คือเราไม่รู้นะว่าเราเป็นอะไรเราแค่อยากทำตามใจตัวเองบ้างคือเราจบม.3มาเราแค่อยากเรียนในสิ่งที่เราเลือกไว้ คือสายสามัญ แต่พอมาสมัครแล้วมันไม่ได้ ผู้ปกครองเลยให้เรียนสายอาชีพ แต่พอเราเลือกเรียนในสาขาที่เราคิดว่าเราโอเคแต่เขากลับถามเราว่า ทำไมถึงเลือกเรียนสาขานี้ ฉันไม่เคยบอกให้เลือก ทำไมไม่เรียนบัญชีจบไปมีงานรองรับเยอะกว่า เราเลยอธิบายให้เขาฟังว่าเราไม่ได้ชอบสิ่งนั้นอีกอย่างเราคิดว่ามันต้องเรียนยากแน่ๆ
หลังจากนั้นเราก็มีปากเสียงกับเขานิดหน่อย เขาคอยตำหนิเสมอว่าทำไมไม่เรียนสิ่งที่เขาเลือกให้ ทั้งๆที่ก่อนจบมอ.ต้นเขาบอกว่าจะทำอะไรให้ทำตามใจตัวเอง อย่ากดดัน แต่พอเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเขา เขาก็ว่าเรา พอเรียนไปสักพักเพื่อนไปในห้องก็ไปมีเรื่องกับสาขาอื่นแล้วก็พาลโดยอาจารย์ด่ายกห้อง เราเป็นคนค่อนข้างชอบคิดมากอยู่แล้ว มันยิ่งทำให้สุขภาพจิตเราไม่เอโค ไหนจะเรื่องเพื่อนในกลุ่มที่อยู่ๆก็ดึงเราไปอยู่ด้วย ทีแรกเราก็ไม่อะไรหรอก พอเป็นเพื่อนกันได้ไม่กี่วันก็ทักมาขอลอกการบ้าน นี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่พอพวกเขาขอมากๆเราก็ไม่โอเค เราบอกไปตรงๆก็ไม่พอใจ ตอนอยู่ที่วิลัยเราชอบทำตัวสันโดษก็ว่าเราไม่ยอมคบเพื่อน เราเดินช้าก็ว่าเราลีลา เดินเร็วก็ว่ารีบไปไหน จากนั้นเราก็พยายามห่างจากกลุ่มนั้น เราลืมเล่าอีกอย่าง คือเปิดเทอมช่วงแรกๆ เราไม่โอเคมากๆ เพราะเราไม่มีเพื่อนเลย จะเดินไปทักใครก็กลัวเพราะคนอื่นๆ เขามาเป็นแก็งตอนนั้นทำตัวเป็นกาในกลุ่มหงส์เลย ไม่พูด ไม่คุยกับใคร แล้วอีกอย่างที่ไม่โอเคคืออาจารย์( บางคน ) เข้าเรียนครั้งแรกก็โดนด่ายับ ไม่รู้ว่าแกเป็นอะไร เพื่อนห้องอื่นก็โดนด่า แต่หนักสุดคือห้องเรา เหมือนแกอคติ มีอะไรก็ด่า จัดกระเป๋าไม่เรียบร้อยก็ด่า เพื่อนมีเรื่องกันก็ด่า จนเราไม่อยากไปเรียน เสียสุขภาพจิตสุดๆ เราเลยมาขอร้องผู้ปกครองว่าขอย้ายไปเรียนที่อื่นได้มั้ยท่านตอบกลับมาว่า เรื่องมาก...ไม่อยากเรียนทำไมไม่บอก ทำไมไม่ดรอป ซึ่งเราไม่สามารถพูดความต้องการของเราได้เลย เราไม่รู้ว่าท่านเป็นอะไร เหมือนจะสนับสนุนแต่ก็ไม่ พอเราทำอะไรไม่ถูกใจก็เอาแต่ด่าเรา กลายเป็นว่าเราไม่อยากคุยหรือปรึกษาใครเลย เราเหนื่อยมากๆ เพราะต้องทนแรงกดดันทั้งที่บ้านแล้วก็ที่โรงเรียน เราเหนื่อยจนร้องไห้มันกดดันเกินไปสำหรับเด็กคนนึง ปรึกษาพี่ก็ไม่ได้เพราะพวกเขาก็เรียนไม่จบ เขาก็บอกแค่ว่าทำใจ แต่เราก็โคตรเสียใจเลยที่เขาบอกเราว่าเราทำตัวปัญญาอ่อน เพราะแค่เรื่องเรียนไม่ได้ เพราะเรื่องเพื่อน เขาเอาแต่พูดโดยที่ไม่รับฟังเราเลย เราไม่รู้ต้องทำยังไง อยากมีใครที่เข้าใจเราจริงๆบ้าง บางทีก็เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรแต่ก็ต้องฝืนเพราะเราต้องหอบความหวังสุดท้ายของครอบครัวไว้ ถ้าเราทำให้เขาผิดหวังเหมือนพี่ๆของเรา ก็ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำยังไงแล้ว เพราะชีวิตเราไม่สามารถจัดการได้เอง....มันต้องเดินตามทางที่พ่อแม่วาดไว้ให้ซึ่งเราต้องทน....🥲