มันเป็นช่วงบ่ายแก่ๆ ที่ม้าหินอ่อนใต้ชายคาไม้เลื้อยหน้าตาประหลาดชนิดหนึ่ง หน้าร้านขายไอศกรีมนมสด “คันโดไอศกรีม” ของคุณตาและคุณยายบ้านฮาชิโมโต้ ร้านนี้ตั้งอยู่ในฟาร์มโคนมชื่อเดียวกับร้าน ซ่อนอยู่ในป่าอันเขียวชอุ่มของเมืองเล็กๆ ชื่อ อนามิซุ ในเขตอิชิกะวะ ซึ่งอยู่ฟากตรงข้ามกับโตเกียว ลองนึกภาพประเทศญี่ปุ่นที่เราคุ้นเคย โตเกียวจะอยู่บริเวณเกาะตรงกลางประเทศด้านขวาสุด เมืองอิชิกะวะก็จะอยู่ด้านซ้ายสุด
แถบนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นถิ่นของงานศิลปะและวัฒนธรรม ซึ่งก็คงจริงอย่างที่ว่า เพราะจากที่เราได้เดินเตร็ดเตร่ในเมืองก็พบงานหัตถกรรมแสนละเอียดอ่อน ไม่ว่าจะเป็นหน้ากากโน (Noh mask) ที่ใช้แสดงละครชั้นสูง เครื่องปั้นที่ประดับด้วยทอง รวมถึงผ้าไหมที่เราไม่กล้าแม้จะพลิกดูป้ายราคา แต่ หึ! เราไม่ได้มาเพื่อสิ่งเหล่านั้นสักหน่อย (เดินผ่านแบบโนสน ไม่ชายตามอง จริงๆ คือเงินกินข้าวให้ครบวันละ 3มื้อ ยังมีไม่ค่อยจะพอเลยโว้ย ฮือออ! ) มันเป็นเพราะกระเพาะเราร่ำร้องถึงนมสดจากเต้า ความละมุนของโยเกิร์ตธรรมชาติ และไอศกรีมนมข้นๆ สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่กวักมือเรียก ทำให้เราตกอยู่ในภวังค์ เดินตามต้อยๆ เหมือนถูกสะกดจิต ไม่เห็น ไม่ได้ยินสิ่งรอบข้าง พลางคิดกันว่าเราคงไม่ต้องไปไกลถึงฮอกไกโด เพื่อลิ้มรสนมสดชั้นดีแบบที่เขาว่ากัน
เรานึกย้อนกลับไปวันที่เราเดินทางมาที่นี่ เรานั่งตัวจมอยู่เบาะหลังสุดของรถบัสคันโต ในรถมีคนไม่ถึง 10 เราจึงเลือกตำแหน่งไหนก็ได้ตามใจ ภาพข้างหน้าต่างที่ผ่านไปเร็วกว่าปกติ 1ระดับ เหมือนเรากดปุ่ม forwardx2 บนเครื่องเล่นวีดีโอเปลี่ยนภาพทิวทัศน์ความเป็นเมือง มีร้านรวง ตึกสูงใหญ่ของเมืองคานาซาว่า เมืองหลวงของเขตอิชิกะวะ ก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นภูเขาสีเขียวอ่อน เราพยายามไม่ละสายตาจากภาพข้างทาง พยายามมองหาป้ายรถบัส Anamizu ที่คุณตาชาวญี่ปุ่นส่งอีเมล์มาให้เรา เพราะคนขายตั๋วบอกกับเราว่า มันจะใช้เวลาเดินทาง 15นาที (ฟิฟทีน หรือฟิฟธี่ก็ฟังไม่ค่อยจะชัด) แต่นี่มันปาเข้าไป ชั่วโมงนึงแล้ว ก็ยังไม่เจอป้ายที่ตรงกับที่คุณตาบอกเสียที เราเดินไปหาคนขับรถ ทักทายอย่างอ่อนโยนด้วยภาษากายและประโยคภาษาญี่ปุ่นที่ใครๆ ก็รู้
"อาโน...สุมิมาเซน..เอิ่มม..”
