สวัสดีค่ะ นี่คือกระทู้แรกของเรานะ
คือเรื่องมีอยู่ว่า เราได้มีโอกาสไปวันรวมญาติของตระกูลของเรา แล้วเราก็ไได้เจอญาตอซึ่งเป็นน้องผู้ชายคนนึง เด็กกว่าเรา 1 ปี ตาของเขากับยายของเราเป็นพี่น้องกัน ก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันแล้ว แต่ตอนนั้นยังเด็กกันมากๆ พอครั้งนี้พอได้มาเจอกัน แว๊บแรกที่เราเจอ ใจเต้นแรงดลยค่ะ รู้สึกหวิวแปลกๆ อาการของคนที่เจอคนที่ใช่เลยค่ะ เขายิ้มให้แต่ละทีแทบละลายค่ะ เขาเป็นคนน่ารักค่ะ นิสัยดีมาก มีหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้เรายิ้มหน้าบานทั้งวันค่ะ มีอยู่เหตุการณ์นึงที่จำไปตลอดเลยค่ะ ตอนนั้นเขานั่งอยู่กับน้องชายของเขา เราก็จะเข้าไปนั่งคุยด้วย เพราะปกติจะนั่งคุยกันแบบหลายๆคนอยู่แล้ว ก็เดินไปนั่งตรงข้ามเขาพอนั่งก็จ้องหน้ากันยังไม่ทันจะพูดอะไรเลยซักคำ น้องอีกคนที่เป็นณาติก็ตะโกนมาว่า "เนี่ยยยยย นั่งจ้องตากันด้วย" เราก็เขินสิ แต่ก็ว่ากลับแก้เขินนิดหน่อย แล้วก็กำลังจะเดินหนี ส่วนน้องเขาที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็พูดว่า "แซวทำไม ดูดิ่พี่เขาเขินหมดแล้ว " แล้วน้องก็หน้าแดงค่ะ
ทุกครั้งที่เราพูดคุยด้วยจะรู้สึกดีมากๆเสมอ เขาเป็นคนที่เวลามองตาแล้วรู้สึกอบอุ่นมากๆ เหมือนโดนสะกด เผลอหันไปสบตาทีไร แพ้ทุกที เราเคยสังเกตุหลายครั้งว่าเราอยู่ที่ไหน น้องจะอยู่ที่นั่น น้องอยู่ที่ไหนเราจะอยู่ที่นั่น แล้วเราก็เคยสังเกตุอีกว่าเวลาเราเดินไหน เขาก็จะคุยกับพี่น้องของเขา แล้วมองมาที่เราตลอด ใจนึงคิดว่าคงบังเอิญ อีกใจนึงคิดว่าไม่ได้คิดไปเองแน่น่อน หันไปทีไรเจอตลอด บางทีก็หันมาส่งยิ้มหวานๆให้ตลอด ส่วนเราก้ได้แต่ทำหน้านิ่ง ทำตัวนิ่งๆ มองอย่างเดียว แต่ในใจแทบจะระเบิด เราชอบแอบมองเขาอยู่บ่อยๆ เราก็เจอน้องมองเรานะ แต่เราก็ได้แต่นิ่งกลับตามเคย บางทีน้องก็มานั่งใกล้บ่อยๆ จนเราคิดเยอะนะ แต่ก็ได้แต่นิ่งตามเคย
น้องเป็นคนที่ไม่ติดมือถือ ไม่ติดโซเชียล ปกติเราเป็นคนติดมากๆเล่นแบบไม่เคยวาง แต่พอได้อยู่กับเขาเราไม่รู้สึกว่าอยากจับมันขึ้นมาเล่นเลย รู้สึกดีมากๆ เราไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรกับเราบ้างรึป่าว แต่ก็หวังในใจอยู่ลึกๆบ้าง อีกใจนึงคิดว่าผิด อีกใจนึงคิดว่าไม่ผิด เพราะว่าทางพ่อน้องเป็นอิสลาม เขาสามารถให้คนในเครือญาติกันแต่งงานกันได้ แต่เราอยู่ฝั่งแม่เขาซึ่งเป็นคนไทย เราอึดอัดใจทุกครั้งที่ผู้ใหญ่พูดว่า เราสองคนเป็น "ญาติ" กัน
เอาในใจจริงๆเราก็ไม่ได้คิดว่าเขาเป็นน้องนะ เลือกได้จะไม่ขอเป็นญาติได้ไหม รู้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรแต่มันก็ห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ขึ้นชื่อว่าความรักแบบนี้มันจะผิดมากมั้ย มันอาจจะดูขัดๆ ดูเลวๆนะ แต่ถ้าลองมาเกิดกับตัวเองบ้าง จะรู้ว่าเป็นยังไง
เราจำโมเมนต์สุดท้ายที่เราจากกันได้นะ เรายิ้มให้กันแบบไม่หยุดเลย ไม่รุ้ว่าเราจะได้เจอกันอีกมั้ย
#เราอึดอัด บอกใครไม่ได้ เลยขอพื่นที่นี้ระบายหน่อยนะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ .
ชอบญาติตัวเอง ใครเคยป็นบ้าง แล้วผิดมากมั้ย ?
