ในการเดินทางทั้งหลายนั้น บางครั้งเมื่อเราไม่ได้วางแผนในการเดินทางไว้เสียก่อน เพียงแต่ปล่อยให้จิตใจนำทางเราไปสู่ที่ๆมันอยาก หลายๆครั้งเรากลับพบกับความงดงามที่ไม่ได้ตั้งใจจะพบ พบกับสันทรียภาพที่ไม่ได้ตั้งใจจะสัมผัส.....นี่เป็นอีกครั้งในประสบการณ์ชีวิตของผมที่เดินทางไปตามหัวใจเช่นนี้....การเดินทางนี้นำผมไปสู่ "เมืองแห่งดวงดาว" หรือ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ นั่นเอง แลพทำให้กำเนิดบทกลอนนี้....."เมืองแห่งดวงดาว"
เช่นเคยครับ เชิญท่านผู้อ่านติชมผลงานได้เต็มที่ เพื่อเป็นกระจกสะท้อนบานใหญ่แกนัก(อยาก)เขียนกลอน มือสมัครเล่นคนนี้ครับ....





ในค่ำคืนที่แสงดาวกระจ่างฟ้า
เพียงภูผานาม"ดอยหลวง"เป็นฉากหลัง
ยืนตระหง่านโดดเดี่ยวทรงพลัง
สดับฟังเสียงแมลงแสงหิ่งห้อย

กับสายลมที่โชยพัดสะกิดผิว
ใบไม้โบกเป็นริ้วๆน้ำค้างย้อย
ทั้งลมหนาวทั้งแสงดาวทั้งยอดดอย
ทั้งหิ่งห้อยทั้งแมลงล้วนงดงาม

มาเยือน"เมืองแห่งดวงดาว"ในครานี้
สิ่งที่มีเพียงหัวใจและคำถาม
กับความทุกข์ความสับสนยังติดตาม
แต่ความงามเวลานี้กลับตราตรึง

พลันหัวใจก็ละทิ้งความโศกเศร้า
บอกตัวเรา"ปล่อยในสิ่งที่ไม่ถึง"
เวลานี้เพียงความงามในคำนึง
เป็นสิ่งซึ่งชัดเจนอยู่ภายใน

เปรียบเหมือนการเดินทางซึ่งไร้แผนที่
มีเพียงแค่รอยเท้ากับความอ่อนไหว
มีเพียงแต่ตัวตนกับหัวใจ
ความคิดในแผนเดินทางก็ไม่มี

พอรู้ตัวก็มาถึงที่"เชียงดาว"
ที่ซึ่งยลแสงสกาวในตอนนี้
ที่ซึ่งกาลเวลาล้วนไม่มี
ความยินดีความเศร้าโศกล้วนหายไป

เฝ้ารำพันบรรยากาศด้วยภาษา
แม้นสุดท้ายไม่นำพาถึงสิ่งไหน
ก็ตอนนี้สิ่งที่พบในดวงใจ
ยังสดใสอยู่ภายในไม่ลืมเลือน

ขอบคุณ "เมืองแห่งดวงดาว" ขอบคุณ "เธอคนนั้น" ที่ให้กำลังใจกันเสมอมา
จาก....ชายคนหนึ่ง