คำนำผู้เขียน
“เข็นครก ขึ้นภูเขา” สุภาษิต สำนวนนี้ ไม่ได้เกี่ยวอะไร
กับเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้เลย แม้แต่ผู้เขียนก็ไม่รู้ว่า เขียนลงไป
ทำไมเหมือนกัน
“ สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น
สิบตาเห็น ไม่เท่ามือคลำ
สิบมือคลำ ไม่เท่ามือขยี้
สิบมือขยี้ มันก็เละพอดี”
คำพังเพย สำนวนนี้ ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับ
เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้เลยเหมือนกัน ซึ่งผู้เขียนก็ไม่รู้ว่า จะเขียน
ลงไปอีก ทำไมเหมือนกัน
“ รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี
รักพี่ ต้องหนีพ่อ
รักสิบล้อ ต้องรอสิบโมง
รักแม่โขง ห้ามไปดื่มวอดก้า
รักคนบ้า อย่าไปว่าคนเมา
รักแฟนเขา ก็อย่าไปจีบเลย (เดี๋ยวโดนแฟนเขาเตะ)
รักมันมัน ก็จะคันทั้งตัว
รักคนหล่อ ต้องหาพ่อหนุ่มดำรงค์
ถ้าต้องการรักมั่นคง ก็หาดำรงค์อีกนั่นแหละ
รักแฉะแฉะ ต้องไปที่สวนสนุก
รักอย่างมีสุข ก็ต้องไปดูช่องสาม
ถ้ารักข้าวหลาม ก็ต้องไปหนองมน
ถ้ารักวกวน ก็ต้องไปวงเวียนใหญ่
ถ้ารักกันใหม่ๆ ก็ต้องให้ หนังสือเกา
สนุกเบาๆ ก็ต้อง “เกาดำรงค์”
สนุกทุกโมง ก็ต้อง “เกาเวลา”
สนุกฮาฮา ก็ต้อง “เกาโลก”
สนุกโคตรๆ ก็ต้อง เกาทุกวัน
สนุกมันๆ ก็ต้อง “เกาสมอง”
น้ำตาเปี่ยมนอง ก็ต้อง “เกามนุษย์”
สนุกสุดๆ ก็ต้อง “คัมภีร์ห้าเหรียญ”
ขยันหมั่นเพียร ต้องอ่านเล่ม “ความฝัน”
จะจบยังไง เพราะว่ามันจบไม่ลง
ผู้เขียนก็งง ว่า จะจบยังไง
เขียนทำไม ไม่รู้ว่า ต้องมีคำนำ
พออ่านคำนำ แล้วเขาจะซื้อหรือไม่
จบยังไง ไม่รู้จะจบยังไง
งั้นขอไป อย่างนี้เลย ก็แล้วกัน