หนึ่งในเหตุการณ์ในมหาภารตะ  ที่คนส่วนใหญ่สะเทือนใจที่สุดตอนหนึ่ง  คือ  การตายของกรรณะ  สุริยะบุตร  
          คนส่วนใหญ่เกือบทั้ง 100  %  มองว่า อรชุน  กฤษณะโกง เป็นฝ่ายชั่วร้าย  กรรณะ ทุรโยธน์  เป็นฝ่ายดี    
          ความจริงอีกด้าน  กรรณะ  ทำสิ่งที่อรชุน  และกฤษณะ (ภาคมนุษย์)  ไม่รู้  คือ 
          กรรณะ  สามารถจับยุธิษฐิระ  ภีมะ  นกุล  และสหเทพ  ได้  ซึ่งหมายถึง  สามารถสังหารทันที  หรือจับเป็นเชลยศึก
ภาพรวมกลยุทธ์ของแม่ทัพฝ่ายเการพ   
-  ภีษมะ  ในฐานะปู่  ไม่อยากสังหารหลานชายทั้ง 5 คน  จึงคิดทำลายกองทหารอย่างเดียว  ไม่คิดฆ่าแม่ทัพฝ่ายปาณฑพที่เป็นหลานชายทั้ง 5 คน  หรือลูกหลานฝ่ายปาณฑพ  
-  โทรณาจารย์   ในฐานะอาจารย์  แม้อยู่ฝ่ายเการพเพราะลูกชาย  แต่บอกกับแม่ทัพฝ่ายเการพทุกคนว่า  การสังหารอรชุน เป็นไปไม่ได้  หรือการรบยามมีอรชุน  ก็เหมือนรู้ใส้รู้พุงอาจารย์หมด  ดังนั้น  กลศึกต้องทำตอนอรชุนไม่สามารถแสดงผลต่อการรบโดยรวมได้  เลยใช้  กฎ   ท้าดวลตัวต่อตัว  ซึ่งต้องหาคนที่กล้าสู้ตายกับอรชุน   ไปท้าประลองตัวต่อตัว  แล้วให้กลพยุหะ  ล้อมจับยุธิษฐิระบังคับให้เล่นสะกาอีกครั้ง  เท่านั้น (แปลว่า  ไม่มีแผนจัดการอรชุน  มองอีกมุม  โทรณาจารย์แก่ประกาศเองว่า อรชุน เก่งที่สุดในโลก (จนกรรณะ  อาศัยเป็นเหตุขอท้าประลองอรชุน)  ถ้าแก่จับอรชุนได้หรือปราบอรชุนได้  คำประกาศของแก่ก็ไม่จริงสิ) 
          เห็นอะไรที่ประหลาดไหมครับ
          เการพ จะชนะศึก  คือ  ทำลายกองทัพทั้งหมดของปาณฑพได้  หรือจับยุธิษฐิระ  แล้วบีบบังคับเล่นสะกา  หรือต่อรองให้ยุธิษฐิระ  ยอมรับการอยู่ป่าต่อไป
          กรรณะ  สามารถจับยุธิษฐิระ  แต่ปล่อยไป  เหตุผลง่ายๆ  ที่คนเข้าใจ  คือ  กรรณะ  สัญญากับ
แม่กุนตีว่า  จะไม่ฆ่าใคร   นอกจากอรชุนเท่านั้น
          แต่ความจริง  คือ  การที่กรรณะจับยุธิษฐิระ  บังคับเล่นสะกาหรือให้สัญญากับทุรโยธน์ว่า จะอยู่ป่าแลกกับชีวิตน้อง ๆ  อีกสามคน อย่าง  ภีมะ  นกุล  และสหเทพ  ที่กรรณะสามารถจับได้  มันทำได้ประโยชน์ทั้ง  ทุรโยธน์ และไม่ผิดสัญญากับกุนตี  
          แต่กรรณะ  เลือกปล่อยครับ  แล้วเลือกไปสู้กับอรชุนแทน  ซึ่งเป็นวิธีที่กองทัพฝ่ายเการพรู้มาแต่ต้นว่า  งานหินสุดๆๆๆๆๆๆๆ  เพราะขนาดใช้กลพยุหะที่โหดสุดๆ   ล้อมรอบรถศึกคันเดียวของอรชุนกับกฤษณะด้วยกองทัพไม่ต่ำกว่า 7 กองทัพพร้อมด้วยขุนศึกระดับเดียวกับกรรณะ  5 - 7  คน  ยังทำอะไรอรชุนไม่ได้  แถมชยัทรถ  ยังตายอีก  แล้วตอนที่กรรณะเป็นแม่ทัพ  กองทัพทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกันแล้ว   และ
