สามก๊กฉบับคำกลอน

ขบวนที่ ๒ บทที่ ๕ เล่าเปียวสิ้นบุญ (๒)


๒๒๐.เล่าปี่ เชื่อคำเมียจึงส่งน้อง
ให้ไปครองเมืองซินเอี๋ยเสียไกลห่าง
แต่ยังรักน้ำใจไม่จืดจาง
เล่าปี่ สร้างบ้านเมืองให้เฟื่องฟู
จนนาง กำฮูหยิน เมียเล่าปี่
คลอดบุตรมาหน้าตี๋เป็นไอ้หนู
ตั้งชื่อว่า อาเต๊า เล่าเสี้ยน ดู
ราศีรู้ภายหน้าเป็นใหญ่โต

๒๒๑.เล่าเปียว เรียก เล่าปี่ ไปปรึกษา
มีเรื่องว่าควรตั้งใครที่ไม่โง่
ให้เป็นทายาทต่อพอจะโชว์
สองพี่น้องเมื่อเขื่องโขต่างมีดี
เล่าปี่ ว่าตั้งน้องให้เป็นใหญ่
ข้ามเกินหน้าไปกว่าคนพี่
ดูตัวอย่าง อ้วนเสี้ยว ทำมั่งซี
ลงท้ายหันมาตีกันจนตาย

๒๒๒.ชัวฮูหยินแอบฟังให้คั่งแค้น
เล่าปี่ นั้นวางแผนคนละฝ่าย
ไม่ส่งเสริม เล่าจ๋อง และน้องชาย
ต้องกำจัดให้หายไปพ้นทาง
บอก ชัวมอ ส่งทหารฆ่าเล่าปี่
แต่มีผู้หวังดีมาขัดขวาง
บอก เล่าปี่ หนีไปได้ก่อนสว่าง
เจอแม่น้ำกั้นกางจำต้องลุย

๒๒๓.กระตุ้นม้าว่ายน้ำข้ามให้ได้
ฝ่าย เต๊กเลา กระเดือกไปอย่างฉลุย
ขึ้นฝั่งพ้นคนร้ายไม่กระจุย
ม้าเดินดุ่ยไปตามทางหว่างป่าดง
จนพบ สุมาเต๊กโช อาจารย์ใหญ่
จึงบอกเล่าเรื่องไปจนเที่ยวหลง
ท่านบอกทางสว่างให้ดังจำนง
เล่าปี่ ไม่งุนงงตั้งใจฟัง