สวัสดีค่ะ
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันคิดไปเอง รู้สึกไปเองรึเปล่าว่าเขารักหรือรู้สึกดีกับฉัน แต่เขาไม่เคยแสดงออก ไม่มีคำหวาน ไม่เหมือนคนคบกัน เวลากินข้าวเรายังไม่คุยกันเลย อยู่ด้วยกันเหมือนฉันอยู่คนเดียว สำหรับเขาทั้งวันเขาคุยกันฉันแค่ไม่กี่ประโยค ฉันเองต้องคอยถาม ชวนคุย เขาไม่สนใจฉันเลย T.T ทุกคนสำหรับเขาสำคัญไปหมด บ้างครั้งฉันรู้เหมือนไม่มีตัวตนในสายตาเขาเลย เฮ้อออออ ฉันอยากถามเขาเหมือนกันรู้สึกไงกันแน่ แต่ก็ได้แค่คิด ชีวิตของเขามีแต่งานกับอะไรหลายๆอย่างของเขา.....
เขาไม่เคยมีเวลาว่าง นานๆเราเจอกันที นานๆเขาจะโทรมาที ฉันพยายามที่จะคุยกับเขาตลอดโดยการ ทักไลน์ไปทุกวัน แต่ฉันจะไม่โทรหาเขาไม่อยากรบกวนไม่รู้ว่าเขาจะว่างตอนไหน แค่ทักไลน์ บอกคิดถึง ถามว่าเหนื่อยไหม แต่เขาก็แค่เปิดอ่านแค่นั้น นานทีปีหนจะตอบกลับกับมาว่า "เช่นกัน เหนื่อยมาก..อยากหลับ" ฉันคงไม่สำคัญกับเขาจริงๆ ฉันคงคิดไปเองแล้วแหละ. มันทรมารมากกับความรู้สึกแบบนี้ จะทำยังไงดีค่ะ???
คิดไปเองรึเปล่าว่าเรารักกัน
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันคิดไปเอง รู้สึกไปเองรึเปล่าว่าเขารักหรือรู้สึกดีกับฉัน แต่เขาไม่เคยแสดงออก ไม่มีคำหวาน ไม่เหมือนคนคบกัน เวลากินข้าวเรายังไม่คุยกันเลย อยู่ด้วยกันเหมือนฉันอยู่คนเดียว สำหรับเขาทั้งวันเขาคุยกันฉันแค่ไม่กี่ประโยค ฉันเองต้องคอยถาม ชวนคุย เขาไม่สนใจฉันเลย T.T ทุกคนสำหรับเขาสำคัญไปหมด บ้างครั้งฉันรู้เหมือนไม่มีตัวตนในสายตาเขาเลย เฮ้อออออ ฉันอยากถามเขาเหมือนกันรู้สึกไงกันแน่ แต่ก็ได้แค่คิด ชีวิตของเขามีแต่งานกับอะไรหลายๆอย่างของเขา.....
เขาไม่เคยมีเวลาว่าง นานๆเราเจอกันที นานๆเขาจะโทรมาที ฉันพยายามที่จะคุยกับเขาตลอดโดยการ ทักไลน์ไปทุกวัน แต่ฉันจะไม่โทรหาเขาไม่อยากรบกวนไม่รู้ว่าเขาจะว่างตอนไหน แค่ทักไลน์ บอกคิดถึง ถามว่าเหนื่อยไหม แต่เขาก็แค่เปิดอ่านแค่นั้น นานทีปีหนจะตอบกลับกับมาว่า "เช่นกัน เหนื่อยมาก..อยากหลับ" ฉันคงไม่สำคัญกับเขาจริงๆ ฉันคงคิดไปเองแล้วแหละ. มันทรมารมากกับความรู้สึกแบบนี้ จะทำยังไงดีค่ะ???