ผมเป็นลูกคนสุดท้องในครอบครัวหนึ่ง พ่อแม่รับราชการระดับ 8  ผมมีพี่ชาย 2 คน ซึ่งอายุไล่เรี่ยกัน อยากระบายความรู้สึกและมีคำถามครับ เนื่องจากปัจจุบันผมอายุ 22 ปี ซึ่งเรียนจบแล้ว รู้สึกน้อยใจพ่อกับแม่ สมัยม.ปลาย ผมต้องเดินกลับบ้านเองทุกวันกว่า 3 กิโลเมตร  และตลอดเวลาสมัยที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย ได้เงินเดือน 4000 บาทต่อเดือน ซึ่งผมต้องเก็บเป็นค่าหารห้องกับเพื่อน ค่าน้ำ ค่าไฟ สรุปผมใช้เดือนละ 2800 บาท ทั้งๆที่พี่ชายผมได้คนละ 8000 บาทแถมเช่าห้องจ่ายค่าไฟ-น้ำให้อีกด้วย ผมรู้สึกน้อยใจมาก เนื่องจากต้องประหยัด ไม่เคยมีโอกาสไปสังสรรค์กับเพื่อนเลย

               จนวันหนึ่ง ผมเกิดอยากได้โทรศัทพ์ขึ้นมา เนื่องจากตั้งแต่เรียนมาเคยใช้โทรศัพท์เลย พ่อและแม่ซื้อไอโฟนให้พี่คนละเครื่อง ส่วนผมได้โนเกียร์ชนิดที่ว่า โทร-รับ ได้แค่นั้นจิงๆ ยังดีที่ยังเป็นหน้าจอสี ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจ แต่ก็อ๊ะ พ่อแม่ต้องส่งลูก 3 คนนี่นา ผมก็เลยทำใจ จนไม่คิดอะไรมาก ขนาดผมขอคอมพิวเตอร์ พี่ชายผมทั้ง 2 ได้คนละเครื่อง ถึงทีผมขอมั่ง ผมได้แต่ CPU ครับ โอ้โห เงิบที่ได้มาน้อยนิดผมก็ต้องเก็บเงินมาเพื่อซื้อหน้าจอเอง

              ล่าสุดเงินที่ผมเก็บจากสมัยเรียน อยู่ดีดีแม่หยิบเงินผมไปหมดกระเป๋าตัง ผมนี่แทบจะนั่งร้องไห้เลย เงินก็ได้แค่นี้ ยังจะมาเอาของผมไปอีก แบบนี้ไม่ไหวแล้ว โทรไปปรึกษากับแฟน อยากจะหนีไปให้พ้นๆ ไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านนี้อีก แต่ก็ทำไม่ได้จิงๆครับ พ่อแม่เราต้องดูแล
              
              ทุกวันนี้ท่านกินข้าวกัน 2 คน ไม่เคยเรียกผมไปกินด้วยเลย ผมก็เดินไปหน้าปากซอยกินก๋วนเตี๋ยวคนเดียวแบบนี้ แทบทุกวัน พอกลับมาบอกให้ผมเก็บจานชามไปล้างด้วย
              
ปล.  ทุกวันนี้ผมเนี่ยแทบจะเก็บกระเป๋าออกจากบ้านแล้วครับ แบบนี้มันหนักเกินไป หรือผมควรจะทำอย่างไรดีครับ?