คือเรื่องมีอยู่ว่า เราได้มีโอกาสไปวันรวมญาติของตระกูลของเรา แล้วเราก็ไได้เจอญาตอซึ่งเป็นน้องผู้ชายคนนึง เด็กกว่าเรา 1 ปี ตาของเขากับยายของเราเป็นพี่น้องกัน ก่อนหน้านี้เราเคยเจอกันแล้ว แต่ตอนนั้นยังเด็กกันมากๆ พอครั้งนี้พอได้มาเจอกัน แว๊บแรกที่เราเจอ ใจเต้นแรงดลยค่ะ รู้สึกหวิวแปลกๆ อาการของคนที่เจอคนที่ใช่เลยค่ะ เขายิ้มให้แต่ละทีแทบละลายค่ะ เขาเป็นคนน่ารักค่ะ นิสัยดีมาก มีหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้เรายิ้มหน้าบานทั้งวันค่ะ มีอยู่เหตุการณ์นึงที่จำไปตลอดเลยค่ะ ตอนนั้นเขานั่งอยู่กับน้องชายของเขา เราก็จะเข้าไปนั่งคุยด้วย เพราะปกติจะนั่งคุยกันแบบหลายๆคนอยู่แล้ว ก็เดินไปนั่งตรงข้ามเขาพอนั่งก็จ้องหน้ากันยังไม่ทันจะพูดอะไรเลยซักคำ น้องอีกคนที่เป็นณาติก็ตะโกนมาว่า "เนี่ยยยยย นั่งจ้องตากันด้วย" เราก็เขินสิ แต่ก็ว่ากลับแก้เขินนิดหน่อย แล้วก็กำลังจะเดินหนี ส่วนน้องเขาที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็พูดว่า "แซวทำไม ดูดิ่พี่เขาเขินหมดแล้ว " แล้วน้องก็หน้าแดงค่ะ
ทุกครั้งที่เราพูดคุยด้วยจะรู้สึกดีมากๆเสมอ เขาเป็นคนที่เวลามองตาแล้วรู้สึกอบอุ่นมากๆ เหมือนโดนสะกด เผลอหันไปสบตาทีไร แพ้ทุกที เราเคยสังเกตุหลายครั้งว่าเราอยู่ที่ไหน น้องจะอยู่ที่นั่น น้องอยู่ที่ไหนเราจะอยู่ที่นั่น แล้วเราก็เคยสังเกตุอีกว่าเวลาเราเดินไหน เขาก็จะคุยกับพี่น้องของเขา แล้วมองมาที่เราตลอด ใจนึงคิดว่าคงบังเอิญ อีกใจนึงคิดว่าไม่ได้คิดไปเองแน่น่อน หันไปทีไรเจอตลอด บางทีก็หันมาส่งยิ้มหวานๆให้ตลอด ส่วนเราก้ได้แต่ทำหน้านิ่ง ทำตัวนิ่งๆ มองอย่างเดียว แต่ในใจแทบจะระเบิด เราชอบแอบมองเขาอยู่บ่อยๆ เราก็เจอน้องมองเรานะ แต่เราก็ได้แต่นิ่งกลับตามเคย บางทีน้องก็มานั่งใกล้บ่อยๆ จนเราคิดเยอะนะ แต่ก็ได้แต่นิ่งตามเคย
น้องเป็นคนที่ไม่ติดมือถือ ไม่ติดโซเชียล ปกติเราเป็นคนติดมากๆเล่นแบบไม่เคยวาง แต่พอได้อยู่กับเขาเราไม่รู้สึกว่าอยากจับมันขึ้นมาเล่นเลย รู้สึกดีมากๆ เราไม่รู้ว่าน้องคิดอะไรกับเราบ้างรึป่าว แต่ก็หวังในใจอยู่ลึกๆบ้าง อีกใจนึงคิดว่าผิด อีกใจนึงคิดว่าไม่ผิด เพราะว่าทางพ่อน้องเป็นอิสลาม เขาสามารถให้คนในเครือญาติกันแต่งงานกันได้ แต่เราอยู่ฝั่งแม่เขาซึ่งเป็นคนไทย เราอึดอัดใจทุกครั้งที่ผู้ใหญ่พูดว่า เราสองคนเป็น "ญาติ" กัน
เอาในใจจริงๆเราก็ไม่ได้คิดว่าเขาเป็นน้องนะ เลือกได้จะไม่ขอเป็นญาติได้ไหม รู้ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรแต่มันก็ห้ามความรู้สึกของตัวเองไม่ได้ ขึ้นชื่อว่าความรักแบบนี้มันจะผิดมากมั้ย มันอาจจะดูขัดๆ ดูเลวๆนะ แต่ถ้าลองมาเกิดกับตัวเองบ้าง จะรู้ว่าเป็นยังไง
เราจำโมเมนต์สุดท้ายที่เราจากกันได้นะ เรายิ้มให้กันแบบไม่หยุดเลย ไม่รุ้ว่าเราจะได้เจอกันอีกมั้ย
#เราอึดอัด บอกใครไม่ได้ เลยขอพื่นที่นี้ระบายหน่อยนะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะ .