เราเปิดร้านของเล่นเด็กค่ะ ซึ่งเราจะพยายามดีและเฟรนลี่กับทุกคนนะ ทั้งพ่อแม่และเด็กเลย
ไม่ซื้อไม่ว่า จะให้ลองให้ดู เราลองให้หมด ไม่ด่าไม่ว่าอะไร คือหน้านี่ยิ้มตลอด

แล้วเราก็สนิทกับเด็กผู้ชาย9ขวบคนนึง เค้ามาจากกรุงเทพ มาที่นี่ทุกปิดเทอม
คือเจอกันตั้งแต่ปีก่อน คือเด็กกวนมากกกกก กวนแบบพูดหยาบ ลามกๆ เราก็ทนไว้
แต่เด็กแถวบ้านเรานี่ ไม่มีนะกวนขนาดนี้
ซึ่งเราก็บอกเค้านะว่า อย่าพูดแบบนี้ ถ้าพูดงี้ชั้นไม่พูดด้วยแล้ว
เค้าก็หยุดไปสักพัก ก็มาอีก

ปีที่แล้วที่เจอ เด็กขโมยเงินย่ามาซื้อของค่ะ ซึ่งเรามารู้ทีหลัง ตอนที่ย่าเค้ามาที่ร้าน ถามถึงเด็กคนนี้
ซึ่งก่อนซื้อของ200อัพนี่ เราถามเด็กตลอดนะ แต่เพราะเป็นลูกค้าไง จะซื้อเราก็ขายค่ะ
มารู้ทีหลังว่าตอนที่ย่าทำงาน เด็กจะแอบขโมยแบงค์พันแบงค์ห้าร้อยมาซื้อของเล่น
วันนั้นคือมีเรื่องหน้าร้านเราเลยค่ะ ย่าพาเด็กมาตีๆที่หน้าร้านเราเลย
เราสงสารเด็กแหละ เพราะสนิทกัน คือร้านเราอ่ะ ไม่ซื้อแต่มานั่งเล่นคุยโม้กับเราก็ได้แล้วนะ
หลังจากนั้นย่าเด็กก็บอกว่า ถ้าน้องเอาแบงค์มาซื้ออีก ไม่ต้องขายนะ เราก็รับปากไป
หลังจากนั้นก็ไม่เคยเจอเด็กอีกเลย

จนผ่านไปปีนึง ครั้งนี้เด็กกลับมาที่นี่อีกแล้ว
กลับมาก็มาร้านเราเลยค่ะ เราดีใจมากนะ คือเหมือนแบบเอ็นดูอะ
ครั้งนี้เราให้เค้าดูของได้หมด แต่ถ้าซื้อ เราบอกเลยว่าไม่เอาไม่ขาย รึเอาชิ้นเล็กๆก็พอแล้ว
เด็กซื้อไปครั้งเดียวค่ะ ซื้อของ59บาท หลังจากนั้นก็ไม่ซื้อไรอีก เพราะเราไม่ขาย
หลังจากนั้น1วัน ย่าเค้ามาเลยค่ะ บอกเราว่า เด็กขโมยเงินเค้าอีกแล้ว ถ้าเอามาซื้อของที่นี่ อย่าขายนะ
ซึ่งวันนั้นก็แลกเบอร์กันไว้ค่ะ

หลังจากนั้นเด็กก็มาร้านเราทุกวันค่ะ บางวันมีช่วยเราจัดร้านด้วย เชียร์ขายของลูกค้าให้ด้วยก็มี
วันไหนเรามีลูกอม ก็แบ่งเด็ก บางวันเด็กก็มีลูกอมมาแบ่งเรา
ซึ่งเราไว้ใจมากนะ เพราะสนิท และเราคิดว่าเราก็ไม่เคยไม่ดีใส่เลย

จนวันนึงเด็กเริ่มลามปามค่ะ ยิ่งสนิทมาก วันนั้นมันกวนค่ะ
อยู่ๆก็มาตบหัวเราค่ะ สามรอบเลยจ้า ตบแล้ววิ่ง
เราบอกให้ขอโทษเรา ไม่ขอโทษ
หลังจากนั้นเราก็เงียบเลย แล้วเด็กก็มาขอโทษ

ถัดมาอีกวัน เค้าก็มาเล่นที่ร้านค่ะ ชวนคุย ถามนู่นนี่
วันนั้นถามเยอะมากกกก ซึ่งหลายวันก่อน เค้าบอกว่าเค้าอยากได้ของเล่นชิ้นนี้ เค้าเอาไปก่อน ค่อยมาจ่ายได้ปะ
เราก็บอกว่าไม่ได้นะ
แล้วเค้าก็นั่งตรงนั้นเลยค่ะ ตรงของเล่นที่เค้าอยากได้
ซึ่งเป็นมุมที่เรามองไม่เห็นนะ ต้องลุกไปดู
ซึ่งเพราะเราไม่เคยคาดคิดไง เลยชะล่าใจ
วันนั้นอยู่ๆก็ลองลุกไปดูหน่อย
แล้วเด็กเห็นเราปุ้บ รีบนั่งเลย เอาหลังพิงของเล่น แต่ก็ยังพูดปกตินะ
ทีแรกเราไม่เอะใจ เราก็พูดกับเด็กไปเรื่อย เค้าก็บอกเราว่าให้เรากลับไปนั่งสิ
ตอนนั้นเริ่มงง มีไรเหรอ ก็เลยมองไปที่ของเล่นด้านหลังเด็ก
และความคิดก็แล่นนนนนนน
ของเล่นหายจ้าาาาาา 55555

