เริ่มต้นของความรักช่วงหนึ่งที่มีความสุขแม้มันจะเป็นความทรงจำไปแล้ว แต่ทุกๆความรู้สึกยังอยู่เสมอ
สำหรับเรื่องที่จะมาเล่าตอนช่วงเช้าๆนี้เป็นความรักของสาวประเภทสองตัวน้อยๆ เหตุเกิดจากเมื่อคืนได้เผอิญไปเจอเฟสแฟนคนแรกของเราเองซึ่งเราก็ตามหาเขามาเกือบๆ 5 ปีด้วยกัน
แต่แล้วเห็นถึงกับคลอน้ำตาเลยทีเดียว ก็เพราะเขานั้นได้มีเมียมีลูกแล้วแต่ที่แน่ๆได้ยินข่าวมานานว่าเขาพลาดทำผู้หญิงท้องจึงจำเป็นที่จะต้องได้อยู่ด้วยกันแต่ใจเราตอนนั้นก็คิดที่จะอยากเจอเขาถามเขาว่าเวลาที่ผ่านมาเป็นไงบ้าง เริ่มเลยนะเรื่องราวของความรัก
...ตอนนั้นอายุได้ 15 ปีได้เข้ามาศึกษาต่อที่วิทยาลัยสายงานวิชาชีพซึ่งเราก็ศึกษาที่สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ เริ่มเรียนมาเรื่อยๆพวกเราจะมีกลุ่มที่ไปไหนมาไหนด้วยกันประมาณ 5 คนซึ่งเราจะมีอะไรที่ตรงๆกันตลอด เหตุเผอิญด้วยหรือป่าวซึ่งตอนนั้นเราได้รู้จักกับผู้ชายสาขาวิชาไฟฟ้าซึ่งตอนเที่ยงๆนั้นเราจะไปทานข้าวกันก็เดินผ่านแผนกช่างเสมอจึงได้รู้จักกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คบกับใครหรอกก็เฉยๆเพราะตอนนั้นเราไม่สวยเลยจึงไม่ค่อยอยากมองใครมากเดี่ยวเชาว่าเราสวยไม่เจียม คือจะมีผู้ชายคนหนึ่งชื่อ T เขาคบกับพี่อีกคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันซึ่งเขาจะมีลักษณะเป็นคนอวบ ขาว ไม่สูงมาก รวมๆน่ารักดีแต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย เหตุก็ตอนนี้และพี่คนที่คบกับ T นั้นแกได้อยู่หมู่บ้านเดียวกันซึ่งเวลาไปไหนมาไหนเวลาเลิกเรียนเราก็จะกลับบ้านด้วยกันเสมอ ซึ่งทำให้เราสนิทและคุ้นเคยกับแฟนพี่คนนี้เสมอมา ซึ่ง T เป็นคนที่แคร์คนรอบข้าง อัธยาศัยดี ชอบช่วยเหลือเสมอ เวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน ก็เกิดความรักขึ้นมาเราก็เริ่มชอบ T อยู่ซึ่งก็รู้ว่าเป็นแฟนของพี่ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน มันจะห้ามได้ไงละแล้ว T ก็ทำทุกการกระทำเหมือนเราเป็นแฟนอีกคนหนึ่งเลยละซึ่งเราก็เล่นด้วยกับเขา พี่คนที่เป็นแฟน T ก็รู้แต่แกก็เฉยๆเพราะแกแคร์เพื่อนมากกว่า ตอนถ่ายรูปเขาก็จะหอมแก้ม ไปเดินซื้อของเขาก็จะเดินจูงมือ เวลาไปไหนหรือทำอะไรเขาก็อยากมีเราเสมออยากใส่คอนเทกเราก็ใส่ให้ ทำตัวน่ารักขี้อ้อน ซึ่งเราก็ไม่ได้บอกเขานะก็ทำเล่นๆไปงั้นละ ตอนใกล้จะงานเกษียณท่านผู้อำนวยการเราก็ได้มีการซ้อมการแสดง ตอนนั้นเราก็มีผู้ปกครองไปส่งที่โรงเรียนเสมอแต่ตอนกลับนั้นเวลากลับไม่ค่อยตรงกับเวลางานของผู้ปกครอง เราก็นั่งรอเฉยๆไปงั้น ซึ่ง T นั้นเขาอยู่ที่ต่างอำเภอจึงได้เช่าหอในโรงเรียน ตอนนั้น T ก็แตะบอลที่สนามหน้าโรงเรียนประจำเขาก็ได้ถามว่าเรากลับบ้านยังไงเราก็ไม่อยากรบกวนอะไรเขามาก ซึ่งเขาก็รู้ว่าเรารอผู้ปกครองมารับซึ่งมันเป็นเวลานานมาก เขาก็เลยอาสาขับรภฃถไปส่ง ซึ่งเอาง่ายๆนะเกือบทุกวันในเวลา 3 อาทิตย์ทำให้เราได้พูดคุยกันมากขึ้น ทำให้เรารักเขาเพิ่มขึ้นจะมีไหมผู้ชายที่ทำเพื่อเราแคร์เราขนาดนี้ แต่เราก็ยังไม่บอกเขาเหมือนเดิม ทำให้เราต้องบอกใจตัวเองไปแล้วละว่าเราควรหยุดความคิดนี้ถึงมันจะเจ็บมากเท่าไร
