เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรากับแฟนคบกันมาสักพักนึง เขาเป็นคนดีมากค่ะ เป็นผู้ชายที่น่ารัก เอาใจใส่ เทคแคร์ ตามใจทุกอย่าง เราเคยมีแฟนมาหลายคน แต่ละคนจะเอาแต่ใจ ติสท์ อาร์ตตัวพ่อ คอยให้เราวิ่งตามตลอด จนบางทีเราเหนื่อย นั่งร้องไห้เป็นวันๆ แต่ก็ให้อภัย เพราะคิดว่ารักเลยทน จนวันนึงอีกฝ่ายเลือกที่จะไม่ทนแทน ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด
เรามาคบกับคนนี้ เขาทำให้เราเหมือนเป็นฝ่ายถูกไล่ตาม เวลาเราโกรธ เขาง้อ ทำทุกทาง (เรารู้จักแฟนคนนี้มานานพอสมควรค่ะ ถึงตกลงคบกัน แต่รู้จักในพาร์ทของการเป็นเพื่อนก็ประมาณหกปี รับรู้ว่าเวลาเขามีแฟน เขาทำตัวยังไงกับแฟน)  บางทีเราคิดเลยว่า เขาน่าจะหาคนที่รักเขามากกว่าเรา แคร์เขามากกว่าเรา ดูน้ำเน่าไปหน่อย แต่ก็อยากให้เขาเจอคนดีๆ เรารักเขาค่ะ แต่ไม่รู้มากพอที่จะทำให้เขารู้มั๊ย เราเข็ดกับความสัมพันธ์แบบต้องปรับตัวให้อีกฝ่ายชอบ ต้องเป็นแบบที่อีกฝ่ายให้เป็น และในที่สุดคนที่เสียใจก็เป็นเราเอง พอมาเจอคนนี้ เราเลยเลือกที่จะเป็นแบบตัวของตัวเอง เรื่องไหนที่มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ถ้ามันไม่กระทบความสัมพันธ์ เราก็ไม่เปลี่ยนจากเดิม แต่ในบางเรื่อง ไม่กระทบเราก็กระทบเขา เช่น เขาไม่ชอบให้เราไปไหนมาไหนกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มสองคน คือ เรากะเพื่อนคนนี้สนิทกันมานานแล้ว แต่พอมีแฟน เขาก็ไม่ชอบค่ะ ทั้งๆที่เรายืนยันไปแล้วว่า เพื่อน บางทีเพื่อนเกย์ เขาก็นอยด์ๆแต่ก็ให้ไป เรารู้สึกเราเห็นแก่ตัวมากไป เรื่องแค่นี้ทำไมไม่ยอมปรับ ทั้งๆที่ถ้าเป็นคนก่อนหน้านี้ เราคงปรับให้แล้ว
เราตั้งใจกับความสัมพันธ์นี้ค่ะ แต่ก็ไม่อยากทุ่มความรู้สึกไปหมด อยากเผื่อใจเอาไว้บ้าง  เรารักแฟนเราอยู่แต่ไม่รู้ว่าเพราะรักไม่มากพอ หรือเห็นแก่ตัว หรือสาเหตุอะไร ที่ทำให้เราตะขิดตะขวงใจ หรือเราชินต้องเป็นฝ่ายไล่ตาม พอมาเป็นฝ่ายถูกตามเลยรู้สึกแปลกๆ

ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนค่ะ