คือเราจัดของเอง เราจำได้หมดว่าเราจัดเต็มพื้นที่แล้ว เราจดไว้ด้วยถ้าขายอะไรได้
ซึ่งตรงนั้นเรายังไม่ได้ขายแน่นอน
เราก็หันไปพูดกับเด็กหน้านิ่งเลยว่า เธอขโมยของเหรอ?
เด็กบอก ขโมยอะไร
เราก็บอก เนี่ย ของเล่นชิ้นนี้ อยู่ไหน ถ้าเธอขโมยก็เอากลับมาเดี๋ยวนี้
เด็กยังนิ่ง
เราเลยพูดว่า จะเอากลับมาไหม?
เค้าก็วิ่งไปหลังบ้านเราเลยค่ะ วิ่งและตะโกนว่า กุจะแกล้งมะรึงงงงง
พอเค้าเดินออกมา เราก็บอกว่าไหนของเล่น?
เด็กบอก ไปหาเอง โยนไว้แถวนั้นล่ะ แล้วก็วิ่งไปเลย
สักพักเราก็บอกกับแม่ แม่มาปุ้บ ก็หาดู
ของเล่นถูกโยนไว้หลังบ้านจริงๆ
แม่บอกว่า ถ้าเด็กมาอีก ก็บอกไปเลยว่าจะจับส่งตำรวจ
ซึ่งเราคิดว่า เราไม่อยากพูดยังงั้น =_=

หลังจากวันนั้น เด็กก็หายไปสามสี่วัน
กลับมาปุ้บ ยืนหน้าร้านเราค่ะ
แล้วเราไม่สนใจนะ
เด็กก็เดินเข้ามาอีกนิด เราเลยเดินออกไปตรงหน้าเลยค่ะ
แล้วพูดด้วยหน้านิ่ง(ที่เพื่อนๆบอกว่าเหี้ยมมาก)
ว่า ถ้าเธอมาดี ชั้นต้อนรับเธอ แต่ถ้าจะขโมยอะไรอีก ชั้นไม่ต้อนรับเธอ
พูดแบบนิ่งมาก เด็กก็นิ่งแบบหน้าเสียไปสักพัก
เราก็เดินกลับเข้าร้าน
สักพักเค้าก็มาอีกค่ะ รอบนี้มาแบบจะตรงเข้ามาในร้าน
และมาอยู่ด้านหลังเรา เรานิ่งค่ะ
แล้วเค้าก็พูดว่า เอามือมาสิ เค้ามีไฟแช็ค มาดูว่ามือจะไหม้มั้ย
เราเลยบอกว่า กล้าเผามือเราเหรอ?
เค้าบอก เค้ากล้า
เราเลยบอก ถ้ากล้า งั้นไปเผากันที่โรงพัก ชั้นยื่นมือให้เธอเผา และให้ตำรวจจับเธอ โอเคมั้ย?
เด็กเงียบค่ะ แล้ววิ่งออกไปหน้าร้าน
ทีนี้ค่ะ เค้ายืนตะโกนด่าเราหน้าร้านว่า
กุจะเผาร้านมะรึงง จะเอาปืนมายิงงงงง และพูดไรไม่รู้ยาวเลย เราไม่สนใจ
=____=

คือใครผิด? เหอะๆ
จากนั้นเค้าก็วิ่งและหายไปเลย
มาโฉบๆร้านเรา เค้าจะทำหน้าแบบน้อยใจเล็กๆเสียใจเล็กๆ ซึ่งดูออกแหละว่าสำนึกผิดสักนิดนึงแล้ว
แต่ตอนนี้คือเราหมดศรัทธาอะ เราไม่มีความไว้ใจอ่ะ

แล้ววันนี้เด็กมาเดินผ่านหน้าร้านแบบหงอยๆค่ะ ซึ่งเรารู้ว่าเค้ามองเรานะ แต่เรามองผ่านอ่ะ
เค้ามายืนข้างๆร้าน เราออกไปวางของ เราเห็นนะว่าเค้ายืนอยู่แต่เราก็มองได้แค่หางตาจริงๆ

และเราเพิ่งรู้ว่าเค้าคงเคยขโมยของเล่นแล้วล่ะ เพราะมันหายไป ซึ่งเป็นชิ้นที่เค้าสนใจ คราวนั้นขโมยสำเร็จค่ะ

จริงๆเราไม่ได้โกรธอะไรแล้วนะ แต่แบบไม่อยากคุยอะ
แบบชั้นรู้ว่าเธอสำนึกบ้างล่ะ แต่ชั้นปลอบเธอไม่ได้ เพราะชั้นต่างหากที่โดนทำร้าย

เราทำไงดีคะ รู้แหละว่าอย่าอะไรกับเด็กมาก แต่เราไม่โอเคกับเด็กขี้ขโมย
ถ้าไม่สนิท เราอยากจะด่าและบอกพ่อแม่เด็กด้วยซ้ำ แต่เพราะเหตุการณ์ปีก่อน
ที่ย่าเค้ามายืนตีเด็กและด่าอยู่ที่ร้านเรา คือเด็กมันร้องนะ
คือสงสาร แต่ก็รู้ว่าย่าเด็กก็เครียดไม่ต่างกัน =_=

ถามว่า ถ้าเด็กผ่านมา แล้วมาคุยกับเรา
เราคิดไม่ออกว่าสมควรคุยดีมั้ย
คือคิดไม่ตกว่าควรทำไงดี =_=