สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒

บทที่ ๕ เล่าเปียวสิ้นบุญ (๑)

๒๑๖.ฝ่าย เล่าปี่ รู้ โจโฉ รบ อ้วนเสี้ยว
ต่างขับเคี่ยวกันอยู่นานเห็นได้ที่
ยกพลไปฮูโต๋จะเข้าตี
โจโฉ กลับพอดีเลยผิดหวัง
ต้องถูกตีแตกกระจายพ่ายหมดท่า
ต้องบ่ายหน้าไปพึ่ง เล่าเปียว มั่ง
เมืองเกงจิ๋วโตใหญ่คงไม่พัง
เล่าเปียว ตั้งใจรับคนผู้น้อง

๒๑๗.ชัวฮูหยิน หมั่นไส้ไม่ชอบหน้า
กลัวจะมาขึ้นเป็นตำแหน่งสอง
ที่ ชัวมอ น้องชายได้ครอบครอง
และ เล่าจ๋อง ลูกของนางจะติดขัด
เล่าเปียว มีลูกเก่าคือ เล่ากี๋
เป็นผู้พี่แต่แม่ตายไปหลัดหลัด
ชัวมอ ยก เล่าจ๋องให้เด่นชัด
กะจะฮุบสมบัติครองเมืองเอง

๒๑๘.ครั้นต่อมา ตันสูน และ เตียวบู
เกิดตั้งสู้แข็งเมืองคิดว่าเก่ง
เล่าเปียว ให้ เล่าปี่ ลบลายนักเลง
น้องนั้นเจ๋งไม่กี่เพลงตายทั้งคู่
ยึดได้ม้า เต๊กเลา เอามาขี่
เล่าเปียว เห็นพวงพีงามดีอยู่
เล่าปี่ จึงยกให้ไปใช้ดู
แต่ เล่าเปียว รู้ม้าร้ายเอามาคืน

๒๑๙.แล้วให้สามทหารเสือรักษาด่าน
ทั้งสามทิศสามด้านกันเมืองอื่น
เล่าปี่ อยู่ช่วยกันให้ยั่งยืน
แต่ ชัวมอ ขมขื่นไม่พอใจ
ให้ฮูหยินพี่สาวช่วยแนะนำ
เล่าเปียว อย่าถลำเข้าชิดใกล้
สามพี่น้องและ จูล่ง นั้นดูไป
อาจคิดคดเมื่อใดได้ทุกทาง