สามก๊กฉบับคำกลอน

ขบวนที่ ๒

บทที่ ๙ กรรมของม้าเฉียว (๖)

๓๐๐.แล้ว โจหอง ก็กลับเข้าค่ายไป
ม้าเฉียว แสนเจ็บใจอาเหหัน
มาหักหลังกันได้ โจหอง ยัน
หันซุย นั้นพูดไม่ออกกลอกลูกตา
จะชี้แจงอย่างไรฟังไม่ขึ้น
ม้าเฉียว มึนแยกกันไปไม่นับหน้า
พวกลูกน้องต่างแบ่งแยกตามนายมา
พวก หันซุย  ยุนายว่า ม้าเฉียว เบ่ง

๓๐๑.นายหลงเชื่อมีหนังสือไปติดต่อ
กับ โจโฉ ของ้ออย่าข่มเหง
จะนอบน้อมคำนับรับผิดเอง
หมดลวดลายนักเลงทิ้งหลานชาย
ม้าเฉียว พาพวกบุก หันซุย ก่อน
ไม่ผันผ่อนเจ็บใจไม่รู้หาย
พวก หันซุย เข้าช่วยป้องกันนาย
ต้องแตกพ่าย หันซุย แขนขาดกระเด็น

๓๐๒.ก็พอดี โจโฉ รีบมาช่วย
ก่อนจะม้วยด้วยหลานมุ่งฆ่าเข่น
ม้าเฉียว จึงถูกตีแตกกระเซ็น
ต้องรีบเผ่นกลับไปทางเมืองเสเหลียง
กับ บังเต๊ก ม้าต้าย คุมซ้ายขวา
และทหารสามสิบกว่ายังไม่เดี้ยง
เลยเตลิดออกไปเมืองใกล้เคียง
หันซุย ได้ครองเสเหลียงแม้พิการ

๓๐๓.จบขบวนส่วนที่สองลงเพียงนี้
ขอพักผ่อนให้เต็มที่เผื่อพ้นผ่าน
จากโรคภัยทั่วร่างกายไม่สำราญ
ปวดเมื่อยนานหลายชั้นถึงบั้นเอว
ขอขอบคุณที่การุณกับ เจียวต้าย
วาดลวดลายกลอนผสมไม่ล้มเหลว
แม้จะฝืนแต่ชื่นใจไฟมีเปลว
ผ่านหุบเหวด้นดั้นไม่ตันเลย

๓๐๔.รวมสามร้อยสามบทหมดสิ้นแล้ว
สามก๊กคำกลอนแจ๋วได้เปิดเผย
ตั้งแต่ค่อยทุเลามายังไม่เคย
หยุดอยู่เฉยจากหกเดือนที่เคลื่อนไป
ตาพอเห็นตัวอักษรเป็นกลอนแปด
สมองใสไม่ออดแอดพอคิดไหว
สองขบวนจบสิ้นไม่เท่าไร
เป็นของขวัญเกิดใหม่ให้ตนเอง
สิบเก้ามีนาแปดสิบสี่ครบ
มาบรรจบเจ็ดรอบไม่นอนเขลง
ยังอยู่ได้อีกแน่ไม่กลัวเกรง
ถึงหกปีเก้าสิบเจ๋ง...ไม่หงอยเอย.

##########