ถึงกรรณะจะอ้างว่า  เป็นการดวลตัวต่อตัว แต่ปู่ภีษมะ  ที่กองทัพฝ่ายเการพยกว่าเก่งทั้งด้านการจัดทัพและดวลตัวต่อตัว  ยังข่มอรชุนไม่ลง  (สู้กันเต็มที่เต็มกำลัง  ระดับอินวินซิเบิ้ลทั้งคู่แล้วยังไม่มีท่าทีว่าใครจะด้อยกว่า)  อีกทั้ง  ผลงานของกรรณะที่ผ่านมายังไม่ได้พิสูจน์ว่าเหนือกว่าปู่ภีษมะเลย  การตัดสินใจด้วยการดวลตัวต่อตัวจึงเป็นการผูกผลแพ้ชนะของสงครามที่สิ้นคิดไปด้วยซ้ำ  เพราะการดวลตัวต่อตัว  ในระดับฝีมือทัดเทียมกัน  อะไรก็เกิดขึ้นได้  มันจึงไม่ใช่กลยุทธ์แห่งชัยชนะที่แน่นอน
          แต่กรรณะ  เลือกทิ้งกลยุทธ์ที่สามารถทำให้ฝ่ายเการพชนะ 100 %  แล้วไปดวลตัวต่อตัวซึ่งไม่มีหลักประกันว่าจะมีใครชนะอรชุนได้ 100 %
          ทำไมกรรณะจึงเลือกกลยุทธ์เหมือนทรยศทุรโยธน์  จะอ้างว่า  ไม่ฆ่าน้องทั้งสี่ตามที่สัญญากับแม่กุนตีก็ไม่ใช่นะครับ  เพราะการจับตัวไม่ได้ทำให้ตาย 
          เหตุผลหลักในบทประพันธ์  คือ  กรรณะต้องการดวลตัวต่อตัวกับอรชุน  และพิสูจน์ฝีมือกับอรชุนเท่านั้น  เว้นแต่ว่า  จริงๆ  แล้ว  ในอีกมุมมองหนึ่ง กรรณะ ตาสว่างแล้วครับ ว่า  ทุรโยธน์ต้องเลือกฆ่าล้างฝั่งปาณฑพ  ถึงจะจับเป็นได้ก็ตาม
          1  กฤษณะบอกกรรณะว่า  กุนตี  จะยอมอับอาย  แต่จะเปิดเผยฐานะของกรรณะ  คือ  พี่ชายคนโตของปาณฑพ  ดังนั้น  เพื่อยุติสงคราม  กรรณะขึ้นเป็นผู้สืบทอดที่แท้จริงเหนือยุธิษฐิระ  และทุรโยธน์/กรรณะ ปฏิเสธครับ
          มุมมองผม   มันจะต่างอะไรในสายตาทุรโยธน์  ๆ  ทำอะไรกับปาณฑพ  วางเพลิงเผาทั้งกุนตีและลูก  ซึ่งกรรณะก็รับรู้   ส่งกองทัพไปฆ่าในขณะปาณฑพอยู่ในป่า  สรรหาวิธีการแย่งชิงทุกอย่างเป็นของตนเอง  อยู่ๆ  กรรณะ  ก็จะไปบอกทุรโยธน์ที่กำลังของขึ้นรวมกองทัพ 11 อักเษาหินี  ทหารประมาณ 2,000,000  นาย  เพื่อเฉลิมฉลองให้กรรณะ  รึครับ  /  ตอนนี้  ทุรโยธน์  ไม่รู้  แต่หากมีข่าวเล็ดรอดไปว่า  กรรณะ เป็นปาณฑพ  ที่มีสิทธิ์ขาดในราชบัลลังค์หัสตินาปุระดีกว่าทุรโยธน์ กรรณะมิกลายเป็นปาณฑพ
คนหนึ่ง  ที่อาจถูกวางยาพิษแบบภีมะ  ถูกลอบวางเพลิงแบบกุนตีและปาณฑพทั้ง  5 รึ  พูดง่าย ๆ  กรรณะมองทุรโยธน์ขาดครับ
