บอกพ่อ บอกแม่ ก็ไม่ค่อยเชื่อ เค้าคิดว่าน้องเราเป็นเด็กดี
ต่อหน้าพวกเค้าน้องเราเป็นอีกแบบ

แต่กับเรา มันทำตัวทรามๆทั้งกิริยา ท่าทาง คำพูดสำเนียงที่กวนโอ้ยมาก (มันคงติดเพื่อนที่ รร.มันมา)
มันก็น่าจะคิดได้ว่าไม่ควรใช้กับเรา (เราอายุห่างจากมัน 9 ปี) เคยด่าไปหลายทีแล้วก็ยังเป็นอยู่

น้องเราโดนตามใจจนเคยตัว ทุกวันนี้มันอยู่ม.ต้นแล้ว แต่งานบ้านมันไม่ทำเลย ถ้าไม่สั่ง
ปกติ พ่อแม่ ไปทำงาน เวลาอยู่บ้านเราจะเป็นคนกวาดบ้านถูกบ้าน ห้องเรา ห้องพ่อแม่ เราทำ
แต่ห้องน้องเรา เราให้มันทำเอง แต่คือ ถ้าไม่สั่งมันก็ไม่ทำเลย นอนเล่นเกม
ว่านิดหน่อยก็ถอนหายใจ ชักสีหน้า

ต้องสั่งมันตลอด ทุกครั้ง ไม่สั่งคือไม่ทำอะไรเลย เคยลองใจมันว่ามันจะนึกคิดอะไรเองบ้างไหม
จนห้องรกแบบรังหนูมันก้ไม่ทำ

เราเกิดมา เราทำอะไรเองตั้งแต่ประถม ไม่ว่าจะ ซักผ้า ตากผ้า รีดผ้า เราทำเองหมด
อะไรไม่ถูกใจโดนดุโดนด่าตลอด

แต่ตัวมัน ม.ต้นจะขึ้นม.ปลายแล้ว มันไม่ทำอะไรเลย
โดนดุโดนด่า แทบจะนับครั้งได้ ตามใจมัน ยกหางมันตลอด
คิดว่ามันเป็นเด็กดี ทำงานบ้านเองได้ รีดผ้าเองได้ ตากผ้า พับผ้า
แต่เปล่า เราต้องคอยบอกมันทุกอย่าง

เคยบอกแม่แล้วนะ ว่ามันเป็นคนยังไง เค้าก็ไม่สนใจ เหมือนไม่เชื่อด้วย
เราเหลืออดมากๆ วันนี้ทะเลาะกัน เราด่ามันไป แม่ได้ยินเราด่าน้อง แม่เดินมาด่าเรา
เออ เรามันผิด ด่าน้องไม่ได้ น้องแม้งเป็นคนดีที่สุด


อยากรู้ ว่าถ้าไม่มีเรา น้องมันจะเป็นยังไง
ถ้าให้พวกเค้าลองได้เห็นสันดาuที่แท้จริงของมัน