแม่ของลีมินต้องไปทําธุระต่างจังหวัด7วัน ลีมินจึงชวนคาเรลล่ามานอนที่บ้าน
เนื่องจากคาเรลล่าเป็นเพื่อนสนิทของลีมินมาตั้งแต่อนุบาล ลีมินจึงเชื่อใจคาเรลล่ามาก
ไปไหนไปด้วยกันตลอด จนกระทั้งความแตกแยกเกิดขึ้น ในคืนที่คาเรลล่ามานอนบ้านลีมิน
ก็นั่งกินวายกันจนเมาคาเรลล่าจึงได้หลุดพูดมาว่า"ลีมินเรามีไรจะบอก"/"ห๊ะ มีอะไรหรออออ"
"คือว่า...เราอะนะชอบเชียนมานานแล้วแต่เราไม่กล้าบอกเธอ กลัวเธอโกรธ เธอคงไม่โกธรเราชิมิ55"
ลีมินได้ยินเช่นนั้นจะโมโหมากและตะโกนว่า  ไปๆคาเรลล่าออกไปจากบ้านกูเดี่ยวนี้นะ
คาเรลล่าจึงเดินออกจากบ้านลีมินด้วยความมึนๆงงๆจากริศเหล้า
แล้วคิดในใจ ทําไมต้องให้กูออกว่ะกูทําอะไรผิดหรอ หลังจากที่คาเรลล่าได้ออกจากบ้านไป
ลีมินก็วิ่งขึ้นไปข้างบนแล้วกระโดดไปกอดเชียน นํ้าตาของลีมินก็ได้ไหลออกมา
"เป็นอะไรร้องไห้ทําไมไม่ร้องสิ" เชียนได้ถามลีมิน "ขอกอดอยู่อย่างนี้นานๆหน่อยนะ" ลีมินเอ้ย
"ร้องออกมาให้หมดเลยนะ ระบายให้เล่าฟังได้เรารับฟังลีมินได้เสมอละ"
"ขอบคุณนะคือว่า คาเรลล่าเพื่อนเราที่มาเมื่อกี้อ่ะเขาชอบเธอ" ลีมินพูด
"แล้วลีมินจะร้องไห้ทําไมละ คาเรลล่าชอบเราไม่เห็นจะเสียหายหนิ"ลีมินได้ยินที่เชียนพูดอย่างงั้น
ลีมินยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปใหญ่ "จะร้องไห้อีกทําไม"เชียนพูดแล้วก็ปลอบลีมินแต่ยิ่งปลอบ
ลีมินก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น จนหลับไปเชียนเลยเช็ดนํ้าตาละอุ้มลีมินไปที่นอน

ประมาณนี้ค้ะแต่งลงdek-dละคนอ่านน้อยมาก
ช่วยแนะนําทีค้ะ ว่าต้องปรับปรุงตรงไหนบ้าง