เรื่องมีอยู่ว่า  มีหลานมาขออยู่ด้วย บอกว่ามาหางานทำ  เก็บตังค์เรียนต่อ
หลานที่ว่านี่เป็นหลานสาวของน้าชายซึ่งเป็นญาติห่างๆ  เราก็เห็นแก่เด็กที่รักเรียน
และรู้จักหาตังค์เรียนหนังสือ เพราะที่บ้านเค้าลำบาก ก็เลยให้อยู่พร้อมเพื่อนหลานอีกคน

เค้าได้งานเป็นลูกจ้างร้านค้าทั้งสองคน    แต่พฤติกรรมก็คือเที่ยวกลางคืน   กลับดึก
รุ่งเช้าต้องปลุกให้ลุกขึ้นไปทำงานทุกเช้า   แล้วก็ไม่เป็นระเบียบ   กินข้าวเสร็จ จานชามไม่ล้าง
แต่งตัวไปเที่ยวและ  คือก็เตือนนะ  แต่ให้เตือนทุกครั้งทุกวันมันก็ไม่ไหว   จะต้องล้างจานชามให้ทุกวัน
มันก็ใช่ที่    ใจก็คิดนะ   นี่พ่อแม่มันไม่สั่งไม่สอนมันหรือไง...?  

หลังจากทนมาสามอาทิตย์   เมื่อเช้าปลุกตอนสิบโมงเช้า   วันอาทิตย์ไม่ต้องทำงาน
สองสาวเลยนอนยาว  จานชามกองไว้เมื่อคืนยังไม่ล้าง   บอกให้อีกคนไปซื้อของ ส่วน
อีกคนให้ล้างจานชามที่กินไว้ตั้งแต่เมื่อวาน   หลานตัวเองล้างหน้าล้างตาเตรียมไปซื้อของ
ส่วนเพื่อนหลานเล่นมือถือเฉย  

เลยถามว่าอยู่ที่นี่อึดอัดมั๊ย...?
บอกว่าไม่   เลยบอกเค้าว่าแต่ป้าอึดอัด    ป้าเหนื่อยจากงานก็พอแรงแล้ว
นี่ต้องมาเหนื่อยใจ เพราะลูกสองคนอีก   บอกมาซิ    ว่าจะปรับปรุงตัวหรือจะหาที่อยู่ใหม่
สรุปว่าขอปรับปรุงตัว

เฮ้อ....ขอถามคนเป็นพ่อเป็นแม่   เด็กเดี๋ยวนี้เป็นอย่างนี้กันหรือคะ  ติดมือถือ ติดเที่ยว
ไม่เอาอะไรกระทั่งงานบ้าน  จานชามที่ตัวเองกิน ยังไม่คิดล้าง   ขยะสุมๆ ไว้ไม่ทิ้ง
ถ้ามันเป็นแบบนี้กันทั้งบ้านทั้งเมือง  ป้าจะได้ทำใจ...เฮ้อ....!!!!!