ทั้งหมดทั้งปวงก็เพื่อลาภสักการะ

การสร้างศาสนาใหม่นั้นยาก  การแอบอิงเกาะพระพุทธเจ้าหากินนั้นง่ายกว่า
พวกนี้จะมีลักษณะที่คล้ายๆ กันคือ

-หาจุดขายที่แสดงว่าตนคิดค้นคำสอนให้เข้าถึงธรรมของพระพุทธเจ้าได้ดีที่สุด

-ยกตนเหนือ อาจารย์สำนักอื่น โดยยกข้อด้อย เช่นความเสื่อมของสังคมพุทธ มาตี

-ไม่ทำตนเป็นสะพานเชื่อมให้ สาธุชนศึกษาพระไตรปิฏกและอรรถกถาโดยตรง แต่ สร้างความเชื่อว่า ให้ศึกษาผ่านตนเท่านั้นจะดีที่สุด

-ที่จริงแล้วการศึกษาพระไตรปิฏกและอรรถกถา ยิ่งลึก ยิ่งมาก ยิ่งพบกับความลุ่มลึกของความนัยที่แฝงไว้  เมื่อศึกษามากขึ้น  ก็จะปฏิบัติมากขึ้น
ส่งผลให้มีการเปลี่ยนทิฏฐิตนเอง เป็นระยะ (เปลี่ยนทิฏฐิ ในที่นี้หมายถึง ยิ่งเข้าใจยิ่งคลายการยึดติด)
แต่พระพวกยินดีในลาภสักการะนี้ จะศึกษาโดยหยิบพระธรรมที่เข้าหรือสนับสนุนทิฏฐิตนมาแสดง พระธรรมส่วนไหนที่นอกไปจากทิฏฐิตนก็จะปฏิเสธโดยใช้วาทะต่างๆเพื่อหมิ่น กด ทำให้ด้อยค่า
นั่นคือ มีพฤติกรรม ตนยกตนเหนือพระไตรปิฏกและอรรถกถา

-เป็นพระที่ไม่บวชด้วยจุดประสงค์เนกขัมมะ (การออกจากกาม, การออกบวช, ความปลอดโปร่งจากสิ่งล่อเร้าเย้ายวน)
เมื่ออยู่ในสภาพที่ มีพระวินัยห่อหุ้ม ก็ย่อมอึดอัดต้องหาทางระบายทางใดทางหนึ่ง
สุดท้ายจะจบด้วย การฝืนพระวินัยในหมวดหลักๆใหญ่ๆ  เพราะพ่ายแพ้แก่กามวัตถุ ( ลาภ สักการะ สีกา ฯลฯ)

ทีนี้ก็อยู่ที่ว่า เรื่องจะ ถูกเปิดเผยออกมาเมื่อไหร่...