ผมเองได้ยินชื่อมหากาพย์ มหาภารตะ มาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยได้ศึกษาอย่างจริงจัง
เคยรู้แต่ว่าเป็นการรบกันของ สองตระกูล เการพ กับ ปานฑพ ซึ่งเป็นญาติกัน
จนกระทั้งวันนึงผมได้เรียนวิชาปรัชญา อาจารย์ที่สอนเล่าถึงความสนุก ของมหากาพย์เรื่องนี้ผมเลยหามาอ่าน
ยอมรับเลยที่ตอนแรกที่อ่าน ผมก็ชอบ อรชุน เพราะเป็นพระเอกของเรื่อง อ่านไปอ่านไป
ชอบปู่ภีษมะ ประมาณว่าปู่แกเทพสุดๆ แต่ท้ายที่สุด พอถึงตอนนี้ผมอ่านไม่จบที
กลายเป็นว่าตัวละครที่ผมชอบที่สุดคือ กรรณะ ชายผู้อาภัพ ชีวิตน่าสงสารมาก
เกิดมาก็ถูกแม่ทิ้ง ไปเรียนวิชาับโฑรณาจารย์ก็ถูกรังเกียด ไปเรียนกับปรศุรามก็ถูกสาปอีก
ของดีที่พระอาทิตย์ให้ไว้ ก็ถูกพระอินทร์แปลงร่างมาขอเอาไปอีก
แถมตอนสู้ ก็ร็ว่าสู้กับน้องชายตัวเอง มีโอกาสฆ่า แต่ก็ทำไม่ลง เรียกได้ว่าชีวิตบัดซบมาก
ผมอ่านแล้วสงสารกรรณะมาก ผมเลยอยากถามว่า
1. ถ้าคุณเป็นกรรณะ คุณจะทำอย่างไร
2. ถ้ากรรณะ สามรถเปิดเผยตัวเองว่าเป็นพี่คนโตของ ฝ่ายปาณฑพแล้วร่วมรบกับพี่น้องตนเอง สงครามจะจบเร็วกว่านี้ไหม
ต่อให้ฝ่ายเการพ ผนึกกำลังกับเลยทั้งภีษมะและโทณณาจารย์