เราทำงานมาตั้งแต่เด็ก พ่อเราเสียตอนจะขึ้น ม.ปลาย แม่ติดการพนันหนักมาก เงินที่ได้จากประกันพ่อก็หมดไป เราไม่เคยเห็นตัวเงินเลยสักบาท พ่อเราถามก็ลอกว่าเรายังเด็ก เขาจะจัดการเอง และไม่นานก็มีสามีใหม่ เราไม่ชอบเขาเลย พากันติดการพนันจนเป็นหนี้นอกระบบ ตอนนั้นเราก็น้องยังเรียนอยู่ ยังอยู่ที่ รร เราอยู่ ม.6 น้องอยู่ม.3 แม่โทรมาบอกว่าเขากับสามีใหม่ได้ย้ายออกไปจากบ้านแล้วนะ ตอนนี้ไปอยู่ที่ตจวกับญาติ เขาบอกหนี้นอกระบบตามทุกวัน เขาเลยจะหนีไปหางานทำที่อื่น ตอนนั้นจุก พูดอะไรไม่ออก เราร้องไห้ออกมาหนักมาก แล้วเขาก็บอกให้เรากับน้องอยู่บ้านดีๆอย่าออกไปไหน หลายวันต่อมาเราก็เจอกับเจ้าหนี้ที่ว่านั้น เขามาตามหาแม่ที่บ้าน เราก็บอกว่าแม่ไปทำงานหาเงินอยู่ จนเรากลัวมากไม่กล้าอยู่บ้านตัวเอง เลยไปอยู่บ้านเพื่อน เราคิดมาตลอดว่าทำไมถึงทิ้งเรากับน้องไว้อยู่กันจามลำพัง เราคิดถึงพ่อมากๆเคยคิดฆ่าตัวตาย แต่แล้วใครจะดูน้อง จนเรียนจบ แม่ก็ให้น้องย้ายไปอยู่ด้วย เราติด ป.ตรีที่ มรภ.แห่งหนึ่งในกทม แต่ก็ไม่ได้เรียนต่อ เพราะไม่มีเงิน เราเลยตัดสินใจมาทำงานจนตอนนี้ก็จะเข้าปีที่5แล้ว ถ้าเราเรียนก็คงจบปีนี้พอดี เสียดายจัง เราใช้ชัวิตอยู่คนเดียวจนชินมาตลอด ทุกเดือนแม่ก็จะทักมาขอเงิน ซึ่งตามจิงเรามีกำหนดโอนให้อยู่แล้ววันเงินออก บางเดือนก็มีขอเพิ่ม จนเราก็เกือบจะไม่พอกิน เดือนชนเดือนตลอด เหนื่อยมาก บางครั้งขอเงินไปลงทุนทำนู้นนี่ก็ไม่เคยเห็นกำไรเลย บางเดือนเราไม่ไหวจิงๆพอเราบ่นออกไป ก็ตัดพ้อว่า ไม่มีก็ไม่เห็นต้องพูดยาวเลย แม่ขอแค่นี้ไม่ได้หรอ เฮ้อ! ไม่ใช้ไม่ได้นะ บางทีมันช็อตจิงๆ เงินเดือนหมื่นต้นๆ เราทำโอทีทั้งเดือนไม่พักเลย ไหนจะค่ากิน ค่าหาหมอ ค่าห้อง เขากะจะไม่ให้เราเก็บเลยหรอ เราตั้งใจจะเก็บไว้ทำบ้านนั่นแหละ เพราะที่อยู่ทุกวันนี้คือบ้านญาติ บ้านตัวเองก็ขายทิ้งไปแล้ว ทุกเทศกาลที่มีวันหยุด หลายคนอาจจะเฝ้ารอที่จะได้กลับบ้าน แต่สำหรับเรา ไม่เลย เราอึดอัดมาก เราไม่รู้เลยว่าความสุขของเราคือที่บ้านจิงๆหรือแค่ตัวเรา เราพยายามเซฟตัวเองทุกอย่าง เราเป็นคนวิตกกังวลหนักมาก เวลาคุยโทรศัพท์กับแม่ เราไม่เคยมีความสุขเลย T_T เราดูจะเป็นลูกอกตัญญูหรือเปล่า แต่มันคือความจิง หัวใจเราบอกแบบนั้น เขาไม่เคยถามเรื่องชีวิต ความเป็นอยู่ สุขภาพเราเลย เราป่วยหนักเป็นเดือนๆหยุดงานก็อยู่ตัวคนเดียว เรารู้ว่าเขามาหาไม่ได้หรอก แต่มันอดไม่ได้จิงๆ นี่ก็ใกล้วันตัดรอบโบนัส เขาก็โทรมาถามว่าจะได้จากเราเท่าไหร่ เราบอกปัดไปว่าไม่รู้เพราะอาจจะโดนหักหลายๆอย่าง เราไม่อยากกลับบ้านเลย เพราะจะหมดเงินเยอะ เราบอกเขาว่าจะโอนให้แต่อาจจะไม่ได้กลับนะ หมอนัดด้วย และก็ดูสถานการณ์โควิดด้วย เราอยากอยู่กับตัวเองมากกว่า เราจะผิดไหม แค่ขอให้ได้ระบาย เราไม่รู้จะไปคุยกับใคร มันพูดยาก บางวันก็เหมือนจะบ้าตายอยู่แล้ว