          2  กรรณะ  ไม่ฟังคำพูดของสารถีที่เตือนว่า  กดเป้าให้ต่ำลงนิดนึง  จนกฤษณะบังคับม้าให้ย่อเข่าลงได้ในจังหวะคริติคอลฮิตของกรรณะ  ธนูจึงไปโดนมงกุฎแทน  ตามบทประพันธ์เป็นการย้ำความศรัทธา
ในพระเจ้า (กฤษณะเป็นพระเจ้า)
          มุมมองผม    กรรณะ เรียนรู้ศาสตร์การรบมาจากปรศุราม  และฝึกฝนการรบอย่างเข้มข้นในช่วง 13 ปี ก่อนมหาสงคราม  กรรณะ กลับไม่รู้ว่า  สารถีขับรถศึกมีผลต่อชัยชนะในการต่อสู้บนรถศึก
มันไม่ประหลาดไปหน่อยรึครับ  นั้นเป็นที่มาของ  คำสาปว่าให้หลงลืมสิ่งที่เรียนรู้มา  ขนาดสารถีของตนเตือนยังไม่สนใจ  ไม่คำนึงถึง  ผมว่าไม่ใช่ครับ 
          ลองกลับไปตอนที่บรรยายการต่อสู้ของกรรณะ กับอรชุน  ซึ่งแบ่งเป็นสองช่วง
          ช่วงที่ 1   กรรณะ  ดีใจสุดที่จะได้ดวลกับอรชุนสักที  หลังจากที่ทุรโยธน์ไม่ยอมให้ไปท้าดวลตั้งแต่ได้สิทธิ์วรรณะกษัตริย์มา กรรณะฝึกฝนมุ่งมั่นจะพิสูจน์กับอรชุนให้ได้  แต่อรชุนที่ผ่านศึกยากลำบากมา  พอเห็นกองทัพเท่ากัน  รู้สึกงานมันหวานหมูไม่หินเท่าช่วง 15  วันแรก  อรชุนเลยผ่อนคลายในการต่อสู้กับกรรณะ  จนมากเกินไปในสายตากฤษณะ  ผลคือ  กรรณะยิงเกือบโดนหัวอรชุน  จนกฤษณะต้องช่วยด้วย
สกิลบังคับม้าขั้นเทพ  แต่หากเชื่อสารถีของตนเอง  สกิลขั้นเทพของกฤษณะก็ช่วยไม่ได้
          ช่วงที่ 2    อรชุนโดนกฤษณะตำหนิอย่างหนักโทษฐานผ่อนคลายในการต่อสู้กับกรรณะ  อรชุนเลยสัญญาว่าจะสู้เต็มที่  คราวนี้กลับมาเป็นการต่อสู้ที่สูสีทัดเทียม  จนกระทั่ง  คำบรรยายมาครับ  กรรณะสู้ด้วยความหนักแรง  เปลืองแรง  ทั้งเหงื่อไหลโทรมกายและรอยเลือดเต็มชุดเกราะ  (เพราะไม่มีเกราะเทพแล้ว)  แต่อรชุน  ไม่บรรยายอะไรเลย  แล้วจู่ ๆ  ก็มาถึงหล่มโคลน  กรรณะเดินลงไปดึงล้อรถศึก  และหันมามองธนูของอรชุนที่กำลังพุ่งมาเจาะคอด้วยรอยยิ้มครับ  
          มุมมองผม  กรรณะได้พิสูจน์ตนเองต่ออรชุนแล้วว่า  ถึงไม่มีของวิเศษ  ก็เป็นคู่ต่อสู้ที่ห้ามประมาทแม้แต่นิดเดียว  จะผ่อนคลายลงก็ไม่ได้  ต้องทุ่มเทพลังการฝึกปรือทั้งชีวิตจึงจะรับมือกรรณะได้  และกรรณะก็รู้แล้วว่า  ศึกจะจบอย่างไรครับ  อรชุน  ตอนต้นเรื่อง  มีบทที่วางไว้ว่า  มีสกิลถนัดยิงธนูทั้งสองมือได้แม่นยำเท่ากัน  ผลประการแรก  คือ  พละกำลังในการน้าวสายธนูสมำ่เสมอและสามารถรักษาพละกำลังในการต่อสู้ที่ยาวนานได้  ผลประการที่  2  มุมมองในการยิงธนูแต่ละมือ  มันจะเป็นมุมมองคนละด้านกัน  (ตอนประลองเลือกคู่ชิงเทราปตี  ทรุปัถ  