ตุ๊กตาที่รอคอยเพื่อนเล่นอยู่

กระทู้สนทนา

ประเทศยูเครน ประวัติศาสตร์ เรื่องเล่าสยองขวัญ

ความทรงจำสีจาง - ปาล์มมี่

หลายคนในวัยเด็กต่างเคยมีตุ๊กตาที่ชื่นชอบ
บางคนมีตุ๊กตาร้าย ๆ ที่ถูกล้อเลียนว่า อ้ายเน่า
แต่ชื่นชอบรักมันจนมันเสื่อมสลายพ้นวัยเล่นมันอีกแล้ว
หรือสูญหายไปเพราะเหตุผลต่าง ๆ นานา อื่น ๆ อีกมากมาย
แต่ตุ๊กตาอีกหลายตัวที่รอคอยเพื่อนเล่นอยู่
เพื่อนที่ไม่เคยหวนกลับคืนมาอีกนานแสนนาน
กลายเป็นความทรงจำสีจาง ๆ ที่จำไม่ได้ลืมไม่ลง

ช่างภาพ Alexander Postalovsky มักจะเดินทางเข้าไปถ่ายภาพ
ในเมืองร้างเมืองผี Pripyat เมืองของประเทศ Ukrain
ที่ถูกทอดทิ้งและกลายเป็นเมืองร้างหลังจากมหัตภัย
กัมมันภาพรังสีนิวเคลียร์ที่เตาปฏิกรณ์ปรมาณู Chernobyl ในปี 1986(2529)
เมืองนี้เริ่มฟื้นฟูสภาพกลับคืนสู่ธรรมชาติอย่างช้า ๆ แล้ว
ช่างภาพรายนี้หลังจากได้เข้าไปถ่ายภาพถึงเก้าครั้งในเมืองนี้
สิ่งที่ช่างภาพรายนี้สนใจและชอบถ่ายภาพมากที่สุดคือ
รูปถ่ายตุ๊กตาที่ถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลังในเมืองแห่งนี้

1. ตั้งแต่ชาวบ้านรีบอพยพหลบหนีออกจากเมือง Pripyat
ข้าวของที่ถูกทอดทิ้งไว้ยังพบหลงเหลืออยู่อีกมาก

2.  มีข้าวของทุกอย่างที่ทิ้งไว้ในเมืองนี้ รวมทั้งตุ๊กตาของเด็ก ๆ
     ตุ๊กตาที่ทอดทิ้งไว้ในที่เด็กได้เล่นกับตุ๊กตาในครั้งสุดท้าย
     สำหรับช่างภาพ Postalovsky ตุ๊กตาที่เด็ก ๆ ทิ้งไว้มีอายุในตอนนี้ 29 ปีแล้ว
     หลายตัวมีสภาพชำรุด แบบเดิม ๆ และเสื่อมสภาพตามอายุของมัน

3.  ตุ๊กตาจำนวนมากที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้องเรียนโรงเรียนอนุบาล
     ห้องเรียนที่มีโต๊ะนักเรียน เตียงนอนเด็ก ข้าวของเด็ก
     เป็นสถานที่ชอบถ่ายภาพของช่างภาพจำนวนหลายราย

4.  Postalovsky ได้บรรยายภาพเหล่านี้ว่า
    ตุ๊กตาเหล่านี้ต่างเคยจ้องมองใบหน้าของเด็ก ๆ
    ที่เคยรักเคยชื่นชอบพวกมันมาก่อน

5.  ตุ๊กตาเหล่านี้คือความทรงจำที่จางหายไปตลอดกาล
     ดวงตาของตุ๊กตาที่จ้องมองเธอ คล้ายอยากบอกกับเธอว่า
    วันชื่นคืนสุขหวนคืนกลับมาได้ไหม  พวกเราจะได้อยู่ด้วยกันอีกไหม
    ช่างภาพ Postalovsky  ได้ถ่ายภาพตุ๊กตาเหล่านี้ในสถานที่เดิม
     ไม่มีการจัดฉากหรือเคลื่อนย้ายตุ๊กตาจากที่เดิมที่ถูกทิ้งไว้นานเกือบ 30 ปีแล้ว

6. ท่าทางของตุ๊กตา เปิดหรือปิดตา เวลาอุ้มหรือเวลาวางลง
คือ ความทรงจำความประทับใจในวัยเด็กทุกคน

7.  ตุ๊กตาเหล่านี้มีโชคชะตาที่แตกต่างกันเหนือจินตนการ บางตัวมีสภาพสิ้นหวัง
     บางตัวยังรอคอยอยู่  รอวันที่เด็กน้อยจะกลับมาหยิบ/มาอุ้มมันอีกครั้ง
     หรือคือ โชคชะตาของพวกมันที่ต้องยอมรับอย่างสงบก่อนสูญสลายไปตลอดกาล

ช่างภาพ Postalovsky กล่าวสรุปว่า
"  เหนือสิ่งอื่นใดแล้ว การพบว่าตุ๊กตาเหล่านี้บางตัวยังมีสภาพดีพอเล่นได้อีก
คือ  สัญญลักษณของเมือง Pripyat  แม้ว่าพวกมันจะไม่มีอะไรพิเศษ
แต่ก็เหมือนกับชาวบ้านทั่วไปที่ได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้
รอวันชื่นคืนสุขที่จะหวนกลับคืนมาเหมือนในอดีต
เหมือนตุ๊กตาที่ดูไร้ค่าไร้ราคาที่ยังหลงเหลืออยู่ในเมืองนี้

เมื่อคุณเยี่ยมเยือนเมือง  Pripyat
ความรู้สึกที่ผสมปนเปแตกต่างกัน  การเคยมีเพื่อนมีญาติพี่น้อง
มีความเหมือนที่แตกต่างกัน หรือ อื่น ๆ อีกมากมาย
แต่มีอีกเหตุผลอย่างหนึ่งคือ  การมองไปที่ดวงตาตุ๊กตาเหล่านี้
คุณจะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจหรือค่อนข้างหวาดวิตกหรือหวาดกลัว
ผมไม่รู้เหมือนกันว่า  พวกมันมีพลังอะไรที่ลึกลับแอบแฝงอยู่
น่าจะมาจากการที่พวกมันอาจจะเคยรำลึกได้ว่า
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  พวกมันถูกโยนทิ้งหรือถูกทอดทิ้ง
จากคนที่เคยรักเคยชื่นชอบพวกมัน
และไม่เคยกลับมาเยื่ยมเยือนพวกมันอีกเลย "