สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชีวิตคนเราไม่แน่นอนจริงๆนะคะ เพราะชีวิตของหักเหสุดๆหลังจากเลือกทางเดินที่พ่อแม่เลือกให้ ตอนนี้ฉันได้แต่งงานแล้วเจ้าบ่าวคือบุคคลที่ฉันรู้จักได้เพียงไม่ถึงสัปดาห์ โอเค ฉันคงต้องยอมรับและผ่านมันไปให้ได้ จากชีวิตสาวออฟฟิศเงินเดือนหลัก3หมื่นกว่า สู่การเป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัว สามีให้เดือนละ2หมื่นพร้อมทั้งเงินเดือนของเขาทั้งหมด และเขารับจากเรารายวัน จากชีวิตที่ต้องตื่น 7.30 อาบน้ำ แต่งตัว ออกจากบ้านในเวลา 9.30 เพื่อไปทำงานให้ทัน 10.00 มันหายไป หลังจากแต่งงาน เพราะเขาขอแค่ให้ดูแลบ้านและอาหารเป็นแม่บ้าน ไม่อยากให้ทำงานนอกบ้าน ฉันต้องตื่นตั้งแต่ 05.30 หรือ 06.00 เพื่อเตรียมอาหารเช้า เตรียมเสื้อผ้าให้เขาใส่ไปทำงาน ดูแลคนๆหนึ่งซึ่งไม่เคยรัก ทุกวันฉันนั่งเบื่ออยู่ในคอนโดของเขา ไม่รู้จะทำอะไร งานบ้านก็ทำจนหมดแล้ว ผ้าก็รีดจนหมดตู้ ไม่มีไรทำ นั่งเล่นเฟสไป มีเพจจากกระทู้ก่อนหน้านี้ เคยมีเพื่อนๆขอให้แชร์เรื่องราวหลังโดนคุมถุงชน ซึ่งก็คงมีแค่เพจนี้ที่อยู่เป็นเพื่อนเรา คอยระบาย จนวันก่อน เขามาบอกว่า เขาต้องไปเตรียมงานที่เขาทำอยู่ที่ต่างจังหวัด เขาทำธุรกิจส่วนตัวกับครอบครัวของเขา และเขายังบอกอีกว่า ฉันต้องไปด้วย 1 เดือนที่ฉันจะไปอยู่ที่อื่นที่ไม่คุ้น แต่ชีวิตนี้มอบให้เขา ค่ะ ฉันยอมไป คิดซะว่าไปเที่ยวละกันค่ะ เช้าวันถัดมา ฉันต้องเตรียมของเพื่อมาต่างจังหวัดทันที จากเดิม นั่งๆ ทำงาน ตอนเย็นเลิกงาน อาบน้ำนอน ทุกวันนี้ ไม่ใช่แล้ว บางทีเขาก็น่ารักนะคะ เทคแคร์เราดีมาก ขากินก๋วยเตี๋ยวข้างทางได้ ซึ่งตอนแรกที่ฉันเห็นเขา คิดเลยว่าคงติดหรูชัวร์ ยิ่งตอนก่อนวันแต่ง เขาพาเราไปซื้อของ ใช้เงินอย่างกับกระดาษ แต่ได้คุยกับเขามากขึ้นก็รู้เลยว่าเขาจ่ายวันนั้นเพื่อเรา ซึ้งดีมั้ย เราชอบอาหารข้างทางนะคะเราว่ามันอร่อย ราคาถูก เขาบอกเขากินบ่อย แต่จะเลือกกินเฉพาะต่างจังหวัด ในกรุงเทพรสชาดแย่ (ไม่รู้ว่าเขาไปกินที่ไหนมา เราว่าในกรุงเทพก็อร่อยนะ)
