บางครั้งกับบางคน
ชีวิตอยู่ด้วยกันชั่วคราวเพื่อจดจำกันตลอดไป

เธอเองก็เช่นกัน
Rebacca รีเบคก้า ผู้เดินทางท่องโลกจากลอนดอน
ผู้หญิงตาสีฟ้า จมูกโด่ง มาพร้อมกับรอยยิ้ม แต่แรกเห็น
รู้จักเธอครั้งแรกที่ภูเก็ต เลยอยากทำความรู้จักเธอคนนี้
ทำไมนะหรอ  *เหตุผลเพราะว่าเราอยากจะถ่ายรูปฝรั่ง โนเอเชีย จะหาไหนมาละทีนี้ เราไม่มีเพื่อนหน้าฝรั่งเลย*

พอรู้ว่าเธอมาคนเดียว เข้าทางละทีนี้ ชวนเลยค่า
ถ้าจะออกจากภูเก็ตวันไหนให้บอกเรานะ เราขอถ่ายรูปเธอหน่อย ฝรั่งตอบโอเค แต่พอมาวันจริงไม่ทันได้ถ่ายไรเลยค่ารีบไปขึ้นเครื่อง
เธอบินไปฮ่องกงแล้วกลับมาเชียงใหม่ ยังอยู่ที่นี่อีก1เดือน

เราก็จะกลับบ้านในช่วงที่เธอกลับมาเชียงใหม่พอดี
(โอกาสมาถึงเราอีกแล้ว ในเมื่อฉันยังไม่ได้ถ่ายรูปฝรั่งสักคน😁)
คุยไปคุยมาชวนเที่ยวเลยค่า อันนี้เป็นนิสัยส่วนตัว555
แม่เจ้า!! เธอดันตอบตกลง แถมเธอเสนอวันมาให้เราด้วย โห่วเข้าทางเลย!! ไม่คิดไม่ฝันจะได้เที่ยวกับฝรั่ง ตบหน้าตัวเอง 1 ที //เพี๊ยะ //
พร้อมกับรีเชตข้อความซ้ำๆ กดเซบข้อความทันที เผื่อเธอเบี้ยว555(ที่จริงฝรั่งเค้าเข้มงวดเรื่องเวลาสุดๆตรงต่อเวลา อันนี้เรารู้อยู่)

อีกใจก็คิดหนักเหมือนกันนะ ฉันจะพูดกับฝรั่งยังไงเนี่ย
ภาษาอังกฤษก็งูๆปลาๆได้เท่าที่พูดอยู่ทุกวันเนี่ย คำศัพท์ก็เดิมๆ คำศัพท์นอกจากนี้จะทำไงละเนี่ย
ทำการบ้านค่าา ก่อนเจอกันรีบอ่านศัพท์ ปริ้นประโยคที่คิดว่าน่าจะได้ใช้ ปริ้นไว้ฝึกอ่านรอเลย
ระหว่างที่คุยกันทางข้อความเราก็ใช้ทั้งกูเกิลเปิดดิก

อ่อ เกริ่นมายาว เข้าเรื่องค่ะ
บ้านเราอยู่ลำปางนะ เราบอกรีเบคก้าว่า เราจะกลับบ้านเราที่ลำปาง อยากไปเที่ยวกับเราไหม หลังจากนั้นเราก็นำเสนอของดีลำปางเลย ยังชวนเธอนอนค้างด้วย แหม๊ะ! ร้ายไหมฉัน
แม่สาวฝรั่งนั่นก็ใจง่าย ยังดันตอบตกลงเราอีก