ฉันกับแฟนคบกันมาได้เกือบปีแล้ว
ช่วงแรกๆที่คบกันเค้าก็ดูแลเอาใจใส่ตามใจทุกอย่าง  ระหว่างคบกันฉันเองก็ยอมรับว่าทำให้เค้าต้องเสียใจหลายครั้ง
แต่ละครั้งที่เสียใจเป็นเพราะว่าฉันนั้นรับปากจะไปเที่ยวกับเค้าแต่บังเอิญติดธุระ หรือมีเหตุให้ไปเที่ยวด้วยกันไม่ได้
ทำให้หลายครั้งที่เราต้องทะเลาะกัน  แต่ด้วยความที่ฉันเป็นผู้หญิงที่ขี้อาย พูดหวานๆ ทำอะไรหวานๆ ไม่ค่อยเป็น
ทำให้ฉันแทบจะไม่ค่อยได้แสดงออกให้เค้าได้รับรู้ว่าฉันนั้นรักเค้า  ฉันเป็นพวกปากเสีย ชอบพูดอะไรที่ปากไม่ค่อยตรงกับใจ
ทำให้บางครั้งเค้าน้อยใจ  เวลาทะเลาะกันฉันเลือกที่จะเป็นฝ่ายนิ่งและไม่อธิบายอะไรเพราะน้อยใจที่เค้าไม่เลือกที่จะถามฉันตั้งแต่ครั้งแรก
เวลาทะเลาะกันฉันพยายามที่จะง้อแต่เพราะเป็นคนที่ง้อใครไม่เป็นจึงมักแสดงออกไปเหมือนไม่ได้แคร์  แต่ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันเวลาฉันพูดว่าไม่ชอบอะไรเค้าก็มักจะไม่ทำมันอีก  หลายครั้งที่ฉันพยายามอธิบายในสิ่งที่ฉันได้ทำผิด  แต่ด้วยเหตุการณ์มันทำให้เค้าไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด
จนครั้งล่าสุดที่ทะเลาะกัน เค้ามองคำพูดฉันเป็นแค่ข้ออ้าง  ฉันรู้สึกว่าหลังจากนั้นเค้าเย็นชากับฉันมากขึ้น ฉันจึงขอโอกาสเค้าเพื่อให้ฉันได้แก้ตัวจะให้เวลากับเค้ามากขึ้น  และคิดว่าต่อจากนี้จะไม่ทำให้เค้าเสียใจอีก  ฉันพยายามแสดงออกในสิ่งที่ฉันไม่เคยแสดงออก พยายามทำให้เค้าอุ่นใจและรู้ว่าฉันนั้นรักเค้า  แต่เค้าก็บอกฉันแค่ว่าทำไมเมื่อก่อนไม่เหนทำเลย  ฉันก็เลยพยายามที่จะอธิบายไปแต่ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรหรือเค้าอาจมองคำพูดฉันว่าเป็นแค่ข้ออ้างก็เป็นได้  พักหลังๆเวลาฉันพยายามหาเวลาเจอเค้า พยายามหาเวลาอยู่กับเค้า เค้ามักจะบอกว่าไม่ว่าง ไม่รู้  เค้าทำเหมือนไม่อยากเจอ  ฉันต้องขอร้องเค้าเพื่อให้เราได้เจอกัน  แต่เมื่อเราได้เจอกันได้อยู่ด้วยกันการกระทำของเค้าทุกการกระทำที่มีต่อฉันทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เค้าทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเค้า  หลายครั้งที่ฉันทำแบบนี้ มันทำให้ฉันน้อยใจว่าคนเป็นแฟนกันต้องนั่งขอร้องที่จะเจอกันเลยหรอ  ฉันเลยเลือกที่จะถามเค้าว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้  เค้าตอบฉันแค่ว่าไม่รู้ อาจเป็นเพราะเค้าเบื่อ รู้สึกเหนื่อยและกลัวว่าฉันจะทำให้เค้าเสียใจอีกมั้ง  ฉันใช้เวลาพิสูจน์ตัวเองอยู่เดือนกว่าเพื่อจะทำให้เค้าเห็นว่าจะมีเวลาให้เค้ามากขึ้น และจะไม่ทำให้เค้าเสียใจอีกแล้วจริงๆๆ  แต่เวลาไม่ได้ช่วยอะไรทุกอย่างก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ฉันต้องเสียใจทุกครั้งกับการน้อยใจ  เวลาที่ฉันพูดกับเค้าตรงๆ เค้าก็ยื้อฉันไว้  แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องทำเช่นนี้  และสุดท้ายฉันก็เลือกที่จะเดินออกมาเอง  เพราะฉันคิดว่าเราหยุดตั้งแต่ที่เรายังรักกันมันคงดีกว่า  ถ้าเราหยุดตอนที่ไม่ได้รักกันแล้วเจอหน้าหมางเมินกันฉันคงรับไม่ได้และเสียใจมาก
หลังจากที่ฉันเลือกที่จะหยุดเค้าก็มาขอโทษ และขอบคุณสำหรับสิ่งที่ผ่านมา  
เค้าบอกว่าที่ผ่านมาไม่ใช่ไม่รักฉัน แต่เค้ารักฉันไม่เท่าเดิม  ฉันก็บอกรักเค้าไปก่อนที่เราจะเริ่มห่างกัน

ฉันอย่างถามว่าที่ฉันทำไปนั้นถูกต้องแล้วหรือเปล่าทำไมตัวฉันเองถึงเจ็บมากขนาดนี้
และอยากรู้ว่าที่เค้าทำเย็นชาอย่างที่ผ่านมาเค้าคิดอะไรอยู่
จะพอมีโอกาสไหมที่เราจะกลับมารักกันใหม่  ฉันต้องทำยังไงให้เค้ามารักฉันอย่างเดิมค่ะ

ใครมีประสบการณ์มาเล่า มาช่วยตอบคถามหน่อยนะค่ะ  มาแนะนะฉันหน่อย ^^