และเวลาที่อยู่โรงเรียนเราก็จะเฉยให้มากที่สุด พูดเหมือนตอนแรกที่เราคุยกันเหมือนเพื่อนซึ่งเขาก็มาทำแบบเดิมกับเราอีก ทำให้เราเผลอว่าเขาไปนิดหน่อย เขาก็ไม่อยากจะเข้าหาเราเพราะกลัวเราอึดอัดมั้ง จนเวลาผ่านไปพี่คนที่สนิทกับเราก็ได้เลิกกับ T นั้นก็ทำให้เรายิ่งห่างกันออกไปทุกทีอีก ซึ่งเราพยามจะตัดแล้วไม่คิดอะไร แต่พอเดินผ่านเขาหรือเห็นเขาทุกที่ก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกดี ดีมากทำให้เราอยาดฃกมีเขาเสมอ แต่เพราะเราเคยบอกใจตัวเองไปแล้วว่าไม่ให้คิดอะไรกับเขา ซึ่งก็เป็นแบบนั้นจริงๆเริ่มห่างกันไปเรื่อยๆ และช่วงที่เราตัดสินใจออกจากโรงเรียนเพราะต้องย้านที่เรียนใหม่ ก็ไม่ได้อะไรที่จะติดต่อกัน Facebook เขาก็ไม่เล่นเลยทุกๆอย่าง ทั้งเบอร์โทรก็ไม่มี เราก็เสียใจอยู่ไม่น้อยเลยที่ไม่ได้เขามาอยู่ข้างๆ แต่เราก็ตัดใจเดินออกมาเอง
แต่เราก็ไม่ละความพยายาม ความคิดกับความรู้สึกมันขัดแย้งกัน ทำให้เราได้ถามข่าวเขากับเพื่อนๆที่เรียนไฟฟ้าด้วยกันกับเขา ซึ่งข่าวอย่างๆหนึ่งที่ทำเราอึ้งล้มตัวคุกเข่าลงน้ำตาเริ่มไหลออกมาทำไมเราอ่อนแอแบบนี้ !! เพื่อนเราบอกว่าเขาได้มีลูกกับผู้หญิงคนๆหนึ่งน่าจะไม่ได้แต่งงาน แต่ด้วยเหตุผลไรก็แล้วแต่ที่เพื่อนๆบอกมาทำให้เรารู้สึกยอมแพ้ต่อตรงนั้นว่าทำไม ทำไม เวลามันแค่ 2 ปีเองทำไมมันเป็นแบบนี้ ความรู้สึกเรายิ่งเลือนลางห่างไปเรื่อยๆจึงตัดสินใจจากตรงนั้นและเข้าเรียนที่โรงเรียนใหม่แต่ไม่เคยที่จะลืมเขาแล้ว มันเป็นรักแรกของเราที่ดีมากทำให้เรารู้สึกว่าเรักครั้งแรกของเราแม้จะไม่สมหวังแต่มันคือความสุขที่ครั้งๆหนึ่งครั้งแรกที่เคยเจอ แต่ตอนนี้เวลานี้ไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ที่ไหนทำอะไร เป็นห่วงอยากถามเขา อยากเจอเขามากที่สุดในตอนนี้ อยากบอกความในใจที่เราอยากบอกเขามา จนตอนนี้ 5 ปีแล้วอยากบอกทุกๆความรู้สึกถึงเขาจะไม่อยากฟังก็แล้วแต่ แต่ดีกว่าเราไม่บอกแล้วอึดอัดมาตลอด 5 ปี
แต่ยังไงก็เถอะเวลามันผ่านมาอะไรๆก็ต้องเปลี่ยนไปเสมอ แต่เราก็ยังหวังสักวันว่าวันๆหนึ่งมันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกซักครั้งหนึ่ง
รู้ทั้งรู้ว่ามันคงจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปก็ตาม
นี้ก็เป็นเรื่องราวที่ผ่านมาตลอดเวลา 5 ปีเป็นการรอที่รอคอยมันคุ้มค่ามากมายถึงแม้มันจะเป็นความรู้สึกที่ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ก็ตาม.