เรื่องนี้อาจจะยาวซักหน่อย รบกวนทุกคนช่วยบอกเราทีว่าเราเองที่ผิดปกติ หรือเค้ากันแน่!!!
เรามีลูก 2 คน คนโตเป็นผู้หญิง คนเล็กเป็นผู้ชาย ลูกสาวตอนที่เรามีเค้า เรายังเด็ก เรียกง่ายๆคือ ใจแตก สุดท้ายก็เป็นตากับยายที่เลี้ยง
ส่วนลูกชาย เราเลี้ยงเอง เราและแฟนจะรักลูกชายมากเพราะว่าเพราะว่าเลี้ยกันเอง พอลูกสาวเข้าสู่วัยรุ่นเค้ามีปัญหากับทางบ้านตายาย เราเลยเอามาเลี้ยง จนถึงปัจจุบัน และเรื่องทั้งหมดที่เราคิดว่าเราผิดปกติรึป่าว เริ่มจากตรงนี้ ตอนที่มาแรกๆพ่อเค้าจะไม่ได้ใส่ใจมาก คือไปรร.ไม่ค่อยไปส่ง ไม่ค่อยไปรับ ส่วนมากจะให้ลูกไปเอง เราจะเป็นกังวลตลอดกลัวอันตรายเพราะเค้าเป็นเด็กผู้หญิง บอกสามีบ่อยๆว่าไปรับได้ไหม ส่วนมาก็จะปฏิเสธ มีช่วงนึงลูกมีแฟนตามประสาวัยรุ่น สามีเค้ารู้จึงลงโทษโดยการตี และหลังจากเรื่องนี้ก็เริ่มไปรับไปส่งบ่อยขึ้น และจะพยายามไม่ให้ลูกมีแฟน คอยเช็คโทรศัพท์และคอยถามเสมอว่าวันนีมีคนมาจีบไหม มีคนมาชอบไหม กินข้าวกับใคร แอบส่องลูกผ่านไอจีเพื่อนๆ ห้ามลูกแต่งหน้าเพราะเดี่ยวสวยจะมีคนมาจีบ จะคอยโทรวิดิโอคลอ และสั่งลูกไว้ว่าจะต้องรับสายให้ไวที่สุด ไม่อย่างนั่นกลับบ้านมาจะมีปัญหาจะทะเลาะกันหนัก จะต้องพูดคุยกับสามีเยอะที่สุด คุยน้อยมีปัญหาทันที คุยกับเราซึ้งเราเป็นแม่มากกว่าก็ไม่ได้ ทุกวันนี้ลูกไม่มีแฟน มีไม่ได้ โทรศัพท์โดนยึด ให้ใช้แค่เวลาไปรร.เท่านั่น ลูกสาวจะห้ามอยู่บ้านคนเดียว ไปไหนจะต้องเอาไปด้วย เค้าจะมีความสุขถ้าลูกสาวเอาใจ และจะไม่พอใจมากๆถ้าลูกสาว ไม่เชื่อฟัง เราก็ถามรักลูกชายบ้างไหม เพราะความรู้สึกเรามันบอกเสมอว่าเค้าไม่ได้รัก การกระทำของเค้ามันฟ้อง และบ่อยครั้งที่เราก็รู้สึกว่าลูกชายเราน้อยใจ เค้ารักลูกแบบคนปกติเค้ารักกันรึป่าว หรือเป็นเราที่คิดมากไปเอง จริงๆมันมีลายระเอียดมากกว่านี้อีกเยอะ เช่น วันที่ทะเลาะกันห้ามลูกดูหนังที่ทีวี(ลูกไม่มีโทรศัพท์) จะผิดหรือไม่ผิดเหตุผลใช้ไม่ได้ต้องขอโทษอย่างเดียวถึงจะจบ คร่าวๆเท่านี้ เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆห้องนี้คิดว่าเราคิดมากไปไหม