คือ ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ผ่านเพื่อนผม เขาเพิ่งเลิกกับแฟนมาไม่กี่วัน โดยที่ผมไม่รู้ว่าเพิ่งเลิกมาแค่ 2-3 วัน แต่เจอครั้งแรก ผมรู้สึกประทับใจ และได้เจออีก 2 ครั้ง ครั้งแรก ครั้งที่สอง รู้สึกดีมาก แต่ครั้งที่สาม เธอไลน์สติ๊กเกอร์มา ผมเห็นรูปเหมือนไม่สบาย เลยถามว่า "เป็นไรหรอ" เธอตอบว่า "มันเรื้อรัง ช่างมันเถอะ" พอผมเจอเธอ เธอเงียบมาก จนผมเครียดตามเลย พอดูหนังเสร็จ เธอยื่นโทรศัพท์ให้ผมดูว่า น้องชวนไปเที่ยว ผมไม่กล้าขัดเลยต้องให้เธอไป เพราะเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน แล้วผมก็มาส่งเธอที่รถเธอตรงชั้นล่างห้าง ระหว่างทางเธอบอกว่า "วันนี้เธอไม่โอเค ขอโทษด้วย" แล้วผมก็ให้ดอกไม้เธอ เธอบอก"ขอบคุณมาก" ผมหน้าเสียที่ไม่ได้ไปกินข้าวต่อ เธอเลยถามว่า "เป็นไรหรอ" ผมบอกว่า "ผมเสียดายที่ไม่ได้กินข้าวคุยกัน" แล้วเธอก็บอกว่า "ไม่เปนไรไว้คราวหน้า" แล้วเธอก็ออกรถไป เพื่อนผมที่อยู่ในกลุ่มเธอบอกผมตอนเช้าว่า เธอไปเห็นรูปแฟนเก่ามีแฟนใหม่มา และบอกว่า "เธอรู้สึกเฉยๆไม่ได้ชอบผม ไม่อยากให้ผมคิดมาก" ได้ยินแบบนั้นแล้ว ผมถึงกับคิดมากปวดหัวไปเลย คิดแต่ว่าไม่อยากให้ตัดสินเร็วไป เราเพิ่งรู้จักกัน แต่ผมก็คุยกับเธอด้วยความรู้สึกดีดีเสมอมา เพราะเป็นห่วงและชอบเธอมากขึ้นทุกวัน
          และแล้วเวลาก็ผ่านล่วงเลยมาเดือนกว่า จนถึงวันเกิดผม เพื่อนผมก็เตือนผมอีกครั้งและบอกตรงๆ ว่าเหมือนผู้หญิงคนนั้น เขาเฉยๆ และกลัวผม
ผมทนไม่ไหว เลยถามเธอตรงๆว่า กลัวผมมั้ย เธอบอกว่า "แรกๆกลัว แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว แต่มันคุยแล้วเฉยๆ ไม่พิเศษ นี่แหละคือความจริงตอนนี้ เราคุยเป็นเพื่อนกันก่อนได้มั้ย อย่าเพิ่งคิดเป็นอย่างอื่น" เท่านั้นแหละ ผมหน้าชา ทำงาน คิดไรไม่ออกเลย พร้อมกับบอกว่า "คนไม่ใช่ ก็เป็นเพื่อนได้ ที่ทำไปเพราะอยากรู้จักกันให้มากกว่านี้" แต่ใจจริงผมหน่ะ ฝืนตอบมากๆเลย เพราะเราคิดไปไกลแล้ว จากนั้นเธอก้บอกว่า "โอเค" แล้วเธอก็บอกอีกว่า "เข้าใจนะ"
แล้วผมก็ชวนเธอคุยกันเรื่องอื่นไป แต่ใจยังรับไม่ได้เลย และโทรคุยกับเพื่อน เพื่อนบอกว่า กูขอโทษ เขาเพิ่งเลิกกัน แค่ 2-3 วัน ผมนี่เจ็บมากเลย แม้มันจะแค่เดือนนึง แต่ผมคิดไปไกลมาก เธอดีกับผมมาก ตอนนี้ก็ยังคุย ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยเธอเหมือนเดิม ได้แต่รอ  T_T เพราะใจเรามันยังบอกให้สู้ต่อ