เป็นครั้งแรกนะ ที่ดูเมะแล้วอยากร้องไห้ให้กับสถานการณ์อย่างในตอนนี้

ก่อนเริ่ม OP ตัวเต็มออกแล้วนะครับ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก่อนเริ่มเล่น ทัตสึมิถามชิมาดะว่า ถ้าออกไปจะทำยังไงต่อ ชิมาดะเลยบอก จะไปฆ่าคนทำร้ายน้อง
ทัตสึมิก็บอกว่านั่นไม่ใช่เรื่องผิดอะไร เพราะจากประสบการณ์สายสืบ โลกนี้มีคนที่สมควรตาย คนที่การกระทำ สภาพจิตใจเหมือนไม่ใช่คนอยู่เยอะแยะไป


เริ่มเล่นต่อ จนความทรงจำของชิมาดะ ตอนไปฆ่าคนร้ายกลับคืน โดยตัวเองโดนแทงสวนด้วย


แต่จากคำบอกเล่าของน้องสาว คนร้ายไม่ได้มีแค่คนเดียว


มาถึงทีทัตสึมิ ได้ความทรงจำตอนล้างแค้นคืนมาบ้าง


แล้วก็เล่นกันต่อ โดยทัตสึมิบอกให้ชิมาดะไปจัดการให้จบเรื่องซะ ถึงแม้จะเท่ากับตัวเองต้องเสียสละชีวิตก็ตาม
"ในการจะทำอะไรให้สำเร็จ ย่อมต้องมีการเสียสละบางอย่างไป"


แล้วก็เป็นชิมาดะ ที่ทำแต้มได้ จนความทรงจำทั้งหมด คืนมาที่ทัตสึมิ
โดยตอนตายนั้น ทัตสึมิ ไปตรวจดูบ้านรายชื่อผู้ต้องสงสัยในคดีนึง ซึ่งเป็นคนที่ทำร้ายน้องของชิมาดะ


แต่หลังจากเข้าบ้านก็โดนแทง โดยชิมาดะเองนั่นแหละ !!


ตามนี้ พอดีชิมาดะ ไปอาเจียนในห้องน้ำ แล้วทัตสึมิดันเข้ามาพอดี ชิมาดะเลยคิดว่าเป็นพวกอีกคน
เลยแทงซะ แล้วตัวเองก็สิ้นใจด้วย (เพราะโดนแทงสวนก่อนหน้านี้)


ชิมาดะเลยถามว่า งั้นทำไมทัตสึมิถึงไปอยู่ในที่นั้น จนโดนตัวเองแทง
ทัตสึมิเลยเริ่มสาธยาย ว่าตัวเองก็เหมือนเดคิม คอยตัดสินผู้คน เลยต้องคอยจับตาดูผู้ต้องสงสัยไว้เสมอ


และก็เป็นทัตสึมินั่นเอง ที่แอบดูตอนน้องของชิมาดะ (ซาเอะ) โดนข่มขืน จนซาเอะเข้าใจผิดว่าเป็นพวกคนร้ายอีกคน คอยดูต้นทาง


ส่วนที่ไม่เข้าไปช่วย ก็เพราะถ้าช่วย ก็จัดการคนร้ายไม่ได้
เพราะการจะตัดสินความผิดใคร จะต้องมีผู้รับเคราะห์ก่อน


ชิมาดะโมโหพุ่งเข้าใส่ แต่ก็โดนเดคิมห้ามไว้
ทัตสึมิเลยอธิบายต่อว่า ถ้าเข้าช่วย คนร้ายอาจเอามีดแทงซาเอะก็ได้
หรือต่อให้ไม่โดนแทง แล้วซาเอะรอด ก็ต้องมีคนอื่นรับเคราะห์อยู่ดี (ซาเอะ คงเป็นผู้รับเคราะห์คนแรก ของคนร้ายนี้ เมื่อมีผู้รับเคราะห์ ก็จัดการคนร้ายได้ตามหน้าที่)


แล้วเดคิมก็ถามว่าชิมาดะอยากจะทำอะไร คำตอบคือ อยากจะฆ่าทัตสึมิ เดคิมก็บอกเดี๋ยวจัดให้
เหตุผลเดคิมคือ แค่คำพูดยังบอกอะไรไม่ได้ ต้องยืนยันที่การกระทำด้วย


แต่การฆ่าคนตายนั้นเป็นไปไม่ได้ เลยจะให้ใช้วิธีสร้างความเจ็บปวดเจียนตายแทน
แต่หัวดำก็มาห้ามไว้ บอกแบบนี้มันไม่ใช่การตัดสินแล้ว


แล้วก็เริ่มตบเกรียนเดคิมเป็นชุดๆ ว่าไม่เคยมีชีวิต แล้วจะไปเข้าใจมนุษย์ได้ไง จะไปเข้าใจความเคียดแค้น ความโกรธ ความรัก อารมณ์ต่างๆ ได้ยังไง


แล้วยังจะมีหน้ามาตัดสินพวกเขาเหล่านั้นอีก แบบนี้มันผิดชัดๆ !!


