จากที่เคยเป็นคนไข้ทางด้านจิตเวชอยู่มาได้สักครึ่งปี รู้สึกว่าหมอในเมืองไทยไม่ค่อยให้คำแนะนำในการปฎิบัติตัวเท่าไหร่เลยครับ

ผมว่าโรคที่เกิดจากจิต มันต้องรักษาด้วยจิต จากที่ผมไปหามา ได้ไม่ได้ก็จ่ายยาอย่างเดียว ไม่ค่อยมีคำแนะนำเพิ่มเติมเลยครับ

เข้าใจว่ามันต้องกินยารักษาควบคู่กันไปด้วย แต่ผมว่าการรักษาด้วยจิตบำบัดอาจให้ผลในระยะยาวดีกว่าครับ

มีเหตุการณ์ใดบ้างที่หมอจะวินิจฉัยโรคผิดไหมครับ ?

เข้าเรื่องเลยนะครับช่วงที่ผ่านมาผมเจอมรสุมชีวิตอย่างหนัก เครียดมากครับ แต่ผมคิดว่าผมไม่ได้เป็นโรค

ซึมเศร้านะครับ แต่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำอ่อนๆ และนอนไม่ค่อยหลับครับ พอนอนน้อยก็ยิ่งเครียด ยิ่งปวดหัว พอยิ่งเครียดๆก็พาลทำให้นอนไม่

หลับอีก เป็นวงจรอุบาดเลยครับ ทำให้ส่งผลกระทบกับอารมณ์ ความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง และหน้าที่การงานครับ เลยไปปรึกษาจิตแพทย์ หมอก็เลยให้ยาแก้

ซึมเศร้า และยานอนหลับมากิน เข้าใจว่าโรคย้ำคิดย้ำทำมันใช้ยาตัวเดียวก็ที่รักษาซึมเศร้า แต่ผมว่า กลายเป็นยิ่งกินยิ่งแย่ครับ ไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุขเพิ่มขึ้น

เลย อีกทั้งเรื่องผลข้างเคียงของยา ก็เปลี่ยนยามาเรื่อยๆ ประมาณครึ่งปีแล้วครับ ไม่ได้รู้สึกว่าสุขภาพจิตดีขึ้นเลย

อาการย้ำคิดย้ำทำบางช่วงก็หนักกว่าเดิมหรือบางช่วงก็ดีขึ้นเป็นๆหายๆครับ มีแต่การนอนเท่านั้นที่คิดว่าหลับได้ดีขึ้น เพราะได้ยานอนหลับมาช่วย

แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าเหมือนเครียดๆ ปวดหัวตลอดเวลา และร่างกายอ่อนเพลียๆ ปวดหัวบ่อยๆ อ่อนล้ายังไงไม่รู้ครับ รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขในชีวิตเลยครับ

ผมควรหยุดทานยาดีไหมครับ เพราะทุกวันนี้ก็กินในโดสที่น้อยอยู่แล้วครับ ผมอยากหยุดและแก้ปัญหาที่สุขภาพจิตเอาดีกว่าครับ โดยการปฎิบัติธรรม และ

ออกกำลังกาย อะไรพวกนี้ครับ ผมเคยนั่งสมาธิอยู๋ช่วงนึง วิปัสนา และเจริญสติ รู้สึกทำให้มีความสุขและจิตใจสงบมากครับ

เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างครับ