สุดท้าย การเดินทางก็เริ่ม เตรียมของทุกอย่างหมด มาถึงที่หมาย เราถามถึงที่พัก เขาบอกลืมเช็ค เอ่ออ สุดท้ายขับรถตะเวนหาที่พักสองชั่วโมงกว่า ไม่เจอ มาเจอคอนโด ราคาพอๆกับเช่าซื้อในกรุงเทพเลย ไม่ไหว ห้องเล็ก แพง และก็มาเจอหอพักราคาโอเคเพราะจะอยู่แค่เดือนเดียว ไม่ต้องการอะไรมาก มีที่ทำอาหารก็พอ เพราะเขาบอก อยากกินฝีมือเราทุกวัน ได้ห้องพักแล้วเลยไปหาอะไรกิน ซึ่ง ที่ปราจีนบุรีมีเยอะ คือส้มตำ ตั้งแต่เข้าเขตจังหวัดมา มีแทบทุกครึ่งกิโลเลยก็ว่าได้ แต่ที่เราไปซื้อ จะบอกว่าราคาถูกมาก ครกละ20 บาทเองแต่ซื้อมากินที่ห้อง ที่ร้านคนเต็ม หลังจากอิ่ม ก็จัดของ เก็บของ ทำหน้าที่แม่บ้าน เราเก็บ เขาอยากช่วย ทำแก้วแตกไปสองใบ เราเลยเถียงกันพักนึง เขาขนแก้วมาจากบ้านหกใบ มาอยู่สองคน เรางงกับเขามาก เอาแก้วมาทำไมตั้งหกใบแต่โดยรวม เขาน่ารัก ดูแลเราทุกอย่าง ใส่ใจเรามาก แต่เราไม่รู้อนาคตจะเป็นอย่างไร ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เพจของเราที่แชร์ชีวิตหลังจากแต่งงานนะคะ เพื่อนๆหลังไมค์มาขอจากกระทู้ที่แล้ว เลยทำเล่นๆค่า www.facebook.com/blind.marriage
จากสาวออฟฟิศคนหนึ่งสู่การเป็นแม่บ้านอย่างเต็มตัว
สุดท้าย การเดินทางก็เริ่ม เตรียมของทุกอย่างหมด มาถึงที่หมาย เราถามถึงที่พัก เขาบอกลืมเช็ค เอ่ออ สุดท้ายขับรถตะเวนหาที่พักสองชั่วโมงกว่า ไม่เจอ มาเจอคอนโด ราคาพอๆกับเช่าซื้อในกรุงเทพเลย ไม่ไหว ห้องเล็ก แพง และก็มาเจอหอพักราคาโอเคเพราะจะอยู่แค่เดือนเดียว ไม่ต้องการอะไรมาก มีที่ทำอาหารก็พอ เพราะเขาบอก อยากกินฝีมือเราทุกวัน ได้ห้องพักแล้วเลยไปหาอะไรกิน ซึ่ง ที่ปราจีนบุรีมีเยอะ คือส้มตำ ตั้งแต่เข้าเขตจังหวัดมา มีแทบทุกครึ่งกิโลเลยก็ว่าได้ แต่ที่เราไปซื้อ จะบอกว่าราคาถูกมาก ครกละ20 บาทเองแต่ซื้อมากินที่ห้อง ที่ร้านคนเต็ม หลังจากอิ่ม ก็จัดของ เก็บของ ทำหน้าที่แม่บ้าน เราเก็บ เขาอยากช่วย ทำแก้วแตกไปสองใบ เราเลยเถียงกันพักนึง เขาขนแก้วมาจากบ้านหกใบ มาอยู่สองคน เรางงกับเขามาก เอาแก้วมาทำไมตั้งหกใบแต่โดยรวม เขาน่ารัก ดูแลเราทุกอย่าง ใส่ใจเรามาก แต่เราไม่รู้อนาคตจะเป็นอย่างไร ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เพจของเราที่แชร์ชีวิตหลังจากแต่งงานนะคะ เพื่อนๆหลังไมค์มาขอจากกระทู้ที่แล้ว เลยทำเล่นๆค่า www.facebook.com/blind.marriage