จึงออกแบบให้ยิงธนูโดยมองผ่านกระจกน้ำ  ซึ่งมั่นใจว่าอรชุนจะทำได้คนเดียว)  ประการที่ 3   เพราะการฝึกฝนที่ต่อเนื่อง  จึงได้สกิลถนัดรบในเวลากลางคืน  พูดง่ายๆ  กรรณะสู้กับอรชุนยังไม่ทันหมดเวลากลางวัน ดี  กรรณะก็เริ่มมีบทบรรยายการออกอาการพละกำลังจะดาวน์ลง  (แต่บทแค่ตั้งท่าครับ  ยังไม่ดาวน์ลง)  ก็เจอหล่มโคลน
(เสริม  เกร็ดเกี่ยวกับเทพซะหน่อย  ยามกลางวันกรรณะลูกพระอาทิตย์จะแกร่ง  ส่วนอรชุนตอนกลางคืนจะยิ่งแกร่งกว่าเพราะเป็นลูกพระอินทร์ที่มาแนวๆ  ถ้าฝนตก  ท้องฟ้ามืดครึ้มนี่อรชุนจะแกร่งขึ้นอีก )
          กรรณะ  แพ้ไม่ใช่เพราะกฤษณะโกง  หรือถูกคำสาป  กรรณะยอมที่จะไม่ฆ่าอรชุนต่างหากครับ
จึงจงใจเปิดโอกาสให้กฤษณะใช้สกิลขั้นเทพช่วยอรชุน  เพราะกรรณะย่อมอยากเอาชนะอรชุนในสภาพพร้อมรบเต็มที่หรือตั้งใจรบสุดฝีมือมากกว่า
          สรุปว่า  มุมมองผม  กรรณะได้คำตอบแล้วครับ  สู้กันขนาดนี้  ผลก็คือ  ทัดเทียมกันในด้านฝีมือ  
ซึ่งมันก็เป็นมาตั้งแต่ต้นเรื่องนั้นแหละ  แต่การที่จะรู้ผลแพ้ชนะมันอาจจะลากยาว ๆ  ซึ่งตามคำบรรยายมีแนวโน้มที่จะให้อรชุนได้เปรียบ  (และหากคำนึงถึง  คำบรรยายสกิลสองสกิลของอรชุนแล้วละก็  อรชุนจะได้เปรียบทั้งพละกำลังที่สม่ำเสมอและความถนัดในการรบตอนกลางคืน )  การที่จะชนะอรชุนจึงยากมากๆ จริง  อย่างที่ ปู่ภีษมะลอง  และโทรณาจารย์แก่ประกาศไว้นั้นแหละ  และเพื่อยุติปมปัญหาและรักษาคำพูดกับกุนตี  ว่า  เสร็จศึกนี้  แม่กุนตีจะมีลูก 5 คน
          ถูกแล้วครับ  วิธีรักษาสัจจะที่ให้กับแม่กุนตีที่ทำได้ คือ  ต้องให้ปาณฑพ ชนะ ทุรโยธน์ครับ
ถ้ากรรณะจับยุธิษฐิระ แล้วไปให้ทุรโยธน์  ยังไงทุรโยธน์ก็ไม่มีทางปล่อยปาณฑพไว้แน่นอน เพราะพฤติการณ์ที่ผ่านมา คือ  ทุรโยธน์ไม่เคยปล่อยปาณฑพอยู่แล้ว  อย่างที่รู้ทุรโยธน์เป็นคนนำทัพและพากรรณะไปตามฆ่าปาณฑพถึงในป่า  แถมก่อนศึกยังอาฆาตถึงขนาดพูดแบบว่าที่ดินเท่าปลายเข็มก็ไม่ให้  มันหมายถึง  ลูกหลานปาณฑพก็จะไม่รอดด้วยซ้ำ  ไม่มีแผ่นดินให้อยู่  ยิ่งในซี่รี่  ย์จะสะท้อนความคิดนี้ผ่านศกุนิที่พร่ำสอน
ทุรโยธน์  และตอกกลับธฤตราษณ์และคานธารี  ถึงฐานะของทุรโยธน์ที่จะถูกยุธิษฐิระแย่งทุกอย่างในราชวงศ์ไปหมดเลย  ศกุนิและธฤตราษณ์ปลูกฝังหัวทุรโยธน์มากเกินไป  และถ้าข่าวที่กรรณะเป็นปาณฑพ
รั่วไป  กรรณะที่รู้เช่นเห็นสันดานทุรโยธน์ดีจะเปลี่ยนแปลงทุรโยธน์ได้อย่างนั้นรึ
