เถรวาท ปรากฏครั้งแรกในดินแดนสุวรรณภูมิ คือในสมัย พระเจ้าอโศกมหาราช ใด้เผยแผ่เข้ามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 236  หลักฐานคือพระปฐมเจดีย์และประดิษฐานเป็นปึกแผ่น อีกครั้ง ตั้งแต่กรุงสุโขทัย จนถึง ปัจจุบัน ได้รับ การสืบทอดพระธรรมวินัย   การปฏิบัติ  และผลการปฏิบัติ  มายาวนาน จากพระอริยสงฆ์ ที่บรรลุในพระสัทธรรม ใน ระดับต่างๆ มากมาย และด้วยพระอริยสงฆ์ ที่ได้บรรลุพระสัทธรรม ที่มีคุณสมบัติ ทรงพระไตรปิฏก คือ พระอรหันต์ปฏิสัมภิทาญาณ ที่ปรากฏณ์มีมาโดยตลอด เป็นพระอรหันต์ที่มีคุณสมบัติครบถ้วน ได้คอยบอกสอน พระธรรม  
            ดังนั้นพระไตรปิฏก จึงได้รับการพิสูจน์ ผล การปฏิบัติ ที่ถูกต้อง จากพระอริยเจ้า มาโดยตลอด และยิ่ง เถรวาท ได้ยึดหลักปฏิบัติ สืบต่อจากครั้งพุทธกาล รวบรวมแบบแผน จากปฐมสังคายนา เป็นหลัก ในทำสังคายนาต่อมา จึงทำให้เถรวาทในไทย  บ่งบอกสถานะ แบบปฏิบัติที่ถูกต้องตรงตาม สมัยพุทธกาล ทั้งพระธรรมและพระวินัย เป็นที่พึ่งพิงแก่ สัตว์โลก ด้วยประการทั้งปวง