เลิกละเหี่ย เพลียใจ อย่างใครเขา
ลาความเศร้า เข้าวิวาห์ หน้าสดศรี
ได้แต่งงาน เหมือนคนอื่น เขาสักที
ได้สามี คอยเคลียเคล้า เฝ้าเอาใจ

เริ่มตั้งใจ ดูแลบ้านงานการเรือน
ไม่แชเชือน กวาดปัดถู ดูสดใส
ฝีมือทำ อาหารก็ ไม่แพ้ใคร
สามีกลับ ถึงบ้านไซร้ ได้น้ำเย็น

การแต่งกาย ก็ดู ช่างเรียบร้อย
ไม่ตกหล่น ทำด่างพล้อย ให้ใครเห็น
แถมเลี้ยงลูก ผูกดวงจิตร ติดเช้าเย็น
เหล่าเพื่อนบ้าน ก็มองเห็น ยกย่องกัน

แต่ว่ามัน มีสิ่งเดียว กลุ้มเชียวหนอ
เจอคนทัก เราหน้างอ ท้อจริงนั่น
เรียกเราว่า แม่เมียน้อย คล้อยหลังกัน
เพราะผัวฉัน เขาชื่อน้อย ต้องคอยปลง ...

หาสามีชื่อเล่นอื่นดีกว่าน้อ .....