          ข้อสังเกต  คือ  เมื่อกรรณะตายไป  ทุรโยธน์ดีใจที่อัศวถามาไปลอบฆ่าปาณฑพ  ย้อนแย้งไหมครับ  ทุรโยธน์เพิ่งชื่นชมกรรณะ  หลังรู้ว่ากรรณะเป็นปาณฑพแต่ไม่ยอมขึ้นเป็นจักรพรรดิ์แทนยุธิษฐิระและทุรโยธน์  แต่ทุรโยธน์ตอบแทนด้วยการจะฆ่าพี่น้องทุกคนของกรรณะ  นี่คือการกระทำของมิตรแท้รึครับ
          มุมมองผม  กรรณะ  รู้สันดานที่ปลูกฝังมาดีของทุรโยธน์  ศกุนิมันบิ้วทุรโยธน์จนไม่อาจอยู่ร่วมโลกกับปาณฑพ  กรรณะก็แค่ปาณฑพคนหนึ่ง  ทุรโยธน์มันรู้เกี่ยวกับกรรณะแค่ไหน  รู้ว่าไม่ยอมขึ้นเป็นจักรพรรดิ์
เฉยๆ  เพราะอัศวถามาไม่กล้าบอกความจริงทั้งหมดว่า  กรรณะปล่อยยุธิษฐิระ   หรือว่าฝ่ายเการพไม่รู้ระแคะระคายไปถึงหูทุรโยธน์
          ความจริง  คือ  กรรณะจะรักษาสัจจะได้  ต้องรบและตายในศึกอรชุนเท่านั้นครับ  ถ้ากรรณะชนะอรชุน  กรรณะก็ไม่อาจรักษาสัจที่ให้ไว้กับกุนตีได้ว่า  หลังเสร็จศึกแม่จะยังมีลูก 5 คน  เพราะทุรโยธน์จะอย่างไร  มันฆ่าปาณฑพแน่นอนครับ  และกรรณะก็จะตายด้วย  เพราะไม่มีประโยชน์ไว้ต้านอรชุนอีกต่อไปแล้ว  คนที่วางเพลิงฆ่าแม่และลูกเพื่อได้อำนาจ  จะยอมยกอำนาจให้ปาณฑพ  และปล่อยให้ปาณฑพมีชีวิตรอดหลังจากที่จ้องฆ่ามาตั้งแต่กำจัดภีมะตอนเด็กนั้นเลย  
          แต่ในมุมมองกรรณะ  ใครก็รู้ว่า กรรณะมีทุกวันนี้เพราะทุรโยธน์  ไม่ใช่กุนตี  ที่กุนตีจะเปิดเผยก็เพราะทุรโยธน์ก่อเหตุระดมทั้งโลกมารบกัน กรรณะในฐานะคน ๆ หนึ่ง  การทรยศทุรโยธน์ซึ่งเป็นทั้งเจ้านายและเพื่อน  มันเป็นสิ่งที่แย่มากๆ  แต่การไม่รักษาคำพูดกับแม่  ในฐานะลูกชายคนโตและในฐานะกษัตรย์
ในฐานะพี่ชายคนโตซึ่งต้องทำหน้าที่แทนพ่อที่ตายไป  การรักษาชีวิตแม่และน้องชาย  มันคือหน้าที่ที่กรรณะต้องมีมากกว่ายุธิษฐิระแล้วครับ
          มุมมองผม   กรรณะได้รักษาภาพที่จะไม่ทรยศทุรโยธน์หรือตัวเอง (ที่ตั้งตนเป็นศัตรูกับอรชุนมาตลอด)  แต่โดยเนื้อแท้  กรรณะรู้ว่าแม่กุนตีรักตัวเองแค่ไหน  ขนาดปู่ภีษมะยังจับพิรุธได้  จนสืบทราบแล้วกรรณะจะไม่รับรู้ความรักจากกุนตีเลยรึครับ  ศึกสุดท้าย  กรรณะมองน้องชายทุกคนด้วย
ความรัก  แม้กระทั่งอรชุนเอง  แม้การจะอยากเอาชนะน้องชายอรชุนจะมีมาก  แต่กรรณะก็ได้รักอรชุนในฐานะน้องชายไปแล้วครับ
          กรรณะ  สุริยะบุตร  จึงย้ายฝั่งมาเป็นปาณฑพ  เป็นพี่ชายคนโตของปาณฑพ  ที่ทำหน้าที่พี่ชายคนโตได้อย่างสมบูรณ์  โดยไม่ยอมได้ชื่อว่า ทรยศเพื่อนเด็ดขาด  หรือเสียคำสัตย์