ทัตสึมิเห็นแบบนั้น เลยพูดขึ้นมาว่า คนเรามันตัดสินแยกแยะกันไม่ได้หรอก ไม่ว่าใครก็อาจกลายเป็นคนโหดร้ายป่าเถื่อนได้ทั้งนั้น
แถมพูดอีกว่า พอเมียตาย ตัวเองล้างแค้นสำเร็จ ก็รู้สึกใจสงบ ตัดสินใจได้ว่า จะจัดการพวกขยะสังคมให้หมดไป
เป็นโชคดีซะอีกด้วยที่ตัวเองเป็นสายสืบ เลยมีข้อมูลของเจ้าพวกนั้นอยู่เยอะแยะไป !!


ชิมาดะฟังอยู่นานก็ชักทนไม่ไหว แต่หัวดำก็ยังห้ามไว้อีก
ส่วนทัตสึมิ รบเร้าให้ชิมาดะ จัดการตัวเองได้เลย


ทัตสึมิ : ถ้าปกป้องคนอื่นด้วยตัวเองไม่ได้ ก็ต้องจัดการฆ่าอีกฝ่ายซะ
           โลกเรามันก็นรกดีๆ นี่แหละ
           ถ้าเปลี่ยนโลกไม่ได้ ก็ต้องเปลี่ยนตัวเอง !!


แล้วชิมาดะ ก็จัดการตามที่ขอซะจนทัตสึมิจมกองเลือด
พร้อมคำสาบานจากปากชิมาดะว่า จากนี้ไป จะปกป้องซาเอะให้ดู แล้วก็ปรากฏรอยยิ้มความพอใจ.....


หลังจากนั้น หัวดำก็โวยวายกับเดคิม

"มนุษย์ไม่ได้ซับซ้อนมากอย่างที่คิด
มนุษย์เป็นสิ่งที่เรียบง่าย รู้สึกเศร้า โกรธ หวั่นไหวไปกับเรื่องเล็กน้อยกันได้ทั้งนั้น
แต่ก็ยังมีชีวิตกันอยู่ต่อไป โดยไม่รู้ว่าตัวเองจะพังทลายไปเมื่อไร
นั่นล่ะคือ มนุษย์ ล่ะ"

=จบตอน=


ส่วนปลายทางของทั้งคู่ มีภาพให้แค่นี้ ก็น่าจะอย่างที่คาดกันแหละครับ กอดคอกันไปเลย



-ไม่เคยอยากร้องไห้ให้ความจริงที่โหดร้ายกับอนิเมะเรื่องอื่นมาก่อนเลย มีเรื่องนี้นี่แหละ....
-ความนึกคิดของทัตสึมินั้น ผมว่า "ถูก" ในหน้าที่ ในข้อกฎหมาย แต่ "ผิด" ในด้านมนุษยธรรม จริยธรรม
-ส่วนชิมาดะ ก่อนหน้าฉากสุดท้ายนั่น คิดว่ายัง 50/50 แต่พอลงมือฉากสุดท้าย ก็เท่ากับ "ข้ามเส้น" ความเป็นมนุษย์ เป็น "ปีศาจ" ไปแล้ว เหมือนทัตสึมิ
-คำที่ว่า "การจะทำอะไรให้สำเร็จ ต้องมีการเสียสละ" นั้น ผมมองว่าจริง เพราะไม่ได้หมายถึงสละสิ่งของ รูปธรรมอย่างเดียว ยังรวมถึงสละแรงกาย สละเวลาอะไรพวกนั้นด้วย เทียบกันก็คงคล้ายๆ กฎการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมของเรื่อง FMA มั้ง


ตอนนี้น่าจะมีอะไรให้ถกกันเยอะ ใครมีความเห็นอะไร แลกเปลี่ยนกันได้เลยครับ