มาย้อนวันวานกันสักนิด เช็คอายุเพื่อนๆกันสักหน่อย
แต่ก่อนเราเป็นคนนึงที่ค่อนข้างขี้อายสมัยมัธยม โรงเรียนอยู่แถวต่างจังหวัด
การสือสารก้อลำบากมาก ไม่มีมือถือ มีแค่โทรศัพท์บ้าน บ้านละเครื่อง  เวลาแอบรักใครต้องเขียนจดหมายหาเค้าเอา
มีการเอาแป้งเทใส่ซองจดหมายด้วยเพื่อให้มันหอม กระดาษก้อใช้อย่างดี แผ่นละสามบาท หอมชื่นใจ
ส่งไปแล้วก้อต้องมานั่งนับวันรอ ว่าเค้าจะส่งกลับมาหรือป่าว เห็นบุรุษไปรษณีต้องรีบถามเลย นึกแล้วขำมากก
มันให้ฟิลได้ดีมาก เอากีตาร์ไปโรงเรียน ร้องเพลงจีบสาวตอนเที่ยว แต่ส่วนมากจะโดนด่ากลับมา 55555
กลับบ้านมาเตะบอล อยากจะโทรหาใครต้องรีบไปตู้โทรศัพท์ ไม่งั้นคิวยาว เพราะมีตู้เดียว ทำให้รุ้ว่าทุกอย่างต้องรอถ้าเราคิดถึงเค้าเราก้อต้องรอ
เสาร์ อาทิตย์ เขียนจดหมายขอเพลงตามคลื่นวิทยุ ของใครได้ประกาศออกไมค์ ถือว่าสุดยอดมาก ขอให้ใคร คนนั้นโดนล้อทั้งโรงเรียน 55555
คือมันดีอะ คิดถึงเฟรนด์ชิบ คิดถึงกระเป๋าเอาท์ดอร์ ใครไม่มีเชยมากกก ท่าเต้นลิฟออย ขอบอก เพลงไม่อาจเปลี่ยนใจ ของพี่เจมส์ดังมากกกกก
ถ้าตอนนั้นมียูทูป เพลงนี้ ร้อยล้านวิวเป็นอย่างต่ำ  คิดถึงเวลาหนีเรียนไปเล่นน้ำกับเพื่อน ไม่รุ้คนอื่นจะเป็นเหมือนเราไหม
เราว่าช่วงมัธยม เป็นช่วงที่มีความสุขมากที่สุดละ สมัยนี้จะไปไหนก้อโทรนัดกัน สมัยก่อนนะเหรอ เราไม่มีโอกาศรู้เลย ว่าคนที่เรานัดดูหนังไว้ตั้งแต่วันศุกร์
จะมาตามนัดไหม  เพื่อนๆละ เป็นไงกันบ้าง ขอดักแก่นิดนึง เพื่อนสมัยมัธยมตอนนี้ยังรักกันเหมือนเดิม คนที่คิดว่าน่าจะมีครอบครัวก่อนใครๆ
กับยังโสด พวกเงียบๆติ๋มๆ ลูกสองลูกสามหมดละ 555555 มันช่างจ๊าบจริงๆ ใส่สกอร์เดินตลาด ใส่เยลผมตั้ง เสื้อนักเรียนลงครามสีออกฟ้า
ใส่กางเกงนักเรียนหลุดตูด เป็นอะไรที่จ๊าบมากๆ  วันนี้แค่นี้ก่อน ประชนชนมองมาเยอะละ ทำงานแปปป เด๋วมาดักแก่กันใหม่ ฝากกลอนก่อนจาก
หมู่บ้านสายลม ตำบลสายรัก
อำเภออกหัก.  จังหวัดรักเธอ 5555555

แท็กเยอะหน่อยนะครับ