ความสงสัยของเด็กตาดำๆวัยยี่สิบ
#ตอนประถม ทุกข์ใจ วันๆเอาแต่คิด เอาแต่กังวล เลิกเรียนไม่ทำการบ้านให้เสร็จก่อนไปเล่นแม่ตีแน่ๆ ถ้าเทอมนี้ถ้าสอบไม่ได้ที่หนึ่งแม่คงด่า(แค่สอบได้ที่สองตอนป.5เทอมหนึ่ง แม่บ่นทั้งอาทิตย์) แต่ความทุกข์นั้นก็อยู่ในระดับหนึ่ง คิดว่าเข้าเรียนมัธยมแล้วความทุกข์นั้นมันจะหายไป คงไม่ต้องมานั่งแข่งกันเหมือนตอนประถม #พอเข้าเรียนมัธยม ก็กังวล จะสอบติดมหาลัยมั้ย จะเรียนต่ออะไร ทุกข์ใจอยู่ซักระยะ คิดว่าพอสอบติดแล้วคงโล่ง คงมีความสุขเข้ามหาลัยไปก็สบายแล้วแหละ ไม่ต้องตื่นเช้าๆรีบไปเข้าแถวหน้าเสาธง
#พอเข้ามหาลัย เวลาเรียนน้อยลงแต่เหนื่อยกว่าเดิมเพราะต้องรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเอง ความจริงแล้ว>>>> มันเป็นเรื่องราวที่ไม่แปลกซักนิด ทุกคนก็มีชีวิตแบบนี้ทั้งนั้นอาจแตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อม ตลกดี ถามตัวเอง มันจะมีซักช่วงมั้ยที่อยู่กับคำว่า พอเถอะ พอแล้ว #ก็ไม่มี! เราจะไปปลงอะไรได้แบบนั้น บ้าหรอ พอได้ไง ในเมื่อมองไปทางไหนคนเขาทำโน่นนี่นั่นกันไม่หยุดซักที ทุกอย่างรอบข้างเปลี่ยนไปทุกวัน ตอนนี้เราอายุ 20เรียนไปสิ บ่นอะไร อีกซัก20 คงยุ่งวุ่นวายกับการทำงาน เอาสิ และอีก20ปีต่อไป อาจอยู่บ้านเฉยๆทำไรไม่ได้ แก่แล้ว เข้าวัดแล้วกัน ถึงวัยร่วงโรย แป๊บๆก็จากโลกไป เกิดแล้วตาย เกิดทำไมอ่ะ เกิดมาใช้กรรม อะไรคือกรรม?? เกิดมาทำตามฝัน จั๊กฝันคืออิหยัง!! ที่พูดกันทำตามฝัน นี่ก็ไม่รู้ฝันของตัวเองมั้ย หรือเห็นคนอื่นเป็นแล้วอยากเป็น ทุกช่วงของชีวิต ทำไมมันมีเรื่องราวให้คิดตลอด มีเรื่องวุ่นวายเพิ่มขึ้นตามจำนวนอายุที่เพิ่มขึ้น เวลานี้เราหัวเราะหรือยิ้มมันรู้สึกไม่เต็มที่ยังไงไม่รู้ หรือจริงๆแล้ว เราไม่เคยพอใจในทุกๆช่วงชีวิต
หรือเพราะเราไม่ยอมรับความจริง
ความจริงก็คือ มันต้องทุกข์ พอยอมรับแล้วจะไม่ทุกข์ ทุกข์น้อยลง แล้วจะสุขหรอ
เคยสงสัยในชีวิตบ้างไหม
#ตอนประถม ทุกข์ใจ วันๆเอาแต่คิด เอาแต่กังวล เลิกเรียนไม่ทำการบ้านให้เสร็จก่อนไปเล่นแม่ตีแน่ๆ ถ้าเทอมนี้ถ้าสอบไม่ได้ที่หนึ่งแม่คงด่า(แค่สอบได้ที่สองตอนป.5เทอมหนึ่ง แม่บ่นทั้งอาทิตย์) แต่ความทุกข์นั้นก็อยู่ในระดับหนึ่ง คิดว่าเข้าเรียนมัธยมแล้วความทุกข์นั้นมันจะหายไป คงไม่ต้องมานั่งแข่งกันเหมือนตอนประถม #พอเข้าเรียนมัธยม ก็กังวล จะสอบติดมหาลัยมั้ย จะเรียนต่ออะไร ทุกข์ใจอยู่ซักระยะ คิดว่าพอสอบติดแล้วคงโล่ง คงมีความสุขเข้ามหาลัยไปก็สบายแล้วแหละ ไม่ต้องตื่นเช้าๆรีบไปเข้าแถวหน้าเสาธง
#พอเข้ามหาลัย เวลาเรียนน้อยลงแต่เหนื่อยกว่าเดิมเพราะต้องรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่างในชีวิตเอง ความจริงแล้ว>>>> มันเป็นเรื่องราวที่ไม่แปลกซักนิด ทุกคนก็มีชีวิตแบบนี้ทั้งนั้นอาจแตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อม ตลกดี ถามตัวเอง มันจะมีซักช่วงมั้ยที่อยู่กับคำว่า พอเถอะ พอแล้ว #ก็ไม่มี! เราจะไปปลงอะไรได้แบบนั้น บ้าหรอ พอได้ไง ในเมื่อมองไปทางไหนคนเขาทำโน่นนี่นั่นกันไม่หยุดซักที ทุกอย่างรอบข้างเปลี่ยนไปทุกวัน ตอนนี้เราอายุ 20เรียนไปสิ บ่นอะไร อีกซัก20 คงยุ่งวุ่นวายกับการทำงาน เอาสิ และอีก20ปีต่อไป อาจอยู่บ้านเฉยๆทำไรไม่ได้ แก่แล้ว เข้าวัดแล้วกัน ถึงวัยร่วงโรย แป๊บๆก็จากโลกไป เกิดแล้วตาย เกิดทำไมอ่ะ เกิดมาใช้กรรม อะไรคือกรรม?? เกิดมาทำตามฝัน จั๊กฝันคืออิหยัง!! ที่พูดกันทำตามฝัน นี่ก็ไม่รู้ฝันของตัวเองมั้ย หรือเห็นคนอื่นเป็นแล้วอยากเป็น ทุกช่วงของชีวิต ทำไมมันมีเรื่องราวให้คิดตลอด มีเรื่องวุ่นวายเพิ่มขึ้นตามจำนวนอายุที่เพิ่มขึ้น เวลานี้เราหัวเราะหรือยิ้มมันรู้สึกไม่เต็มที่ยังไงไม่รู้ หรือจริงๆแล้ว เราไม่เคยพอใจในทุกๆช่วงชีวิต
หรือเพราะเราไม่ยอมรับความจริง
ความจริงก็คือ มันต้องทุกข์ พอยอมรับแล้วจะไม่ทุกข์ ทุกข์น้อยลง แล้วจะสุขหรอ