แล้วโชว์ปลายทางที่เราจะไปให้เขาดู เขาพยักหน้าหงึกๆ แล้วหันกลับไปขับรถต่อ
เรามองออกไปนอกหน้าต่าง
“ทะเล? ทะเลหวะ” เราพูดกับก้อย เพื่อนร่วมเดินทางตลอดสองเดือนหน่อยๆ นี้
“ใช่เหรอวะ? ฟาร์มนมริมหาด?” เพื่อนตั้งคำถาม
ฉันยักไหล่
พูดคุย/ ติชม/ สอบถามมากันได้ที่นี่นะคะ
https://www.facebook.com/ggrroowwss
กระทู้ก่อนจ้า
ชาวไร่มือสมัครเล่นแลกที่อยู่ที่กินที่ญี่ปุ่น เพราะไอดอลของเราคือ HARVEST MOON (1)
http://ppantip.com/topic/33223394
ชาวไร่มือสมัครเล่นแลกที่อยู่ที่กินที่ญี่ปุ่น เพราะไอดอลของเราคือ HARVEST MOON (2)
http://ppantip.com/topic/33295148
WWOOF Switzerland ประสบการณ์ทำงานในฟาร์มแลกที่อยู่ที่กินครั้งแรก 1 (ที่ทำให้มีครั้งที่สองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ)
http://ppantip.com/topic/33142921
WWOOF Switzerland ประสบการณ์ทำงานในฟาร์มแลกที่อยู่ที่กินครั้งแรก 2 (ที่ทำให้มีครั้งที่สองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ)
http://ppantip.com/topic/33171519
ชาวไร่มือสมัครเล่นแลกที่อยู่ที่กินที่ญี่ปุ่น เพราะไอดอลของเราคือ HARVEST MOON (3)
แถบนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นถิ่นของงานศิลปะและวัฒนธรรม ซึ่งก็คงจริงอย่างที่ว่า เพราะจากที่เราได้เดินเตร็ดเตร่ในเมืองก็พบงานหัตถกรรมแสนละเอียดอ่อน ไม่ว่าจะเป็นหน้ากากโน (Noh mask) ที่ใช้แสดงละครชั้นสูง เครื่องปั้นที่ประดับด้วยทอง รวมถึงผ้าไหมที่เราไม่กล้าแม้จะพลิกดูป้ายราคา แต่ หึ! เราไม่ได้มาเพื่อสิ่งเหล่านั้นสักหน่อย (เดินผ่านแบบโนสน ไม่ชายตามอง จริงๆ คือเงินกินข้าวให้ครบวันละ 3มื้อ ยังมีไม่ค่อยจะพอเลยโว้ย ฮือออ! ) มันเป็นเพราะกระเพาะเราร่ำร้องถึงนมสดจากเต้า ความละมุนของโยเกิร์ตธรรมชาติ และไอศกรีมนมข้นๆ สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่กวักมือเรียก ทำให้เราตกอยู่ในภวังค์ เดินตามต้อยๆ เหมือนถูกสะกดจิต ไม่เห็น ไม่ได้ยินสิ่งรอบข้าง พลางคิดกันว่าเราคงไม่ต้องไปไกลถึงฮอกไกโด เพื่อลิ้มรสนมสดชั้นดีแบบที่เขาว่ากัน
เรานึกย้อนกลับไปวันที่เราเดินทางมาที่นี่ เรานั่งตัวจมอยู่เบาะหลังสุดของรถบัสคันโต ในรถมีคนไม่ถึง 10 เราจึงเลือกตำแหน่งไหนก็ได้ตามใจ ภาพข้างหน้าต่างที่ผ่านไปเร็วกว่าปกติ 1ระดับ เหมือนเรากดปุ่ม forwardx2 บนเครื่องเล่นวีดีโอเปลี่ยนภาพทิวทัศน์ความเป็นเมือง มีร้านรวง ตึกสูงใหญ่ของเมืองคานาซาว่า เมืองหลวงของเขตอิชิกะวะ ก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นภูเขาสีเขียวอ่อน เราพยายามไม่ละสายตาจากภาพข้างทาง พยายามมองหาป้ายรถบัส Anamizu ที่คุณตาชาวญี่ปุ่นส่งอีเมล์มาให้เรา เพราะคนขายตั๋วบอกกับเราว่า มันจะใช้เวลาเดินทาง 15นาที (ฟิฟทีน หรือฟิฟธี่ก็ฟังไม่ค่อยจะชัด) แต่นี่มันปาเข้าไป ชั่วโมงนึงแล้ว ก็ยังไม่เจอป้ายที่ตรงกับที่คุณตาบอกเสียที เราเดินไปหาคนขับรถ ทักทายอย่างอ่อนโยนด้วยภาษากายและประโยคภาษาญี่ปุ่นที่ใครๆ ก็รู้
"อาโน...สุมิมาเซน..เอิ่มม..”
แล้วโชว์ปลายทางที่เราจะไปให้เขาดู เขาพยักหน้าหงึกๆ แล้วหันกลับไปขับรถต่อ
เรามองออกไปนอกหน้าต่าง
“ทะเล? ทะเลหวะ” เราพูดกับก้อย เพื่อนร่วมเดินทางตลอดสองเดือนหน่อยๆ นี้
“ใช่เหรอวะ? ฟาร์มนมริมหาด?” เพื่อนตั้งคำถาม
ฉันยักไหล่
พูดคุย/ ติชม/ สอบถามมากันได้ที่นี่นะคะ https://www.facebook.com/ggrroowwss
กระทู้ก่อนจ้า
ชาวไร่มือสมัครเล่นแลกที่อยู่ที่กินที่ญี่ปุ่น เพราะไอดอลของเราคือ HARVEST MOON (1)
http://ppantip.com/topic/33223394
ชาวไร่มือสมัครเล่นแลกที่อยู่ที่กินที่ญี่ปุ่น เพราะไอดอลของเราคือ HARVEST MOON (2)
http://ppantip.com/topic/33295148
WWOOF Switzerland ประสบการณ์ทำงานในฟาร์มแลกที่อยู่ที่กินครั้งแรก 1 (ที่ทำให้มีครั้งที่สองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ)
http://ppantip.com/topic/33142921
WWOOF Switzerland ประสบการณ์ทำงานในฟาร์มแลกที่อยู่ที่กินครั้งแรก 2 (ที่ทำให้มีครั้งที่สองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปดเก้าสิบ)
http://ppantip.com/topic/33171519